Her Gangster Attitude

Chapter 12: Playing Innocent

IYA

"Delaila!"

Napahinto ako sa paglalakad ng wala sa oras. Aba't ang lakas ng loob ng kumag na 'to na tawagin ako sa buong pangalan ah. Delaila?! Lola ko lang ang may karapatang tawagin ako ng ganoon. At isa pa, dahil sa ginawa n'ya sa tempura ko, wala na s'yang karapatang tawagin akong 'Delaila'. Noon pinapayagan ko s'ya, pero magkaiba na ang sitwasyon ngayon. Nagising na ako. He tolerate us before because he need to. Kailangan n'yang gawin ang mga bagay na 'yun para maka-survive s'ya at makauwi ng maayos hindi nagugutom sa kung saang planeta man s'ya nanggaling.

"Stop or I'll dismember that girl's body behind you,"

Dismember? Eh kung yung balikong utak n'ya kaya ang pagputol-putulin ko. Muli akong humakbang para tuluyan ng makaalis. Halos paubos na ang mga estudyante sa school, karamihan sa mga natira ay pawang mga estudyante sa senior year na nakikiraan sa campus namin.

"One..."

Huh?

Para saan ang pagbibilang na ginagawa n'ya? Para ipaalala sa akin na ang kasunod ng one ay two? Baliw talaga.

"Two..."

"Three, four, five, six! Marunong din ako magbilang uy! Huwag mong ipangalandakan na kaya mo 'yan dahil kaya ko rin y---"

Napahinto ako sa pagsasalita dahil the moment na lumingon ako, kitang-kita ng mga mata ko kung paano n'ya iangat sa ere ang kamay ni Sue. Nanlaki ang mga mata ko nang unti-unti n'ya iyong ipilipit sa ibang direksyon.

"Subukan mong gawin 'yan, sisiguruhin kong magsisisi ka na nagkakilala pa tayo,"

I said coldly. Ewan ko, biglang nanlamig ang puso ko ng makita ko ang ginawa n'ya. Hindi ko alam kung paanong nakarating si Sue sa kanya, pero iisa lang ang natitiyak ko. May kinalaman ang magagaling n'yang mga alipores sa pagkakahuli sa kaklase ko dahil kani-kanina lang naman ay magkasama kami. Tss. Ganito ba talaga silang mayayaman? Gagawin ang lahat makuha lang ang gusto nila? Ni hindi n'ya inisip ang mararamdaman ng taong sinasaktan n'ya. Para bang balewala lang sa kanya kung mabalian nga si Sue.

Dahan-dahan n'yang pinakawalan si Sue habang hindi inaalis ang tingin sa akin. Nakipagsukatan ako ng tingin. Ako si Delaila Magtanggol. Matapang. Matatag. Hindi sumusuko. Kaya bakit ako magbababa ng paningin? Wala akong ginawang kahit na ano sa kanya at mas lalong wala akong utang na loob sa kanya.

"Let's go somewhere else,"

Hindi ko namalayan na nakalapit na pala ang kumag sa tabi ko. Halos hindi ko rin namalayan na iyong tawag kong 'Ivan' sa kanya dati ay naging 'kumag' na ngayon. Naramdaman ko na lang na hila-hila n'ya ako at hindi ko alam kung saan ako kakaladkarin ng nilalang na 'to.

Humantong kami sa harapan ng isang magarang kotse. Hindi na ako nakapalag ng pasakayin n'ya ako sa loob. Magkatabi kami sa back seat.

"To my house,"

Sinamahan ko s'ya ng tingin. At bakit n'ya naman ako dadalhin sa bahay n'ya aber?

"We'll eat dinner at my house."

"Hindi ako nagugutom," malamig kong turan saka humalukipkip. Ano bang trip ng lalaking 'to? Akala ba n'ya nakalimutan ko na ang ginawa n'ya sa tempura ko? Hindi n'ya na nga 'yun kinain and worse itinapon pa. Tapos ngayon pakakainin n'ya ako sa bahay nila? Para ano? Para ipakita sa akin kung gaano kasusosyal ang mga pagkain nila compared sa mga ipinakain ko sa kanya noon? Sorry naman ha, puro kabute, nilagang saging at ginataang kamote lang ang kaya kong ipakain sa kanya dahil mahirap lang kase kami. Hindi kami kagaya n'yang rich kid.

"Doesn't matter. Gusto kang ma-meet ni mommy,"

Muntik ko nang makalimutang huminga ng dahil sa narinig ko. Nahihibang na ba s'ya? Seryoso ba s'ya sa pinagsasasabi n'ya? Bakit n'ya ako ipapakilala sa nanay n'ya?