Ang Kidnapper Kong Gwapo

27

.
Ang Kidnapper kong Gwapo

Chapter 27 (buhos ng ulan)
by: sha_sha0808

Unedited....
"Anndy? Ano ba ang problema mo?" galit na
tanong ni Zero nang mabasag ang baso nila,
"Tatlo na nga lang ang baso natin, binasag
mo pa ang isa!"
"Dalawa lang tayo kaya huwag kang
maglagay ng reserba!" Lumalaki na ang
butas ng ilong ni Anndy. Ilang buwan na sila
rito sa resort pero wala pa ring pagbabago.
Patapos na sina Zero sa ginagawa pero si
Ligaya, mukhang hindi pa tapos sa kanila.
Last week, umuwi sila sa bahay at iniwan
lang siya ni Zero kay Tiyo Pablo dahil
lumuwas ito sa Maynila ng apat na araw.
Pagbalik ay kaagad naman silang bumalik
dito.
"Paano kung may bisita tayo?" tanong ni
Zero.
"Ayaw ko ng bisita!" galit na sabi ni Anndy
at pinulot ang basag na baso pero agad na
napatayo dahil sa tumutulong dugo.
"Dahan-dahan ka nga! Kita mong basag,
damputin mo pa! Nasugatan ka tuloy!"
salubong ang kilay na saway ng binata.
Mukhang malaki yata ang hiwa sa kanang
hinlalaki nito.
"Pakialam mo? Matagal na akong sugatan!"
singhal ni Anndy at lumabas para hugasan
ang sugat. Anniversary ngayon ng pag-
kidnap ni Zero sa kaniya. Ibig sabihin, isang
tao na siyang nagdurusa. Isang taon na
kasama niya ang walang hiyang mamamatay-
tao na ito.
"Aalis na ako," paalam ni Zero nang lumabas
sa pinto.
"Kaasar ka!" pahabol ni Anndy. Nang
pumasok siya, wala na ang nabasag niya.
Nasa plastic sa loob ng basurahan.
Naghanap siya ng bandaid at tinakpan ang
may kalakihang na sugat.
Pumunta siya kina Aleng Marimar para
bigyan si Bhabz ng pagkain at linisin na rin
ang kulungan nito.
"Ang laki na ng tiyan niya," sabi ni Aleng
Maria.
"Opo, kapag manganak siya, bibigyan po
kita kapag kambal ang anak niya," sagot ni
Anndy.
"Mukhang marami naman yata ang anak
niyan. Baka walo. Masuwerte ka na kapag
makasampu o labindawa," nakangiting sabi
ni Aleng Marimar. Buntis na ang alaga ni
Anndy. Nagbayad pa sila ng isang libo sa
lalaking makapareha ni Bhabz.
"Talaga po?" manghang tanong ni Anndy.
Ngumiti si Marimar. Lahat na lang ba,
minamanghaan nito? Para itong hindi
pinapalabas ng bahay kaya walang kaalam-
alam.
"Oo. Teka lang, hindi ka pa ba buntis?" usisa
ni Marimar kaya natigilan si Anndy.
"H-Hindi po," sagot niya. Mula nang
pumunta sila rito, wala nang nangyari sa
kanila ni Zero. Ne hindi nga sila magkatabi sa
pagtulog.
"Sayang. Panigurado, magaganda at ang
gaguwapo ng magiging mga anak ninyo,"
nanghihinayang na sabi ni Aleng Marimar,
"Pero bata pa naman kayo. Marami pa ang
panahon. Mag-ipon muna kayo para sa
magiging kinabukasan ng mga anak ninyo."
Ngumiti lang si Anndy. Taliwas ang
sitwasyon nila ni Zero sa nakikita ng mga
ito. Paano kung magkaroon sila ng anal ni
Zero? Makukuha kaya nito ang mala-
duwendeng tainga ni Zero? Magmumukhang
engkanto rin kaya ito? Guwapo at
magandang anak ng engkanto?
"Uuwi na po ako, magluluto pa ako," paalam
ng dalaga at hinimas ang ulo ni Bhabz bago
umalis.
Pagdating niya sa bahay ay nagluto siya.
Galit siya kay Zero kaya hindi na niya ito
hahatiran. Puso ng saging na may saluyot at
sitaw ang ulam niya. Nilagyan din niya ito ng
bangus na inihaw nila kagabi para
pampalasa. Marunong na siyang magluto.
Basta ilagay ang bawang, kamatis o ano pa
riyan tapos kapag kumulo na, ilagay na ang
pangunahing sangkap hanggang sa maluto.
Pero mauna raw ang matigas at mahuli raw
ang dahon ng kamote, sili atbp. Ganoon
lang naman sabi ni Zero kapag tinola. Noong
una, maalat pa ang timpla niya pero sa
araw-araw niya itong ginagawa, nakuha na
niya ang tamang lasa.
Natulog siya. Pasado alas kuwatro na nang
magising siya kaya nagsaing siya at pinainit
lang ang tinola kanina.
