Ang Kidnapper Kong Gwapo

33

Ang Kidnapper kong Gwapo

by: sha_sha0808 Ash Simon

CHAPTER 33

Unedited...

"Uuwi rin si Baby B, huwag kang mag-alala,"
sabi niya sa alagang biik. Nakawala ang isang
anak nito kanina at hindi pa nakakabalik pa
kaya pakiramdam niya, nag-aalala rin si
Bhabz.
"Bhabz? Kumain ka nang marami, maliligo
lang ako para pagdating ni Baby Z, mabango
na ako," humagikhik na sabi ni Anndy at
bitbit ang balde na may sabon sa loob,
pumunta siya sa balon. Magtatakip-silim na
pero wala pa si Zero.
Marami naman ang tubig sa drum na nasa
loob ng kaniyang paliguan kaya hindi na siya
kumuha pa ng tubig.
Inilagay muna niya ang baril sa ibabaw ng
takip ng drum para makahubad ng shorts at
tshirt.
Napatigil ang paghubad niya sa tshirt nang
nagsiliparan ang mga ibon lalo na ang mga
paniking natutulog sa dahon ng buri palm.
"Zero," bulong niya. Biglang sumibol ang
kasiyahan sa puso niya. Panigurado, pauwi
na ang binata.
"Wala nang sasaya pa kapag uwian ka ng
asawa," kinikilig na sambit ni Anndy. Sa halip
na maligo, nag-half bath lang siya. Tinuyo
niya ang katawan at dito na nagpalit ng
damit. Maong na shorts at itim na tshirt ang
isinuot niya.
"Siguraduhin ninyong hindi siya makatakas!"
Napaupo si Anndy sa narinig. Hindi iyon
boses ni Tiyo Pablo o ni Zero. Sumilip siya
sa maliit na butas ng sako. Siya ang
gumawa ng butas noon dahil gusto niyang
silipin kung ano ang ginagawa ni Zero
habang naliligo siya.
May tatlong armadong lalaki na pumalibot
sa bahay habang nakatutok ang baril sa
loob. Ang iba ay nasa hindi kalayuan pero
hindi niya alam kung ilan ba talaga sila.
Napatakip siya ng mga kamay sa dibdib.
Kilala niya sa mukha ang isa. Isa ito sa mga
bisita ni Ligaya noong kaarawan nito.
"Ano ang gagawin ko?" natarantang tanong
niya sa sarili. Dinampot niya ang silver
handgun.
Kinapa niya ang kutsilyo sa ilalim ng drum.
Talagang naglalagay si Zero dito in case of
emergency.
Maingat na pinunit niya ang sako sa gitna
gamit ang kutsilyo para makalabas at
makatakbo sa gubat.
"Shit!" bulong niya nang naglikha ng
kaunting tunog ang paghiwa niya sa sako.
Kapag gawa sa plastic talaga, maingay.
"Ano 'yon?" tanong ng lalaki at napatingin
sa barung-barong na gawa sa sako.
"Puntahan ninyo!" Utos ni Baldo.
Napaharap si Anndy sa kanila at itinutok ang
baril. Bahala na. Babarilin niya ang mga ito.
"Kapag hindi ka sigurado kung ilan at nasaan
ang puwesto ng mga kalaban, huwag ka
munang magpaputok." Naalala niya ang
mahigpit na bilin ni Zero sa kaniya kaya
pinigilan niya ang sarili.
Malapit na ang mga yabag nila kaya mas lalo
siyang namamawis at bumilis ang pagtibok
ng puso. Natatakot siya para sa buhay.
"Shit!" pagmumura ng lalaki. Malapit na sila
sa barung-barong nang may tumakbong
baboy palapit sa kanila mula sa isang puno.
"Baby B!" bulong ni Anndy nang makita ang
anak ni Bhabz.
Bang!
Nanlaki ang mga mata ni Anndy nang
makitang natumba ang alaga saka nangisay.
