Chapter 46

42 3 0
                                        

𝕿𝖍𝖊 𝕷𝖔𝖓𝖌 𝖂𝖆𝖎𝖙 𝖎𝖘 𝕺𝖛𝖊𝖗

"Good afternoon passengers. This is the pre-boarding announcement for flight 204B to Manchester. We are now inviting those passengers with small children, and any passengers requiring special assistance, to begin boarding at this time"

Mag isa akong nagpunta sa airport at hindi na nagpahatid pa kina lolo o maging kina Lily. I don't want someone to see me off. I want this to be my first step on moving forward on my life.

Isa pa baka makaramdam lang ako ng lungkot pag nagpahatid pa ako.

My father and kuya already know that I'll be coming back in England and arranged everything for me.

Nakatayo lang ako habang inaantay ang susunod na announcement para sa flight ko nang biglang tumunog ang cellphone ko. Pagbukas ko rito ay nabasa ko sa notification na si Pristine ang nagsend ng message sakin.

I felt my heart skipped. I felt a bit scared.

It's as if I already know what is in the message she sent and I'm afraid to open it. So I just hid it on my pocket again.

"You will not waver Ivanessa. Just look ahead without looking back. Kaya mo yan." paulit ulit kong sabi sa sarili ko habang hawak hawak ang passport ko.

My other things were already on the plane at isang maleta nalang ang hawak ko sa kabilang kamay. I'll just be waiting for the next announcement and I'm off to go.

As I heard the announcement that says that we should be ready because any moment now we will be ask to board the plane.

Tila bigla nalang pakiramdam ko dinadaga ang dibdib ko sa kaba. Why am I being like this?! Ano bang problema ko?

Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Ngunit maging ang mga tuhod ko ay hindi na matigil sa panginginig. What is happening with me?!

Maya maya pa ay biglang nagring ang phone ko at dahil sa pagkataranta ay napindot ko ito kaagad.

"Hello" my brother called.

"Are you all set?" he asked.

"Yes"

"Sure ka na ba?"

"Ha?" naguguluhan kong tanong.

Narinig ko siyang tumawa sa kabilang linya.

"Why am I having a feeling na parang kinakabahan ka? Are you okay?" he asked again.

"What are you saying? I-I'm perfectly fine!" pagkukumbinse ko sakanya pero mahinang tawa lang nya ang naririnig ko mula sa kabilang linya.

"Sure?" pang asar nyang tanong.

"Sure! Teka nga bakit ka ba biglang tumatawag?"

"Nothing. Just checking on you sis" saglit siyang tumigil sa pagsasalita.

"This is so not like you kuya"

"Yeah I think so too. This is more like mom, no?"

My brother mentioning mom for the first time as I can remember made me suddenly feel like tearing up. Ewan ko ba. Ano ba talagang nangyayari sakin.

Dark Side of the Castle (Complete version)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon