What If It's Us?

Kabanata 52

“Are you going home?”kuya Charles asked me while I’m still reading my notes.

“Not yet,”I answered, still looking at my notes.

“Malapit na ang University week, ano’ng plano mo?”tanong pa niya habang kumakain siya ng burger.

“I’m going to Maldives”nagulat siya sa sinabi ko. Kinuha niya rin iyong libro na binabasa ko. “What are you doing?”

“Don’t go!”

“Huh?”lahat nalang sila ay pinipigilan ako na huwag umalis.

Dream place ko kaya ang Maldives, alam naman nila kung gaano ako mapapasaya ng lugar na iyon. Isa pa, kung alam lang nila kung anong hirap ang dinanas ko para lang payagan ako ng magulang ko. Ayaw ko naman na palampasin pa ito.

Pupunta ako sa Maldives, kahit gusto man o ayaw nila.

“Ate Khallie…”parehas kaming lumingon ni kuya Charles.

“I guess that you’re starving again?”I asked him then he chuckled.

“Can I eat with you?”he asked.

Tumango kaming dalawa ni kuya Charles at agad naman siyang umupo sa gitna. Wala naman akong magagawa kasi nandito na siya sa harap ko. Alangan namang ipagtabuyan ko siya.

“I heard the news that you’re going to Maldives?”Kenneth asked.

Tumango ako. “Who you with?”

“With myself”I answered.

“Can I go with you?”tinignan ko siya ng masama dahil sa sinabi niya.

“Close naman tayo, ‘di ba?”

I grinned. “You can’t”

“Pero---”

“You know Khallie is hard to deal with Kenneth”kuya Charles laughed.

“Kuya Charles was right”they both laughed and I’m just watching them making fun of me. Ayaw ko naman maging baby sitter ni Kenneth sa Maldives.

“I need to go, may klase pa pala ako”sabi sa amin ni kuya Charles habang inaayos niya ang gamit niya. Palagi na lang siya nagmamadali umalis.

“Don’t leave me here”nakatingin sa akin si Kenneth noong sinabi niya iyon. “Wala kasi akong pambayad, na sa classroom iyong wallet ko”

I chuckled. “I’ll stay. Don't worry”

And I’m being a babysitter again. Bakit ba kasi palagi na lang gutom itong si Kenneth, parang kapag gutom siya ako na lang palagi ang takbuhan niya. Ayaw niya ba kasama ang mga kuya niya at ako ang palaging takbuhan niya?

Mukha ba akong may feeding program sa mata ni Kenneth?

“Just text me if you need something, okay?”tumango ako at lumabas na ng restaurant si kuya Charles.

Binalik ko ang tingin ko sa notes ko habang kumakain naman si Kenneth sa tapat ko. Busy siya sa pagkain habang busy din ako magaral, kaya hindi na kami masyadong nakakapagusap na dalawa. Mas okay na rin na ganito kaysa naman tinatanong niya ako palagi tungkol sa kuya niya.

“Why did you want to go to Maldives? Palawan is better”parang hindi yata tama na pinapakain ko si Kenneth, dumadaldal lang siya.

“Why do you care, kiddo?"

He smiled. “Are you getting mad at me?”

“Stop asking question so we can still be friends”I answered.

“I never met a person who have a same patience as yours”I looked at him and he frowned. “Palagi kasi silang naiinis sa akin... Kaya tumatahimik na lang ako”

“Maybe that’s one of the reasons why kuya loves you…”he said and I’m still looking at him. “Because you have a pure but cold heart”

I chuckled.

“Sana kayo pa rin ni kuya”umiwas na ako ng tingin sa sinabi niya. Mukhang ang lahat ay umaasa pa rin sa bagay na mahirap nang ibalik.

“Tinanggap ko na, sana kayo rin”

Ngumiti siya sa akin. “Paano kung ayaw ko?”

“Bahala ka”sagot ko.

Binalik ko ang tingin ko sa binabasa ko. Salamat na rin at tumigil na siya sa pagtatanong. Hindi na niya ulit ako kinulit kaya hindi ko na ulit siya tinignan. Kapag kasi tinitignan ko siya ay nagkakaroon bigla ng tanong sa utak niya na gusto niyang itanong sa akin.

“Ate Khallie”tinawag ako ni Kenneth pero hindi ako lumingon sa kanya.

“Hmmm?”still not looking at him.

“Can I order more foods?”he asked, I nodded.

Hindi ko siya tinitiganan dahil busy ako sa pagbabasa ko. Meron kasi kaming long exam bukas at kailangan ko na pumasa, alam ko naman na papasa ako dahil ilang beses ko na itong nirereview. Mas okay na rin na nagrereview ako kesa naman kausap ko si Kenneth.

“Ano'ng kinakain mo when you’re reviewing?”he kept on asking me questions.

“Shhhh”I replied.

“Okay…”at last tumahimik na rin siya. Hours passed natapos na ako magreview, I’m tired. I badly need some sleep. Ang sakit ng likod ko.

“Here you go”napatingin ako dahil may naglapag ng milktea sa ibabaw ng lamesa.

“Kenneth asked me a favor”Ady said, I looked back on Kenneth and I saw that he’s smiling at me.

“I just want to thank you for always being nice to me”he said, I don’t know why I can’t move. He’s torturing me by his words.

“Besides, I’m not kuya. Why are you rejecting me?”

Nanlaki ang mata ko sa sinabi sa akin ni Kenneth, pati na rin si Ady na nakatayo sa gilid namin alam ko na nagulat din siya sa sinabi ng kapatid niya. Gusto ko magpakain sa lupa dahil sa sinabi ni Kenneth.

“I don’t really mean it”Kenneth grinned.

“Sorry!”he said before he run away from us.

“I’ll pay the bill”Ady looked at me and I simply nod my head.

Tahimik kong inayos ang gamit ko para makaalis na rin ako dito.

“Are you done running away?”hindi ko kaya na nakikita siya, nasasaktan lang ako. Parang may kirot sa puso ko kapag naririnig ko siyang magsalita.

“What are you talking about?”

“You know what am I talking about, don’t be a fool one”he answered.

This is not Ady. This is not how he talk to me, but the blame is on me. I made him like this. It’s my fault.

“Does running away makes you feel better?”he asked again.

“Are you tired running behind?”I returned the questiong to him, he didn’t say anything.

He nodded. I felt a sudden stab on my chest.

“I need to go”niligpit ko iyong mga gamit ko habang nakatingin pa rin siya sa akin.

“Do you still want me in your life?”he asked again but I didn’t say anything.

“Answer me, Khallie!”he yelled at me, feeling are about to explode in the second time around.

“I fucking hate your silence, why did you keep on doing this to me? Does hurting me makes you feel good?”

“I need to go”umiwas ako ng tingin sa kanya.

“Stop running away, Khal…”