"Baby B!" umiiyak na bulong niya. Bumalik
na ang dalawa kaya lumabas siya at
nakayukong tumakbo.
"Baboy lang pala!" sabi ng isang medyo may
katabaan ang katawan.
"Gago! Tingnan mo sa loob ng barung-
barong!" pagmumura ni Baldo at napatingin
sa balon.
"Ayun siya!" sigaw ng isang kasama at
pinasundan ng putok si Anndy na papasok
na sa gubat.
"Ulol! Huwag mong patayin!" saway ni Baldo
at mabilis na tumakbo sa kagubatan para
sundan si Anndy.
Takbo nang takbo si Anndy. Kung saan-saan
na siya sumusuong. Kahit ang mga tinik,
hindi na niya nararamdaman. Ilang beses na
rin siya nababangga sa magkakadikit na
kahoy pero patuloy lang siya na para bang
si Satanas ang humahabol sa kaluluwa niya.
Bang!
Nagpaputok na naman sila. Sa tuwing
makarinig siya ng putok, agad kinakapa niya
ang sarili kung may tama ba siya at laking
pasalamat niya dahil wala naman.
"Princess, yohooooo! Uwi na tayo sa
palasyo!"
Ume-echo ang boses ni Baldo sa buong
kagubatan habang tinatawag ang pangalan
niya. Ang mga ibon ay nagsiliparan dahil sa
paggambala ng mga ito.
"Z-Zero..." mahinang pagtawag niya sa
pangalan ng mahal habang umiiyak. Sa
bawat pag-apak niya sa tuyong dahon,
naglilikha ito ng ingay kaya minsan,
nasusundan siya ng mga ito pero bahala na.
Padilim na rin dito sa loob ng gubat lalo
na't papalubog na ang araw.
"Nandiyan na kami! Yohoooo!"
Wika ni Baldo na medyo malayo na boses.
"Ouch!" daing ni Anndy nang nadulas siya at
nahulog sa bangin.
Sinubukan niyang kumapit sa mga maliliit na
puno pero nadudulas ang mga kamay niya
kaya napapabitiw siya.
Bang!
Muling narinig niya ang putok na malapit na
sa kaniya.
Pagulong-gulong pa rin siya hanggang sa
nakakapit siya sa malaking ugat ng puno
kaya sinubukan niyang iangat ang katawan.
Agad na isiniksik niya ang sarili papasok sa
loob ng butas na natatakpan ng malaking
ugat ng punong balete kaya kapag nasa
itaas ka, hindi mo makikita ang butas. Sakto
lang na magkasya siya pahiga. Nasa gitna na
siya ng bangin at sobrang sakit na ng
kaniyang buong katawan dahil sa paggulong.
Puno na rin siya ng galos sa katawan lalo na
sa braso. Nakahigang humihikbi siya habang
nakatingin sa baba na puno ng malalaki at
matutulis na bato.
"M-Mommy, d-daddy," bulong niya na
umaasang maririnig ng mga magulang ang
munting tinig.
"Gabi na, boss. Hindi na natin siya
mahanap!" sabi ng boses na nasa itaas lang
niya kaya napakagat siya sa ibabang labi at
napapikit. Umaasa siyang huwag yumuko
ang mga ito rito. Naunang nahulog ang baril
niya kaya wala na siyang panlaban kung
bababa ang mga ito.
"Oo nga. Baka nahulog na siya rito sa
bangin. Siguradong lasog-lasog ang
katawan nu'n bago saluhin ng matutulis na
bato sa baba," pagsang-ayon ng isa.
"Hindi niya tayo matatakasan!" madiin na
sabi ni Baldo.
Narinig ni Anndy na papalayo na ang mga
yabag ng mga ito kaya pinahidan niya ang
mga luha. Dito lang siya. Hindi siya aalis
dahil hinang-hina na siya.
Sobrang dilim na ng paligid. Napatingin siya
sa relong iniregalo ni Zero at pinailaw ito.
