Güneşin Yüzü

60.Bölüm

Melda'nın ağızından...

Uyandın aşkım, biliyordum beni...bizi bırakamazsınki sen, gidemezsin bizi böyle bırakıp. Allahım sana şükürler olsun, birdaha böyle birşey yaşamayalım lütfen. Ben birdaha bu korkuyla yaşamak istemiyorum. Doktor Baranın odasından cıkınca hepimiz onun yanına gidiyoruz.

Melda: Baran nasıl?

Doktor: gayet iyi, şimdi normal odaya alıyoruz ondan sonra görebilirsiniz.

Doktor yanımızdan ayrılıyor. Şükürler olsun. Taylanla Yasemin hemen bana sarılıyor. Yağmuru kucağıma alıyorum. Bebeğim bak, ben sana ne dedim Baban iyi olucak dedim, yine hepimiz bir arada olucaz. Bir süre sonra Baranın yanına gidiyorum beni görünce hemen bana dönüyor. Birbirimize öylece bakıyoruz sadece. Sessizlik oluşuyor. Sonra hemen ona sarılıyorum, o da bana sıkıca sarılıyor. Gözyaşlarıma engel olamıyorum, öylece akıyorlar.

Melda: Baran okadar korktum ki...ben....ben sensiz ne yaparım?

Yüzümü avucluyor ve gözyaşlarımı siliyor.

Baran: ben asla sizi bırakmam deli, bunu sakın unutma tamam mı?

Kafamı olumlu anlamda sallayıp ona yeniden sarılıyorum. Bırakmak istemiyorum onu, sanki eğer bırakırsam yine birşey olucakmış gibi hissediyorum.

Melda: bu kacıncı Baran?....biz neden hep bu korkularla yaşıyoruz?

Baran: merak etme artık herşey daha güzel olucak...

Gözlerimin icine bakıyor ve ellerimi tutuyor. Tebessüm ediyor.

Baran: son bir işim var...ondan sonra hepberaber gidicez burdan...

Melda: nereye?

Baran: Altınoluğa, dayımın bize...yani Yağmura bıraktığı yere. Daha fazla burda kalmayalım Melda.

Evet, bende daha fazla kalmak istemiyorum artık burda. Hatta neden hemen gitmiyoruz ki? Ne işi varmış?

Melda: ne işin var Baran?

Baran: herşeyi anlatıcam sana...ama şimdi değil tamam mı? Bugün değil...

Ben cevap veremeden kapı acılıyor ve Zeynep ablayla Tolga abi iceriye giriyor. Onlara karşı artık daha dikkatliydim...nedense kafamda soru işaretleri oluşturdular. Eskisi gibi davranamıyorum onlara. Zeynep abla hemen Barana sarılıyor.

Zeynep: okadar korktum ki sana birşey olucak diye...aklım cıktı! Seni kaybedebilirdim!

Bu ne ya? Yavaş biraz, o ne öyle seni kaybedebilirdim falan, sanki kendi öz oğluymuş gibi. Hic samimi gelmiyordu şu an bana, yani biliyorum Zeynep abla Barana hep daha yakın davranırdı ve daha cok severdi...belki kendi oğlunun yerine koyduğu icin ama yinede bu tepkisi bana yapmacık geliyordu şu an. Hâla sarılıyor ya.

Baran: iyim sen merak etme, artık herşey daha güzel olucak.

Tolga: Baran

Şimdide Tolga Abi Barana sıkıca sarılıyor. Ohh maşallah benden daha cok sarıldılar...yok canım kıskanmıyorum ne alakası var?

Melda: eveeet artık Barana sarılma faslı bittiyse bence siz cıkın, kalabalık olmayalım Baranda dinlensin.

Bunu söylememle Baran bana kaşlarını catarak bakıyor. Ama ne yapim? Sevgilimi elimden alıyorlardı resmen.

Baran: Melda sen bana bir Bardak su getirirmisin? Odadaki bitmiş...