Güneşin Yüzü

45.Bölüm

Baran'ın ağızından...

Varım dedi, beni affetti! Melda, Meldam benim. Prensesim beni hayata bağlamaya calışıyor şu anda. Annemi kaybederken Sevdiğim kadını ve kızımı kazandım. Ben Annesi Babası belli olmayan bir insanım...beni kim isterki? Ben bunu Meldaya söyleyemem. Melda benim kuzenim değil ki... bu aslında...iyi birşey...ama ben kimim? Bilmiyorum. Benim kızıma ve Meldaya sevgimden başka verebilecek hicbirşeyim yok ki...yokmuş...
Herşeye rağmen şu an bir gercek daha var, Melda beni affetti! Yüzünü avucumun icine alıyorum...bu söylediklerine inanamıyorum, beni okadar mutlu ettiki.

Baran: n..ne dedin sen?....birdaha söyle...

Mutluluktan ağlayabilirim şu an. Ikimizinde gözleri dolmuştu. Melda gözleri dolu birşekilde gülümsüyor.

Melda: ben yeniden biz olmaya varım!

Baran: birdaha söyle...

Melda: seninle yeniden varım!

Ona sıkıca sarılıyorum. Off bu nasıl bir özlemmiş...ben onsuz nasıl dayanmışım böyle. Bu sarılmadan sonra artık onu istesemde bırakamam!

Baran: asla, asla birdaha bırakmam seni! Okadar pişmanım ki....ben nasıl yaptım...

Eliyle ağızımı kapatıyor.

Melda: hepsi gecti, artık sadece sen ben ve kızımız varız...

Kızım, hic kimse beni senden, Annenden ayıramaz artık. Meldanın karnına dokunuyorum.

Baran: ölüm bile ayıramaz bizi!

Dudakları....asıl onları özledim ben...Yavaşca onu öpmeye başlıyorum...öncedende onu burda öpmüştüm...ormanda. Ilk önce inthar etmesine engel olup sonra öpmüştüm. Bu seferde o bana engel oldu ve şu an yine öpüşüyoruz. Ayrıldığımızda yeniden Meldanın karnına dokunuyorum.

Baran: kızım, bak ben Anneni burda öpmüştüm...

Ellerini yüzümde gezdiriyor

Melda: Baran, haydi bizi evimize götür...bizim evimize!

Baran: siz nasıl istiyorsanız Prensesim ve minik kelebeğim...

Meldayı hemen kucağıma alıyorum ve arabaya kadar taşıyorum. Sürücü koltuğuna geciyorum ve evimize doğru sürmeye başlıyorum. Ya cok merak ediyorum, Meldanın şimdiye kadar bensiz gectirdiği hamilelik sürecini.

Baran: cinsiyetini nasıl öğrendin?

Tebessüm ediyor.

Melda: aslında hepimiz erkek olacak diyorduk ama ben rüyamda görmüştüm...Melek gibi bir kızımız olucak, böyle sacları kıvırcık...cok güzel birşeydi. Sonra Doktorda kız olduğunu söyleyince hepimiz havalara uctuk.

Ben bu anlarda onun yanında olamamıştım. Kendimden nefret ediyorum! Anneme....yani o kadına kanıp Meldayı terk ettim! Benim kafama tüküreyim.

Baran: ben...senin yanında olamadım...

Şimdi Meldanında yüzü düşüyor.

Melda: aslında ben cok istemiştim...yanımda olmanı...sadece o an cok istemiştim. Elimi tutmanı...

Melda benim üzüldüğümü görünce hemen elimi tutuyor ve gülümsüyor.

Melda: önümüzde 3 Ay var, herşeyi telafi edicez ve sonra cok mutlu olucaz!