Sevgili İngiliz Beyefendisi, daha adınızı bile bilmiyorum lakin özrümü kabul edin. Başta size karşı bu duyguları beslediğim, sonra da sizden bunu hep gizleyeceğim için...
hiç adetim değildir ama yeterince iyi betimeleyemediğimi düşündüğüm için buraya ayla'nın gelinliğini bırakıyorum:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sonda, gerçekten sonunda yine görüşürüz
ve şey, hani diğer bölümler neyse de bu bölüm yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz...
sanırım son kez, iyi okumalar :,]
*~*~*~*~*
05.03.1971
Düğünden bir gün önce
Güneş doğmadan evvel
Ayla ve Harry
Kapının kapandığını duyan Harry olduğu yerde sıçrayarak uyandı. Hemen yatağın ona ayrılmış kısmına baktı. Kollarının arasında olmadığını anladığı an zaten o kapı sesinin ona ait olduğunu anlamamıştı.
Hızla artık her daim yakınlarda bulunan kabanını aldı ve koşuşturarak evden çıktı. Hay aksi! Ayakkabılarını ters giymişti ancak bir önemi yoktu. Henüz fazla uzaklaşmış olamazdı.
"Dolaşıyordum..." dedi Ayla, Harry omuzlarına kabanını bıraktı ve şaşkınlıkla sarsıldı, bu defa ayağında bir terlik dahi yoktu.
Yüzü acıyla kasıldı... bu son birkaç haftada pek çok kez yaşanmıştı. Ağrı kesicileri aldığı günler böyle bir etkisi olduğu da oluyordu.
Aklına gelen ilk şeyi söyledi, "Güneşin doğuşunu izleyelim mi?" ve ekledi, "Ama ona biraz daha zaman var, şimdi eve gidelim. Daha sonra dolaşırız."
Harry'nin saatin kaç olduğunu bilmiyordu. Ancak epey geç olduğunu biliyordu. Bu saatte hayvanlar dahi sükunete bürünüyordu.
Ayla başını salladı, "Tamam..."
Harry onu hızla kavradı ve kucağına aldı. Evden birkaç metre uzakta olsalar da çıplak ayakla yürümesini istemezdi. Ayla ise pek bir tepki vermemişti. Harry'nin kalbi acıyordu... sevdiği kadının şen kahkahalarını, ufak çığlıklarını çok özlemişti. Bu tepkisiz, solgun, ilaçların etkisindeki hali onu mahvediyordu. Kaç gece o uyuduktan sonra ağladığını bilmiyordu. Başka bir şey yapamıyordu ki...
Eve geldiklerinde önce banyoya uğrayıp Ayla'nın ayaklarını temizlediler, sonra da yatağa geri döndüler. Ayla çok geçmeden uyumuştu, büyük ihtimalle de ertesi sabah olanları hatırlamayacaktı. Ancak Harry hatırlayacaktı. Her bir anını, her bir acısını.
