Güneşin Yüzü

4. Bölüm

Baranın ağızından...

Meldayı düşünürken birden icimde birşey oldu sanki. Böyle icimden bir parca kopmuş gibi. Nefesim kesiliyor. Nefes alamiyorum dışarı cıkmam lazım. Arabadan inip Nefesimi düzene sokmaya calışıyorum. Bulutlara bakıp rahatlamaya calışıyorum. Ya gercekten gec kalmışsam. Ya gercekten Melda coktan gitmişse? Allahım ben ne yaparım. Nasıl yaşarım?. Derin bir Nefes alıp gözlerimi Denize ceviriyorum. Bir an daldım öyle. Deniz dalgalıydı. Bomboşdu. Ama sanki yinede bir sürü saklı şeyler besliyordu....
Nefesim düzene girdikden sonra üzerimdeki bu negatifliyi atmak icin Denize iniyorum derin derin bu Deniz kokusunu icime cekiyorum. Denizi izliyorum. Mas Mavi. Huzur verici. Dönüp gitmek üzereyken birşey dikkatimi cekiyor. Işte orda...işte orda arkada! Birisi var. Bedeni suyun üzerinde ama kendisi icerde......
HAYIR! Hayır olamaz Melda bu! Hemen denize girip Meldanın yanına gidiyorum Başını sudan kaldırıyorum. Gözleri kapalı.

Baran: Melda! Melda ac gözlerini!

Melda gözlerini yavaşca acıyor. Biz halen suyun icindeyiz.

Baran: Melda?....iyimisin Melda?....birşey söyle!

Melda saniyeler icinde kendine geliyor. Benim onu tuttuğumu anladığında. Cırpınıp kollarımdan kurtulmaya calışıp bağırmaya başlıyor.

Melda: bırak beni bırak! Bırak ölmek istiyorum bırak beni! Neden cıkardın beni ha neden?!

Artık hem cırpınıyordu hem bağrıyordu hemde ağlıyordu

Baran: Melda sakin ol lütfen

Onu böyle görmeye dayanamiyordum

Melda: neden cıkardın beni?! Bıraksaydın! Bıraksaydında ölseydim yeter artık bunaldım! Bıraksaydında ölseydim Allah kahrettsin!

Melda hıckıra hıckıra kollarımda ağlıyordu bende onu yavaşca sudan cıkarmaya calışıyordum.

Baran: Melda lütfen yapma böyle bak benide üzüyorsun

Melda: neden cıkardın?! Ölmem gerekiyordu ben yaşamayı hakketmiyorum Babama Aileme ihanet ettim! neden cıkardın beni?!

Artık denizden cıkmışdık kumsalda duruyorduk.

Baran: sen kimseye ihanet etmedin! Kendine gel yapma böyle.

Melda: ettim! Ben Aileme ihanet ettim! Sen ve ben biz bununla nasıl yaşayacağız?

Baran: biz hic kimseye ihanet etmedik bizim bir sucumuz yok Melda yeter artık kendine gel!

Bende artık bağırıyordum

Melda: sen ne düşünürsen düşün tamam mı umrumda değil. Ama biz Ailemize ihanet ettik!

Melda beni ittirip Denizin yanındaki Orman yoluna koşuyor bende peşinden gidiyorum.

Meldanın ağızından...

Ormanda yürüyorum. Ağlıyordum. Neden cıkardıki beni? Ne güzel kurtulacaktım işte neden cıkardı? Ben bununla yaşıyamam ki zaten. Ben Aileme ihanet ettiğimi bile bile hayatta kalamam. Üstümdeki T-shirt, kısa short ve Yere kadar inen uzun hırkam Deniz yüzünden ıslakdı aynı zamanda saclarımda. Ben öylece yürürken Baran gelip kolumdan cekip kendine doğru dönderiyor beni. Takip etmiş beni. Off Baran Bırak peşimi ya!

Melda: ya sen beni takip mi ettin? Bıraksana peşimi ya!

Baran: asıl sen böyle davranmayı bırak!

Melda: nasıl davranıyormuşum ben?!

Baran: cocukca! Sadece sen mi acı cekiyorsun ya?! Herkesi kendinden böyle iterek ne elde ediyorsun söylesene?!