What If It's Us?

Kabanata 51

Months passed, ang daming nagbago. Hindi ko na nakikita si Paulo na kasama nila kuya, nagsimula iyon noong huli kaming magusap na dalawa. Kuya Twixx is being like kuya Charles, mahilig na siyang mag-aral.

Kailangan niya raw magtop sa board exam dahil palaging nasa pamilya niya ang nagtatop sa board exam, kaya kahit labag sa kalooban niya kailangan niya na lang sundin.

“Ate Khallie!”habang naglalakad ako sa hallway ay narinig ako ni tinawag ako ni Kenneth.

“Hi,”

“You’re still here…”he chuckled.

Weird. I didn’t know what to say. I didn’t expect that he’s still here. I heard that he's taking Radiologic Technolgy, another medical student. Also, I heard that he’s doing well in his class. Kahit tahimik siya ang sipag daw niya magbasa at magaral.

“I thought you accept the scholarship in New York”

“Someone told me not to leave again…”I smiled, but I didn’t looked at him this time.

He told me not to leave again, so here I am staying. Here I am staying and waiting for Ady. I’m still waiting for him. Naghihintay ako kahit parang hindi na siya babalik. Hindi ko alam kung bakit umaasa pa rin ako kahit alam ko na tapos na.

Hinihintay ko pa rin na bumalik kami sa dati kahit paulit-ulit ko siyang tinataboy, paulit-ulit ko siyang tinataboy dahil akala ko hihilahin niya ako pabalik sa kanya. Iyon lang naman ang gusto ko.

“It’s my vacant, do you want to treat me some snacks?”nagulat ako sa sinabi niya sa akin. Ako ba talaga ang manlilibre?

“Okay”

Wala na akong nagawa kaya dumiretcho na kami sa malapit na restaurant dito sa iskwelahan. Hindi naman ako nasabihan na sobrang straightforward ni Kenneth. Akala ko tahimik lang siya, mahilig ba siyang magpalibre sa mga kaibigan niya?

Umorder kami ng burger at ng nachos, hindi naman ako nasabihan na malakas din pala siyang kumain. Ako tuloy iyong nahihiya kung hindi ko siya papakainin.

“Chew slowly, Kenneth”I said while he was still smiling at me. Para kasi siyang gutom na gutom. Nakakapagod ba talaga magaral at ganito siya kumain ngayon?

“I badly want to eat at Mcdonalds”and now he’s pouting at me like a kid. "Pero dito mo ako dinala"

“Ang dami mo naman reklamo”I am avoid the things na magiging dahilan para magtanong siya tungkol sa kuya niya.

“Thank you, ate Khallie”the moment he smiled at me, I smiled back. Mabait naman itong si Kenneth. Pasmado lang minsan iyong bibig.

“How is he?”he grinned. I guess that I asked a wrong question. Parang pakiramdam ko iniisip niya na may pag-asa pa kami ng kuya niya.

“He’s doing well, no more failing grades na rin”he answered. I’m happy to hear that news from Kenneth. I am happy that he’s doing well. Iyon lang naman ang gusto ko, e. Ang maging okay ang buhay niya.

“Do you still love him?”ganito ba si Kenneth kapag pinapakain? Dumadaldal?

“Why do you care?”

“I asked kuya yesterday if he still love you…”umiwas ako ng tingin sa kanya. “He said yes”

I didn’t say anything.

“Katherine’s gone”binalik ko ang tingin sa kanya.

“You should call her ate Katherine since she’s older than you, kiddo”tinignan niya lang ako ng masama. Para siyang kuya niya.