Chapter 31

38 3 0
                                        

              𝕻𝖗𝖎𝖓𝖈𝖊𝖘𝖘 𝖆𝖓𝖉 𝖙𝖍𝖊 𝕻𝖆𝖚𝖕𝖊𝖗𝖘

Manila, Philippines

Can't believe I was actually called to be Bronze dance partner. How did this happen?!

This guy just laugh while I was walking grumpily towards him. Lahat ng mga estudyante nakatingin saming dalawa, particularly sakin dahil halos saksakin na nila ako sa talim ng mga titig nila.

Believe me I would rather exchange places with you guys.

"I told you" humarap siya sakin nang hindi parin nawawala ang pagngisi sa kanyang mukha. "I might get you if I try" sabay kuha niya sa kamay ko at hinalikan ang likod ng palad ko.

This guy is making it more complicated for me. I can already feel the great tension on my back dahil sa matatalim na titig nang mga babae.

"You planned this didn't you?" pamimintang ko sakanya sabay titig ng matalim. This is Bronze were talking about. Of course he can pull something like this. Hindi na ko nagtaka.

"Let's just say I'm too charming to be disregarded" he chuckled again. "Just enjoy the rest of the performance with me. Malay mo pagtapos ng sayaw na to, mafall kana sakin" aniya sabay kindat at kapit ng mahigpit sa kamay ko.

We then followed the teachers orders and instructions. The dance our group has obtain were ballet and Quadrille.

"I guess I'll be touching you quite a lot honey" bulong ni Bronze sa tenga ko na talagang nagpatindig saking balahibo.

Siniko ko siya palayo. "Ano bang sinasabi mo!"

For a moment I felt flustered because of him. Nakakaasar na talaga ang lalaking to. He just don't know when to stop teasing.

We get into the position and followed our mentors cue. And as we dance, this is actually the first time na nakita kong magsayaw si Bronze. I attended several parties with him pero ito ang unang beses na nakita ko siyang magsayaw, and I must say he's a natural.

Hindi parin nawawala ang malalagkit niyang tingin habang sumayaw at inaalalayan ako.

"You seem to be a natural dancer too honey" sambit niya nang hawakan niya ang bewang ko para iangat ako.

"Wag mo kong kausapin kung ayaw mong madistract ako at bumagsak tayo dahil dito" pigil ang boses kong pagsasalita at pagkausap sakanya. As usual he just laughed at me.

"I don't even care about that. Just the fact na affected ka pala sakin sapat na" aniya at nagpatuloy kami sa pagsayaw.

Ang sarap talagang kutusin nang lalaking to kung hindi lang kami pinagtitinginan ng ibang tao sa mga oras na to. How can this guy be so confident all the time? Parang lahat sakanya laro lang at hindi man lang siya nakakaramdam ng kaba o hiya.

Ganito ba talaga ang mga Del Real?

After that dance, mabilis akong humiwalay sakanya at mabuti ay hindi niya ako pinigilan. "Glad I survive" I was suppose to say that to myself pero narinig pala niya.

"Congratulations" he said smiling at siya ang unang naglakad palayo.

Pagkatapos nang performance na yun ay nagtungo na agad ako sa banyo para makapayhilamos nang mukha. That's a relief. After a weeks of practice sa wakas natapos rin ang practicum.

Dark Side of the Castle (Complete version)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon