“Kuya, bakit wala ka kahapon sa music fest?”tanong ko kay kuya habang kumakain kami ng breakfast.
Mommy cooked our breakfast, pero umalis din siya agad kasi meron silang meeting sa company with new business partners. Si daddy naman morning shift kaya hindi na namin naabutan.
“Why? Did you enjoy the music fest?”I nodded then he smiled.
“Halata nga, lumagpas ka nga sa curfew mo e”umiling lang ako kasi dinaig pa niya si daddy sa pagiging strict. Safe naman ako naka-uwi kahapon kasi hinatid ako ni Ady.
Kinabahan pa nga ako kasi akala ko hindi na naman kami okay ni Ady, pero mabuti na lang at hindi pala siya galit sa nangyari kagabi. Nacurious ako kasi nagpakita bigla si Paulo kagabi, hindi ko tuloy alam kung nagsasabi ba siya ng totoo o gawa-gawa niya lang ‘yon para ilayo ako kay Ady.
“Kuya”
“Hmmm?”
“Sinabihan mo ba talaga si Paulo kagabi na sunduin ako sa school after ng music fest?”tanong ko sa kanya tapos ‘yong tingin niya ay parang nagtataka.
“I didn’t”
“Okay”binaling ko na lang ang tingin ko sa kinakain ko kasi ayoko naman na isipin ni kuya na affected pa rin ako kay Paulo.
“Bakit? Pumunta ba siya kagabi?”tumango ako.
“Parang ayaw niya akong ipahatid kay Ady kagabi”I replied.
Kuya laughed. “He’s just jealous because you’re hanging out with poodle”
“Palagi mo na lang siyang inaasar”
“Friends naman kami”he finished his food then he grabbed his favorite juice inside the ref.
“Friends din naman kami, pero hindi ko siya inaasar na poodle”I mimicked.
Natawa lang sa akin si kuya tapos dinala na niya papunta sa kotse ang gamit niya. Nakasunod ako sa kanya kasi sabay kaming papasok sa iskwelahan. First time nga yata na hindi namin kasama ang mga kaibigan niya papasok, para tuloy kulang ang araw ko kapag hindi ko naririnig ang mga asaran nila tuwing umaga.
Pagdating namin sa iskwelahan ay dumiretcho kami sa office para mag-attendance, sakto naman na doon pala kami hinihintay ng mga kaibigan ni kuya.
“Lunch later?”tanong ni Paulo kay kuya habang napirma ako sa attendance sheet. Is it rude to say no? I already said yes to Ady na maglalunch kaming dalawa ngayong araw.
“Tara,”
“I can’t go…”sabi ko sa kanila at lahat sila ay napatingin sa akin.
“Bakit?”tanong sa ni kuya Charles.
Inakbayan ako ni kuya “She’s going out with Ady”
“Yeah,”
“You sure?”tanong ulit sa akin ni Paulo. Umaasa yata siya na sasama ako sa kanila kapag pinilit niya ako, pero not this time.
Ayokong masaktan ulit si Ady dahil nandyan si Paulo.
“Nandyan na sa labas ang mga kampon ni poodle…”lumingon ako sa pinto at nakita ko si Ady, Adrian at Axel sa labas. Noong nagkatinginan kami ni Ady ay kumaway siya sa akin.
“Need to go, manonood kami ng game”I said.
“We’ll be around”kuya said then I simply nod my head.
“Sup, Khallie”bati sa akin ni Adrian noong lumabas ako. Ngumiti ako sa kanya at hinila na ako ni Ady palayo sa mga kaibigan niya.
“Selos ka naman agad”asar ko sa kanya. Kinuha ko ‘yong chocolate na Kitkat sa bag ko at binigay ko sa kanya.
“What’s that?”he asked me.
“Chocolate, bulag ka ba?”natawa lang kaming dalawa sa sinabi ko. We both sat at the bleachers.
“Why are you giving me these?”he asked while holding the chocolates.
“You said that you need a break. So, have a Kitkat”I said then he laughed.
“Ako dapat ang nagbibigay ng chocolates sa‘yo, Khal”
Umiling ako. “Ano’ng gusto mo? Kitkat na hawak mo o si kuya Twixx? Parehas naman silang chocolate”
Sana lang ay hindi mabulunan si kuya Twixx kasi pinaguusapan namin siya ni Ady. Ang cute lang kasi ng pangalan na Twixx, parang paborito nga yata iyon ng mama niya kaya iyon ang pinangalan sa kanya. O baka iyon ang unang nakita ni tita noong tinatanong na ng nurse kung ano ang ipapangalan sa kanya.
Ady laughed. “All I want is you”
“Ayan ka na naman! Pinapakilig mo na naman ako!”he continued to laugh and I love watching those laugh. My heart is so happy right now because after those pain, I’m in a right person.
“You can assume things, Khal”he said.
We both laughed.
“Khal, I have a question…"he sighed. "I’m just curious”
My heart is pounding so hard right now, parang kinakabahan ako sa itatanong niya.
“I’m not rushing you, okay? I just want to know the truth”ayaw ko talaga kapag naging seryoso si Ady bigla, parang may nagawa akong mali.
He’s good at observing things. He knows when things are adding up. He’s so smart. You can’t hide things from him. He has his ways to know the truth.
“Okay”I answered.
“Do you like me too?”he asked. I smiled and I nod my head.
Marupok.
“I’m so sorry, Ryker, but I don’t want to skip this moment!”he hugged me tight. I made him happy and in his arms I feel like home.
“I love you so much, Khal”he said.
I smiled.
“I love you too…”
Noong umulan ng pagiging sweet, hindi ko alam kung bakit si Ady lang ang nakasalo ng bawat patak ng ulan. I don’t even know if this is real. I’m still pinching myself every time he’s with me because I don’t know if I am dreaming or not.
Totoo nga, pain can lead you to the right person. Sana siya na lang. Sana nga si Ady na lang ang taong para sa akin kasi kung hindi siya? Hindi ko na alam.
Ayoko makarating sa dulo tapos hindi siya ang kasama ko.
BINABASA MO ANG
What If It's Us?
Jugendliteratur(What If Series #1) Khallie Kate Fajardo was hoping that she will end up with her childhood bestfriend, Paulo Nicolaj Medina. At first, Paulo never had a feelings for Khallie. Until Adyson Kyle Vasquez came to Khallie's life. Adyson filled the empty...