Alas otso na ng gabi kaya sinubukan niyang
lumabas gamit ang ilaw. Wala na siyang
naririnig na mga yabag sa palibot. Sa tulong
ng mga bato at ugat ng punong naapakan,
nakaakyat siya.
"Kyaah!" tili ni Anndy nang may mahigpit na
humawak sa kamay niya.
"Got you, baby!"
Napaiyak siya nang marinig ang boses ni
Zero habang hinihila siya paakyat.
"Z-Zero!" humahagulgol na niyakap niya ang
binata.
"Sssh.. Nandito na ako, tahan na," bulong ni
Zero at hinalikan si Anndy sa noo saka
mahigpit na niyakap.
"Z-Zero... Papatayin nila tayo," sumbong ni
Anndy at isiniksik ang mukha sa mainit na
dibdib ng asawa.
"Hindi 'yan mangyayari hanggat buhay ako,"
bulong ni Zero at pinatay ang ilaw ng relo ni
Anndy saka kinapa ang magkabilang pisngi
nito at hinalikan siya sa mga labi.
"N-Nasugatan ka ba? Saan ang masakit?"
usisa ni Zero.
"W-Wala..." sagot ni Anndy at muling
niyakap ang binata.
"T-Tahan na," bulong ni Zero.
"S-Saan tayo pupunta? Z-Zero, natatakot
ako," nanginginig ang mga paa ni Anndy.
Kung nakaligtas sila noong una, paano kung
sa pangalawang pagkakataon, hindi na sila
makatakas?
"Magpahinga ka muna," bulong ni Zero at
binuhat na parang bagong kasal si Anndy.
"N-Nasaan na sila?" tanong ni Anndy.
"Wala na!" sagot ni Zero, "Pero huwag
tayong maging kampante. Marami pa sila."
Nang makarating sila sa pagitan ng malaking
puno, tinulak ni Zero ang may kalakihang
bato sa gitna at pinapasok si Anndy.
"Kuweba?" tanong ni Anndy. Nang
makapasok si Zero, ibinalik niya ang bato.
Sobrang dilim sa loob at wala siyang makita
kaya hindi gumalaw si Anndy.
Binuksan ni Zero ang lighter kaya nakita ni
Anndy ang loob ng maliit na kuweba.
Parang kasing liit lang ng sala ng bahay nila
ni Zero. Dinampot ni Zero ang flashlight at
binuksan.
May malaking bato sa gitna at sa gilid ay
may karton at sa tabi nito ay nakarolyong
banig.
"Magpahinga ka muna," sabi ni Zero at
binuklat ang banig.
"A-Ano to?" tanong ni Anndy.
"Ginawa ni Tiyo Pablo para kapag alanganin
kami, may pahingaan kami," sagot ni Zero at
kinuha ang mineral bottle saka ipinainom si
Anndy. Inabutan niya ng biscuits ang dalaga
pero tumanggi ito.
"Matulog ka, bukas ng maaga, aalis na
tayo," bulong ni Zero saka pinahiga si Anndy
sa braso niya.
"Zero? Kailan matapos 'to? G-Gusto ko
nang mamuhay ng normal. Iyong masaya
nating hinahatid ang mga anak natin sa s-
skul. I-Iyong nagtatrabaho tayo nang
marangal para sa p-pamilya natin,"
humihikbing tanong ni Anndy.
"S-Sorry kung g-ganito ang sitwasyon natin
natin. S-Sorry kung dinala ko ang buhay mo
sa ganitong sitwasyon. S-Sorry sa lahat
kung hindi ko kayang maibigay ang lahat ng
ninanais mo," mahinang paumanhin ni Zero
at niyakap ang dalaga. Kung puwede lang
mabago ang lahat, babalik siya sa panahong
kinidnap niya si Anndy. Mas mabuti pa
sigurong isa sa quadruplets, na lang ang
kinuha nila. Mas madali pa sa kaniya ang
pagpatay. Pero si Anndy? Hindi niya kaya.
Hindi na niya kaya dahil mahal na niya ito
kahit na sakit lang sa ulo ang hatid nito sa
buhay niya.