Alas sais na ay wala pa si Zero kaya kumain
na siya. Bakit kaya? Ngayon lang ito na-late
ng uwi. Alas singko ang uwian nila kaya
bago mag-alas sais ay nandito na ang
mokong.
Napatingin siya sa alarm clock na nasa
ibabaw ng mesa. Alas sais na kinse na pero
wala pa ito kaya tumayo na siya at lumabas.
Madilim na ang paligid dahil sa makapal at
maitim na ulap. Nagbabadyang uulan ang
kalangitan kaya tumakbo siya patungo sa
tinatrabahuhan ni Zero.
Tahimik ang lugar at wala nang tao. Wala rin
si Zero.
"Nasaan ka na, Zero?" bulong niya at iginala
ang mga mata. Tapos na ang ibang cottage.
Ang tagal matapos dahil pati landscape, sina
Zero pa ang gumagawa. Ang mga
materyales at cemento ay matagal pang
dumadating mula sa Maynila na dinadala ng
barge maya paputol-putol ang paggawa.
Madilim na rito pero nakakaaninag pa naman
siya dahil sa ilaw na mula sa poste ng resort
nina Ligaya.
Naramdaman niya ang pagpatak ng ilang
butil ng ulan sa kaniyang balat kaya mabilis
na hinanap niya si Zero.
"Kung mahal mo ako, kiss me!" narinig ni
Anndy na sabi ng boses babae. Kilala niya
ito dahil biglang kumulo ang dugo niya at
uminit ang ulo.
Napatigil siya sa nakita sa pinakadulong
cottage. Si Ligaya na may kahalikan. Puno
ng walang lamang bote ng alak ang mesa
kaya napatutop siya sa bibig.
Kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan ay
ang pagpatak din ng kaniyang mga luha.
"Z-Zero..." bulong ni Anndy at napahawak sa
haligi ng cottage para kumuha ng suporta.
Kitang-kita niya ang ginagawa ng dalawa
kahit na medyo madilim kaya para na ring
hinihiwa ang puso niya. Ang hapdi!
Nakainom ang mga ito at ne hindi man lang
siya napansin dahil sa labis na kalasingan.
"M-Mahal kita, Z-Zero," umiiyak na wika ni
Ligaya at niyakap ang lalaking kaharap kaya
mabilis na tumalikod si Anndy at tumakbo.
Nakita na niya at tanga pa siya kapag
pakinggan pa niya. Double kill iyon sa puso
niya. Nasasaktan siya. Ang sakit! Mas
masakit pa nga ito sa mga sugat na natamo
niya noong naghabulan sila ng mga kalaban
ni Zero.
"I h-hate you!" humihikbing sabi niya at
binilisan ang pagtakbo. Tila nakiisa naman
ang langit sa pighating nararamdaman niya.
Tila yumanig ang mundo nang biglang
kumulog ng malakas at kitang-kita niya kung
paano gumuhit at humalik ang liwanag ng
kidlat sa malawak na karagatan mula sa
langit.
"T-Tamaan mo na ako! K-Kidlatan mo na
ako!" humihikbing pakiusap ni Anndy at
napaluhod sa buhangin. Tutal, wala na rin
namang silbi ang buhay niya. Isang taon na.
Isang taong nakulong siya sa islang ito na
kahit gustuhin man niya, hindi na siya
makakatakas. Hindi na dahil hindi lang
katawan ang nabihag nito kundi pati puso
niya.
"Mahal kita!" malakas na sigaw niya habang
naglalakad pauwi na nakapaa. Wala na ang
tsinelas niya. Napigtas nang tumakbo siya,
"Mahal kita, Zero! Mahal na mahal na kita!"
pag-amin niya. Kahit na sisigaw man siya,
walang makakarinig sa kaniya. Sinipsip niya
ang tubig sa bibig. Basang-basa na siya.
Ngayon lang siya naligo sa ulan at aaminin
niya, ito ang naging sandigan niya dahil wala
naman siyang pamilya. Walang kaibigan at
walang Zero na nagmamahal sa kaniya. Isa
siyang iwanan. Isa siyang talunan. Isa siyang
prinsesa na tinanggalan na nga ng palasyo,
inagawan pa ng prinsipe.
"B-Bakit? Bakit mo ako binihag tapos hindi
mo naman pala a-ako kayang panindigan?
Duwag ka! Wala kang bayag, Zero! Wala!"
Hindi na niya kayang iwan si Zero dahil
araw-araw, mas lalo na niya itong
minamahal. Ang unfair lang. Siya na nga
itong luhaan, siya pa ang talunan.
Paano kung iiwan na siya ni Zero para kay
Ligaya? Paano kung pakasalan nito si
Ligaya? Paano na siya?
"A-Ayaw ko na. Palagi mo na lang niya
akong sinasaktan! P-Palagi na lang si Ligaya
ang inuuna niya." Kahit na basang-basa na
siya, pinahidan pa rin niya ang mga luhang
humahalo sa patak ng ulan. Nadapa siya at
napasubsob sa buhangin pero muli siyang
bumangon at ipinagpatuloy ang paglalakad.
