Gül Kendine •texting• (Tamamlandı)

41. Bölüm

Bugün erkenden geldikkk🌼

İyi okumalarr💛

🌍

Bugün kendimi daha iyi, güçlü hissediyordum. Emre ile konuşma vaktimin çoktan gelip geçtiğini hissettiğim için geceleri gözüme uyku girmiyordu. Haliyle bugün bu işi bitirecektim. Onunla Sinan'ın doğum günü için birkaç hazırlık yapmış, ardından bizim eve geçmiştik.

Hava pek güzel olmasa da, bahçede oturma kararı almıştık. Temiz hava ikimize de iyi geliyordu. Hırkama iyice sarıldıktan sonra, dumanı üzerinde kahvemden bir yudum aldım.

"Çok teşekkür ederim bugün bana yardımcı olduğun için. Sinan her şeye bayılacak eminim."

"Rica ederim," dedim sırtımı sandalyeye yaslarken. "O güzel bir doğum günü geçirsin yeter ki."

Hafifçe tebessüm edip, kahvesini içmeye devam etti. Bu sırada ben de derin bir nefes soluyup, kendimi toparlamaya çalıştım. "Aslında," dedim güçlükle de olsa konuşmayı başarırken. "Ben seninle bir şey konuşmak istiyorum."

Gözleri gözlerime odaklanırken, kurduğum cümlenin ağırlığı bakışlarına yansımıştı. "Tabii," dedi tedirgin bir şekilde.

Elimdeki fincanı sehpaya bırakıp, ellerimi kucağıma koydum. Sandığımdan daha zor olacaktı bu konuşma. "Benim hayatım tek kişiden ibaretti. Başka arkadaşım yoktu, vakit geçirdiğim kimse yoktu biliyorsun."

Beni başıyla onaylarken konuşmaya devam ettim. "Sonra ne olduğunu, nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde sen girdin hayatıma." Hafifçe tebessüm etti cümlemin üzerine. "Bana yeni bir arkadaş oldun, zor anlarımda yanımda durdun, güç verdin."

Gülümsedim. "Beraberinde bir sürü arkadaş edinmemi sağladın. Hayatıma girdiğiniz için çok mutluyum." Sonra gülüşüm soldu ve bir anda ciddileştim. "Bu süreç garipti. Yeni birini hayatıma alma fikri bana hep korkunç gelirdi ama senden sonra bunun pek de kötü olmadığını fark ettim. Aksine, güzel ve farklıydı."

Kuruyan dudaklarımı ıslatıp, parmaklarımla oynamaya başladım. Onunla göz göze gelmekten korkuyordum. "Sen hayatıma ne için dahil oldun bilmiyorum." Güçlükle de olsa başımı kaldırdım ve gözlerine baktım. "Ve bunun cevabı yalnızca sende saklı."

Vereceği cevabı duymak istemedim ve konuşmaya devam ettim. "Ben o cevabı duymak için yapmıyorum bu konuşmayı. Belki bana arkadaş olarak yaklaşıyorsun, belki çok daha ötesini taşıyorsun bilmiyorum. Ancak şunu söylemeliyim ki ben seni arkadaşım olarak görüyorum. Seviyorum seni, hayatımda olmanı hep isterim. Fakat benden beklentilerinin ne olduğunu bilmiyorum Emre. Sen anlatmazsan, öğrenemem de. Ve ben bu belirsizlikle ilerlemek istemiyorum. Bu aramızdaki arkadaşlığa zarar verir. Seni üzer, beni üzer... Ben üzülmek de istemiyorum üzmek de."

Duraksadı birkaç dakika. Gözleri gözlerime güçlükle kayarken dudakları aralandı. "Anlıyorum seni. Ve bu konuşmayı daha önce yapmadığım için, seni konuşmak zorunda bıraktığım için özür dilerim." Derin bir nefes soludu. "En başından beri olan her şeyi anlatacağım sana."

Onu başımla onayladım. O, konuşmaya devam etti. "Ben seni hep uzaktan görüyordum. Arada kantinde denk geliyorduk ya da konferansta falan. Seni seyretmeye başladım, ne bileyim farklı bir şey hissettim işte. Açıkçası senden hoşlanmaya başladım, bir şekilde sana yaklaşmak istedim. Tabii hayatı bir kişinin etrafında dönen birine yaklaşmak pek kolay olmadı ama başardım."

Derin bir nefes soludu ve gözlerini ellerine çevirdi. "Birlikte vakit geçirmeye başladığımız ilk anlarda umutluydum. Yani belki sen de benden hoşlanırsın diye düşündüm ama zamanla bana karşı hislerinin yalnızca arkadaşlıktan ibaret olduğunu anladım." Sustu ve cümlelerini toparlamaya çalıştı. "Aslında ilk başlarda açılmak istedim ancak ilişkimiz başka şekilde ilerleyince vazgeçtim. Zamanla bu durumu kabullendim kısacası."