"Mahal kita, Zero. Kaya huwag kang humingi
ng patawad. Magbago ka lang, ayusin mo
ang buhay mo, handa akong sumama sa 'yo
kahit saan mang sulok ng mundo," pabulong
na sagot ni Anndy bago tuluyang ipinikit ang
mga mata dahil sa antok at pagod. Ngayong
nandito na si Zero, alam niyang ligtas na
siya.
-----------------------------
Nagising si Anndy na amoy ni Zero ang
sumalubong sa ilong niya.
"Baby Z?" bulong niya dahil sobrang dilim
ng paligid.
"Nagugutom ka na?" tanong ni Zero at
niyakap si Anndy. Pinailaw niya ang relo.
Alas otso na naman ng umaga.
Pinailaw na ni Zero ang flashlight.
"Kumain ka na," sabi ng binata.
Sabay silang kumain ng biscuits na matagal
nang naka-stock dito. Nang medyo okay na
ay maingat na binuksan ni Zero ang kuweba
para makalabas.
"Halika na," sabi ni Zero at binigyan si Anndy
ng dalawang baril para ilagay sa bewang
saka hinila palabas bitbit ang limang
dinamita.
Yumuko si Zero sa unahan ng dalaga.
"Alam kong masakit pa ang mga paa ko,
piggyback ride ka muna," sabi ni Zero kaya
masayang sumampa si Anndy at niyakap si
Zero hanggang sa nakarating sila sa tabing-
dagat.
Lumapit si Zero sa mayabong na damo at
kinuha ang scooter boat na tinakpan ng
mga dahon.
"Ang daya! Diyan lang pala 'yan!" naka-pout
na sabi ni Anndy.
"It's a secret, Baby A," nakangiting sabi ni
Zero at pinagmasdan ang maamong mukha
ng dalaga. Sobrang natakot siya kagabi
habang pauwi. Buong akala niya, hindi na
niya makita si Anndy. Mabuti na lang dahil
naaninag niya ang ilaw ng relo nito. Nahulog
sa ginawa nilang patibong sina Baldo. Patay
na ang mga kasamahan nito pero buhay pa
si Baldo. Saka na lang niya balikan ito at
pagbayari ng lahat ng kasalanan.
Hinila niya patungo sa tubig ang
scooterboat saka binalikan si Anndy sa
buhangin at binuhat saka pinasakay sa
scooter.
'A-Aalis na ba talaga tayo? Paano si Tiyo
Pablo? Zero, sina Bhabz?" malungkot na
tanong ni Anndy.
"Oo, hayaan mo na. Uuwi si Tiyo Pablo
bukas," sagot ni Zero. Medyo malayo na sila
sa puso ng dagat kaya nakapikit ang mga
matang isinubsob ang mukha ni Anndy sa
likod ni Zero habang niyayakap ito nang
mahigpit. Basa na sila dahil sa talsik ng
tubig.
"Puta--"
Napaangat si Anndy sa mukha nang pasigaw
na nagmura si Zero. Natatanaw nila ang
dalawang scooter at isang motorboat na
papalapit sa kanila.
"B-Baka tagarito lang," sabi ni Anndy.
"Shit!" sambit ni Zero at pinaliko pabalik ang
sinasakyan. Walang ganito sa isla maliban sa
pagmamay-ari nina Ligaya.
"Yumuko ka, Anndy!" sabi ni Zero nang
marinig ang sunod-sunod na putok na
humahabol sa kanila. Paliko-liko ang
pagpatakbo ni Zero para mailagan ang bala.
Hindi siya puwedeng makipagpalitan ng
puwesto dahil hindi marunong magmaneho
si Anndy.
"Gumanti ka sa kanila, Anndy!" sabi ni Zero
kaya binunot ni Anndy ang dalawang baril na
nakasukbit sa tagiliran nito, "Huwag mong
aksayahin ang bala!" paalala ni Zero habang
nakipaghabulan sa tatlong sasakyan ng mga
kalaban.
