Dark Side of the Castle (Complete version)

Chapter 39

                 𝕬 𝕯𝖆𝖙𝖊 𝖜𝖎𝖙𝖍 𝖙𝖍𝖊 𝕶𝖓𝖎𝖌𝖍𝖙

I'll be the one to let go.

He finally said those words. He finally given up. The ever so persistent guy I know, has surrender.

And it hurts. It hurts like hell.

Those words echoed in my mind repeatedly like a broken record.

Nanginginig ang mga binti akong naglakad sa balcony ng aking kwarto, humawak sa railings at tumingala sa liwanag ng bilog na buwan.

He remembered me. He knew it was me from the start. He didn't forget.

Bronze's told me he moved on. But he never said he doesn't remember. Stupid me.

Malamig ang simoy nang hangin. Tahimik na ang paligid dahil mag a-alas dose na ng gabi. Ibinaling ko paibaba ang aking ulo at tumitig sa garden sa ibaba. Tanging puno at mga halaman nalang ang aking nakita. Paniguradong tulog na ang lahat. Ngunit hindi ko talaga magawang maalis sa isipan ko ang mukha ni Ulysses nang unti unti niya akong tinalikuran bilang hudyat na tapos na ang lahat samin kahit hindi naman talaga ito nagsimula.

I should be happy right?

But why does my chest throbs just by thinking of him?

He might just be playing games with me. He wants to get his revenge from the time I left him in England. Naapakan malamang ang pride niya noon kaya nagpanggap siyang hindi niya ako kilala. At hinayaan niyang makalapit ako sakanya para mapaghigantihan niya ako sa ginawa ko noon. It was the most realistic reason I can ever think.

He wants me to think na gusto pa nya ako. When in fact it was just his plan to make me fall for him and dump me after.

Tss. It was a cunning plan. A very cunning plan.

And I took the bait.

Hindi na ako makakapagsinungaling sa sarili ko. I like him too. That's a fact. Kahit na pilit ko siyang itinutulak palayo. Gusto ko siya. At yun ang masakit na katotohanan.

But now that everything is at the right place. Ang kailangan ko nalang gawin ay kalimutan  siya. Dapat.

He was not my goal. He should not be my end game. He was just a challenge.

Pinunasan ko ang kaunting luha na kumawala sa aking mga mata at huminga ng malalim. Dahan dahan akong tumingila at pilit na ngumiti para sa aking sarili.

You are finally free.

As summer finally started, nagdesisyon ako na gugulin nalang dito sa mansion ang oras ko. Hindi ako lumabas dahil wala rin naman akong alam gawin. Pero sa susunod na weekends isasama daw ako ni Lily sakanila para magbakasyon kaya excited na ako.

"Miss"

"Milady"

Nakangiting pagtawag sakin ng sabay nina Adrien at Kaleid mula sa likuran ko. Bahagya kong inikot ang katawan ko habang nakaupo sa lupa at pinapakain ng dogfood itong si Chocobutternut. Tumingala ako ng pareho silang huminto ilang metro sa kinauupuan ko.