Güneşin Yüzü

80.Bölüm, büyük Final

Baran'ın ağızından...

Bir oğlum oldu, çok sağlıklı çokta güçlü paşa. Onu kollarımda tutmak, kokusunu içime çekmek, bu dünyanın en güzel hissiymiş. Unutmuşum, şimdi oğlumuzun, umudumuzun doğumu ile yeniden anladım bunu. Melda mutluluk gözyaşları akarken bakışlarını oğlumuzdan çevirip bana bakıyor.

Melda: Umut mu?

Başımı olumlu anlamda sallıyorum. Umut. O bizim umudumuz, okadar çok şey yaşadık, okadar çok şey atlattık. Meldanın hayata tutunmasını o sağladı, Meldaya, hepimize Umut oldu. Onun adı Umut.

Baran: Adı Umut olsun mu?

Melda gözü yaşlı bir şekilde beni tebessüm ederek onaylıyor.

Melda: Olsun...çok güzel...Umut, umudum benim, canım oğlum...iyi ki geldin.

Onu kokluyoruz, öpüyoruz, doyamıyoruz bir türlü.

Hemşire: Beyefendiyi kontrol için almak zorundayım artık.

Melda Umutu vermek istemiyor, bende istemiyorum. Onu bir an olsun bırakmak istemiyorum. Hep benimle kalsın istiyorum. Melda vermekte terredüt edince hemşire gülümsüyor.

Hemşire: merak etmeyin bir kaç ufak kontrol yapılcak sadece sonra hemen giydirip getiririm.

Hemşire Umutu alıp yanımızdan ayrılıyor. Doktorda Meldaya birkaç kontrol yaparken ben bizimkilerin yanına gidiyorum. Herkes çok heyecanlıydı ve bebeğin cinsiyetini merak ediyorlardı.

Melis: Abi söylesene ne oldu?

Yasemin: Ay kız değil mi? Kız?

Taylan: bence erkek erkek

Yağmura kollarımı açıyorum, hemen kucağıma koşuyor. Yanağına bir öpücük konduruyorum.

Baran: Sen söylemek istermisin bebeğin cinsiyetini?

Başını olumlu anlamda sallıyor. Yağmurun kulağına erkek kardeşi olduğunu fısıldıyorum. Kocaman bir tebessüm ediyor ve elleriyle alkışlıyor.

Yağmur: aa biliyordum biliyordum

Taylan: Bizede söylesene cimcime.

Yağmur: Söylüyorum hazır mısınız?

Heves: ay söyle kızım çatlatma

Yağmurla birbirimize bakıp gülüyoruz.

Yağmur: Bir erkek kardeşim olduu hemde adı Umut.

Herkes gülümseyip tek tek tebrik etmeye başlıyor. Bir süre sonra Meldayı normal odaya alıyorlar bizde yanına gidiyoruz. Umutu getirdikten sonra herkes tek tek kucağına alıp sevmeye başlıyor. Kime daha çok benziyor tartışmaları başlıyor. Herkes gittikten sonra birtek Yağmurla ben kalıyoruz odada. Yağmur kardeşini severken bizde onu izliyoruz. Meldanın yanına oturuyorum ve onu kollarımın arasına alıyorum. Saçlarına bir öpücük bırakıyorum.

Baran: Beni bir kez daha dünyanın en mutlu adamı yaptın, sana nekadar teşekkür etsem az.

Elimi tutuyor ve yanağımı öpüyor.

Melda: Sen beni hergün dünyanın en mutlu kadını yapıyorsun bence ödeştik...hem sen olmasaydın çocuk yapmamızda mümkün olmayacaktı zaten.

Birlikte gülmeye başlıyoruz

Baran: Doğru...hem bu konuda baya başarılıyız.