*~*~*~*~*
13.01.1971
Sevgili İngiliz Beyefendisi,
Sizi bu gece kilisede buldum. İçimdeki sıkışmanın nedeni size kötü bir şey olması değilmiş meğer. Bunun için Tanrı'ya şükürler olsun. Yüzlerce kez, binlerce kez şükürler olsun ki siz iyiydiniz. Siz çok iyiydiniz.
Sizi yine kilisede buldum. Neden gecenin bir vakti kilisedeydiniz, bilmiyorum. Yanınızdaki hanım kimdi, bilmiyorum. Neden mihrabın altındaydınız, bilmiyorum. Neden siz bu havada yalnızca takım elbisenizin ceketiyle duruyordunuz, bilmiyorum. Neden karşınızdaki güzel hanım bembeyaz bir elbise giyiyordu, bilmiyorum.
Ortanızda neden bir rahip vardı? Karşınızdaki güzel kadının elinde neden bir demet kırmızı gül vardı? Neden yalnızca birkaç kişi sizi yüzlerinde büyük bir gülümsemeyle izliyordu? Neden sizi izleyen yaşlı bir kadın bu denli neşeliydi?
Karşınızdaki güzel hanıma, yüzünüzdeki gülümsemeyle neden "Ölüm bizi ayrana dek," diye fısıldadınız?
Bilmiyorum.
Ben hiçbir şeyi bilmiyorum.
Artık ağaçlar eskisi gibi yeşil değil sanki. Yağan kar bile bu dünyaya tutunmak istemiyor. Gökyüzü eskisi gibi aydınlanmıyor. Renkler eskisi gibi parlak değil. Her şey gri, ve onun tonlarında gibi. Sıkıcı, monoton...
Boğucu.
Dışarıda yürümek istemedim. Oysa çok severim yürümeyi. Ağlamak istemedim. Oysa gözlerim doluydu. Nefes almak istemedim, zaten bana kalan fazla soluk yoktu.
Sizin adınıza mutluydum. Nasıl olmazdım. Siz mutluyken, sizin için mutlu olabilirdim. İçim paramparçaydı, evet. Buna sizin mutluluğunuz neden oluyordu.
Daha önce içim paramparça olduğu için hiç bu kadar mutlu olmamıştım.
Benden uzak durmanızı isteyen bendim. Sizi bu mutluluğa kendi elleriyle iten bendim. Pişman değildim, asla. Ama buna hazır da değildim.
Mutluluklar dilerim, iyi bakın kendinize
İstanbul Hanımefendisi
*~*~*~*~*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
englishman | harry styles
FanfictionSevgili İngiliz Beyefendisi, daha adınızı bile bilmiyorum lakin özrümü kabul edin. Başta size karşı bu duyguları beslediğim, sonra da sizden bunu hep gizleyeceğim için...
