"W-WHAT?"
Gulat pa rin ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya. Hinihintay kong tumawa siya at sabihan ako na nagbibiro lang siya but it didn't happen. He was just staring at me, patiently waiting for my answer.
"A-are you seriously asking...me.." turo ko pa sa sarili ko. "...to marry you?"
Sumilay naman ang ngiti sa kanyang labi. "Ano naman ang nakakagulat don?"
"But Rogue..kakasimula pa lang ng relasyon natin---"
"—so ayaw mo?"
"No.. it's not like that--- I mean of course I want to be married to you but isn't it too early? Halos magtatatlong buwan pa lang tayo. What's with the rush?"
Hinawi niya ang mga takas na hibla ng buhok na tumatabing sa aking mukha.. "Hindi ko naman sinabi na ngayon agad.. I just want to know if you want to be married to me kung sakaling aalukin kita ng kasal.."
I looked at him with full of love and caressed his cheek. "Of course, I do.. I would love to."
Nakita ko ang pagliwanag ng mukha niya sa sinabi kong yun.. "Alam ko naman na marami ka pang gustong gawin sa buhay.. may mga pangarap ka pang gustong maabot and I promise that I won't be a hindrance to your dreams, baby. Instead, I'll support you hanggang magawa mo lahat ng gusto mo at hanggang sa maabot mo ang mga pangarap mo. At kapag handa ka na, tsaka tayo haharap sa altar ng magkasama. I promise you, papakasalan kita." Buong pusong sabi niya sakin. Ramdam ko ang pagmamahal na meron siya para sakin. Bawat salitang binitawan ay kaakibat ang pagmamahal na meron siya para sakin.
I can't help but to get teary-eyed, I hugged him tight. "Thank you--- thank you for always being there. Thank you for waiting for me."
Niyakap niya ako pabalik ng mahigpit. "You're always worth the wait, Blair...always."
I broke our hug and gave him a quick kiss. "I love you." I told him lovingly.
"I love you more, baby.."
Pakiramdam ko sa mga oras na yun, wala na akong mahihiling pa. Siya at ang pagmamahal na pinapadama niya sakin ay sapat na—no, kung tutuusin ay sobra-sobra pa nga. I didn't expect that this day would come that I'll get to love someone this intense. Na kahit ano mang kaharapin namin sa susunod na araw ay kakayanin naming lampasan dahil sa pagmamahal namin sa isa't-isa.
"Always remember that you're mine, Blair. Only mine."
Nakangiti naman akong tumango sa kanya. "I know.. I'm eternally yours, baby."
UMALIS na din kami sa may talon pagkatapos ng pag-uusap na yun. Pareho kaming may ngiti sa mga labi habang hawak niya ang isa kong kamay samantalang abala naman sa pagmamaneho ang isa.
My heart is full happiness. Lahat ng mga bagay na gumugulo sa isip ko nung nagdaang araw ay nawala na parang bula. I even felt stupid for thinking that way.
Mabilis naman din kaming nakarating sa kanto kung saan usually niya ako binababa. Kinalas ko ang seat belt ko at magpapaalam na sana sa kanya nang kabigin niya ako sa batok at biglang siniil ng mainit na halik.
"Hmm.." I can't help but moan as he slid his tongue inside my mouth.
After a few minutes of kissing each other, I was the who stop it as I push him lightly. We were both gasping for air habang nakahawak pa rin siya sa batok ko.
"I think we should stop... baka may makakita satin. Baka din hinahanap na ako samin." I told him. Kahit na gusto ko pa siyang makasama, I don't want to risk it.