May mga sugat na nga ang mga paa niya
dahil sa durog na seashells na naaapakan
pero manhid na siya. Nililinis naman ng ulan
ang katawan niyang puno ng buhangin kaya
nanghihinang ipinagpatuloy niya ang
paglalakad. Siguro nakahubad na ang dalawa
at kung ano na ang ginagawa.
"Taksil!" sigaw niya na para bang naririnig
siya ng dalawa. Sana nga. Gusto niyang
manumbat pero takot siyang sumbatan din
ni Zero dahil wala naman siyang karapatan
dito. Pekeng asawa lang siya.
Malapit na siya sa cottage nila dahil
naaaninag na niya ang ilaw.
"Ouch!" daing niya nang makabunggo sa
matigas na bagay. Pag-angat niya ng
mukha, ang hindi maipintang mukha ni Zero
ang sumalubong sa kaniya. Katulad niya,
basa na rin ito kaya mas lalo siyang umiyak.
"Saan ka galing?" galit na tanong ni Zero
pero hindi sumasagot si Anndy. Kahit na
umuulan, alam niyang umiiyak ito dahil sa
pagyugyog ng balikat at pamumula ng mga
mata, "Saan ka galing, Anndy!"
"Sa tagpuan ninyo ng babae mo!" sigaw ni
Anndy at itinulak si Zero.
"H-Hinintay kita pero busy ka sa
pakikipaghalikan kay Ligaya mo!" wika ni
Anndy at pinagsusuntok si Zero. "K-Kaya
pala hindi m-mo na ako ginagalaw kasi si
Ligaya ang n-nagpapaligaya sa 'yo araw-
araw? N-Niloloko mo na ako!"
"Bakit kita lolokohin? Asawa ba kita? May
tayo ba? Nagmamahalan ba tayo?"
nanginginig ang katawan na tanong ni Zero.
"Hindi tayo nagmamahalan dahil ako lang
ang nagmamahal sa ating dalawa!" sigaw ni
Anndy kaya kita niya ang pagguhit ng
pagkabila sa mukha ng binata.
"Masaya ka na? Hindi lang pamilya ko ang s-
sinasaktan mo k-kundi ako! Z-Zero? Ang
sakit, sakit! A-Ang hapdi!' buong lakas
niyang sinusuntok ang binata para kahit sa
ganito, makaganti man lang siya. Matatag
na nakatayo si Zero at hinahayaan lang siya.
"P-Patayin mo na lang ako, Zero! P-Parang
awa mo na. K-Kasi sa pinaggagawa mo,
araw-araw mo akong sinasaksak ng buhay.
A-Araw-araw kong nararamdaman ang kirot
sa bawat pagtarak ng punyal sa dibdib ko,
Zero," hinang-hina na sabi niya.
"Kung hindi mo na kaya, malaya kang umalis
sa islang ito, Anndy. Hindi kita pipigilan,"
mahina pero seryosong sagot ni Zero.
"P-Para malaya na k-kayo ni Ligaya? B-
Bakit mo siya hinahalikan? Ang s-sakit,
Zero! Ang sakit na m-makitang may
kahalikan kang iba habang pinagmamasadan
kita! B-Bakit parang b-balewala lang sa 'yo
ang lahat?" sumbat ni Anndy.
"Saan ka ba kasi nanggaling at ganiyan na
ang pinagsasabi mo?" napipikon na tanong
ni Zero.
"Saan ako galing? Itatanong mo pa? Paano
mo ako makita kanina kung busy ka sa
pakipaghalikan kay Ligaya?" buong lakas na
sigaw ni Anndy kaya napanganga si Zero na
halos hindi makapaniwala.
"Sinaktan mo na ako. Nagtagumpay ka na,
Zero! Mahal na kita!" umiiyak na sabi ni
Anndy.
Hinawakan ni Zero ang baba ni Anndy at
itinaas ang mukha nito saka madiing
hinalikan si Anndy sa mga labi. Halik na mas
lalong pinatamis ng katas ng ulan at katas
ng mga labi nila. Gustong itulak ni Anndy si
Zero pero wala siyang lakas ng loob.
Nanghihina ang mga tuhod niya.
Pareho silang hinihingal nang magkahiwalay
ang kanilang mga labi.
"A-Alam mo bang kanina pa kita hinahanap?
Kung saan-saan na ako nakarating para
mahanap ka lang?" tanong ni Zero at
napalunok ng laway. Mas lalo siyang nauhaw
nang magkahiwalay ang mga labi nila ni
Anndy.
"M-Magkasama kayo ni Ligaya, naghahalikan
kayo kanina," sagot ni Anndy. Ngayon lang
niya napansin, ang bilis naman niyang
tumakbo, pero bakit naunahan pa siya ni
Zero. Nadapa lang naman siya a.
"May hinalikan akong babae sa araw na ito
pero ikaw lang!" sagot ni Zero, "Pakilagay ng
selos mo sa tamang tao!"
Hinila na niya si Anndy papasok sa cottage.
Kanina pa niya hindi naiintindihan kung ba't
nagdadrama na naman ang batang ito at
kung bakit nito sinabing naghalikan sila ni
Ligaya, e, kanina pa niya ito iniwan kay
Laurence.