"Z-Zero, isa lang yata ang nakatamaan ko,"
sabi ni Anndy na hindi pa siya sigurado.
Nag U-turn ulit si Zero para humarap sa
tatlong papalapit saka inasinta ang
pinakamalapit na scooterboat
Bang! Bang! Bang! Bang!
Apat na sunod-sunod na putok ang
umalingawngaw sa karagatan bago nahulog
ang dalawang sakay sa isang scooterboat
kaya tumigil ang pagpaputok.
"Lalapit tayo sa kanila, buksan mo ang
lighter!" sabi ni Zero at inabot kay Anndy
ang lighter mula sa bulsa ng damit niya at
hinawakan ang dalang dinamita na nakasabit
sa manibela.
Sinalubong nila ang mga ito na mukhang
naubusan na nga talaga ng bala.
"Ngayon na, Anndy!" sigaw ni Zero kaya
sinindihan ni Anndy ang hawak ni Zero na
dinamita.
Boom!
Kasabay nang pagsabog ng sinasakyan ay
ang pagsabog din ng mga katawan ng
dalawa pa nilang kalaban.
"Anndy?" tawag ni Zero.
"B-Bakit?" nanghihinang tanong ni Anndy.
"Talon tayo!" malakas na sigaw ni Zero
habang nakatitig sa lalaking nasa motorboat
na may hinahandang cannon bullet bomb na
nakatutok sa kanila.
"B-Bakit?"
"Basta talon!" sigaw ni Zero at hinatak
patalon si Anndy sa tubig saka mabilis na
sumisid sa pinakailalim ng tubig nang
pinasundan sila ng mga bala.
Hinila niya ang dalaga sa malaking corals
para makatago. Kitang-kita nila kung paano
matamaan ng bala ang malalaking isda.
Hinawakan niya sa pisngi si Anndy at
hinalikan sa mga labi para bigyan ng hangin.
Nang pareho na silang kinakapos ay hinila ni
Zero ang dalaga para pumaibabaw.
Saktong sa nakataob na scooter sila umahon
kaya nakapagtago sila sa likuran nito para
hindi makita ng mga kalaban. Paikot-ikot
ang mga ito habang bumabaril sa tubig.
Nang may makitang dumugo sa tubig dahil
sa malalaking isdang natatamaan ay umalis
na sila.
Nilapitan ni Zero ang motorboat ng kalaban
saka pinasakay si Anndy at muling bumalik
sa isla.
"O-Okay ka lang?" tanong ni Zero sa
dalagang pagod na pagod. Binuhat niya ito
pabalik sa kuweba. Sa ngayon, ito ang
pinaka-safe na lugar para sa kanila. Nang
makapasok sa lungga ay binuksan niya ang
lampara at pinahubad si Anndy ng basang
damit.
"Z-Zero!" mariing nakakapit si Anndy sa
tshirt.
"Basa ka, magkakasakit ka," sabi ni Zero
pero mas lalong humigpit ang hawak ni
Anndy sa damit.
"Baby, huwag ka nang mahiya,okay?"
malumanay na sabi ni Zero.
"Z-Zero-- n-namamanhid ang b-balikat ko.
M-May tama yata ako," nanghihinang sabi ni
Anndy kaya mabilis na pinunit ni Zero ang
tshirt ng dalaga. Nanigas siya nang
bumulaga sa kaniya ang dumudugong balikat
ni Anndy.

A/n:
Ang sakit ng ulo ko. Ne hindi ko alam kung
paano ko ipakita sa inyo ang nasa
imahinasyon ko. Hahaha. My ghad! Kaniya-
kaniya na lang tayo ng imahinasyon basta
iisa lang ang ipinupunto. Gosh. Yun na yun.
Hindi talaga ako mahal ng action. Buti pa si
Humor, medyo friends kami.😀 kapag
makita to ng action writer, ewan ko lang.
Marami siyang mapupuna lalo na ang
redundancy at exact words. Okay sana 'to
kung marami lang sana akong alam na action
words kaso waley.