YARATILIŞ
İnsanoğlunun, sadece minnet ettiğine değil, korktuğuna da saygı duyduğu, taptığı bu dönemde, şükrettikleri ve korktukları ilahi varlıklar arasında öne çıkan iki tane mevcuttu: Suyun ve havanın yaratıcısı ve göğün yedi kat üstünde ikamet eden Negül ile toprağın ve ateşin yaratıcısı ve yerin yedi kat dibinde hüküm süren Kilre. Hatta yaratılış destanlarında şöyle geçerdi:
"Kilre beline kadar inen saçlarını savurdu ve havada süzülen bir tel ufalanıp toprak oldu. Negül suyla kaplı dünyasının toprak olduğunu görünce kederinden ağladı, yağmur oldu. Yası o kadar uzun sürdü ki, nihayet durdurduğunda toprağın dörtte üçü suyun altında kaldı. Diğer ilahi varlıklar Negül' le Kilre' yi barıştırmak istediler. Bu yüzden onlara birlikte bir yaratım gerçekleştirmelerini söylediler. Bu yaratılan göğün altında başlayıp yerin altında bitecekti. Kilre bir avuç toprak aldı yerden. Negül yağmur döktü üstüne. Ardında rüzgârla kesti sağını solunu. Kirle yaktı ateşini, pişirdi. Ayum geldi sonra. Sürekliliğin, bolluğun temsiliydi. Öptü hala alevlerin içindeki figürü. Ruh üfledi. Ateş söndü ve insan gerçekleşti.
Yaratıcılarına taptılar. Kimi zaman korktular, kimi zaman minnet duydular. Göğün altında ruhları bahşedildi. Toprağın altında geri alındı. Kimisi çok muhteremdi; Negül onları diyarına kabul etti. Kimisi ruhunu kendi elleriyle kararttı; Kilre onları kölesi yaptı."
Bu sulh çok uzun sürmedi. Mite göre Negül ve Kilre uzun yıllar savaştı. Bulutsuz gökyüzünden yıldırımlar düşerdi, dağlar oynarlardı yerlerinden ve denizlerin başı dönerdi, Kilre ve Negül savaşırken.
Sebebi neydi, ne değildi bilinmez. Kimi rivayete göre Kilre mavi semanın üstündeki sarayı, dağları, nehirleri ve daha yeryüzünün nice güzelliğini istedi. Kimi rivayet der ki, Negül tüm bu sahip olduğu güzelliklere rağmen yeraltının zenginliklerine meyletti.
Ezelden beri anlatılan buydu.
Oysaki ortada bir savaş yoktu.
BAŞLAMADAN ÖNCE;
Ölet : Veba, Salgın
Öletli : Salgın hastalık taşıyan, enfekte olmuş kimse
İye : Sahip, (Türkçe Dil Bilgisi'nde, İyelik eki : Sahiplik eki)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kızılkaya Destanı
Fantasi"Kilre beline kadar inen saçlarını savurdu ve havada süzülen bir tel ufalanıp toprak oldu. Negül suyla kaplı dünyasının toprak olduğunu görünce kederinden ağladı, yağmur oldu. Yası o kadar uzun sürdü ki, nihayet durdurduğunda toprağın dörtte üçü suy...