Güneşin Yüzü

67.Bölüm

Melda'nın ağızından...

Yağmura kavuşmak okadar güzeldi ki. Onu okadar özlemiştim ki. Baranın onu bana geri getirmesi yeniden umut etmeme neden oldu. Bizim için bir şans var, herşey henüz bitmiş olamaz. Kızıma sıkıca sarılıyorum ve kokusunu içime çekerek onu öpüyorum. Baran gitmişti, bu kalbimi çok kırmıştı. Benim yüzümü bile görmeye dayanamıyordu sanki. Yağmuru alıp içeri giriyorum. Herkes kalkmıştı Yağmuru görünce gelip onunla hasret gidermeye başlıyorlar. Yağmuru onların kollarına bırakarak kendimi koltuğa atıyorum, ben nasıl konuşucam Baranla? Nasıl düzelicek herşey? Onunla böyle olmak beni maffediyordu. O gece Cemle aramızda hiç birşey olmadığından emindim, herşey o pisliğin bir oyunuydu ama bunu Barana nasıl anlatabilirim ki, benim yüzüme bile bakmıyor. Taylan yanıma oturuyor.

Taylan: Baran gitti mi?

Başımı olumlu anlamda sallıyorum. Elini elimin üzerine koyuyor ve benim moralimi düzeltmek istermiş gibi tebessüm ediyor.

Taylan: merak etme herşey iyi olucak

Ona inanmak istiyorum, bir yandan inanıyorumda ama içimdeki korkuyuda sindiremiyorum. Ya herşey dahada kötü olursa? Baran asla bana geri dönmezse? Ben onsuz yaşıyamam ki.

Melda: ya iyi olmazsa?

Taylan: her evlilikte sorunlar olur, siz karı kocasınız. Merak etme yakında yine sana geri dönücek o sensiz yapamaz.

Zorla tebessüm ediyorum. Taylana okadar inanmak istiyordum ki, ama korkum daha güçlüydü. Birden Yaseminde aramıza geliyor. Her an doğura bilecek bir Anne için fazla positifti.

Yasemin: bencede, hem bence beklemeye bile gerek yok...

Taylanla birbirimize baktıktan sonra ikimizde Yasemine soru soran bakışlarla bakıyoruz.

Yasemin: demek istediğim git kocanı al gel

Çok kolay birşeymiş gibi söylemişti bunu.

Melda: kolay birşey mi?

Yasemin: bilmem, denemeden bilemeyiz.

Taylan Yaseminin yanağına bir öpücük konduruyor.

Taylan: benim zeka küpü aşkım

Beni kolumdan tutup kaldırıyor.

Taylan: haydi git Baranı getir

Melda: o...olmaz ki...

Beni kapıya doğru sürüklüyor.

Taylan: bal gibide olur

Elime ceketimi verip beni dışarı itiyor. Çok güzel ya, birtek kendi evimden kovulmadığım kalmıştı zaten. Başka bir şansım yoktu, burda öylece Barandan bir ses duyucağım günü beklemektense kendim birşeyler yapmayı tercih ediyorum. Nerde olduğunu bilmiyordum öylece yürümeye başlıyorum. Uzun süre yürüyüp aramıştım ama yoktu. En son plaja bakmaya karar veriyorum ama burda da değildi. Gördüğüm yer tebessüm etmeme neden oluyor. Amcamın tek odalı yazlığı, burda Baranla birlikte çok romantik anlar geçirmiştik...yani baya romantik anlar. Kendime gülüyorum. Kapıyı açıp içeri giriyorum ve kendimi yatağa atıyorum. Şu ana kadar Baranla yaşadığımız herşey gözlerimin önünden geçiyor, onunla birlikte atlattığımız herşey. Biz nasıl bu hale geldik böyle? Önceden herşey çok daha kolaydı, gençtik...hiç birşey umrumuzda değildi önemli olan tek şey bizdik ve yaşadığımız o an...anı yaşardık...ama pişman değilim, yinede o günlere geri dönmeyi istemem. Bu benim hayatım, bizim bir kızımız oldu, evliyiz. Sorunlarımız olabilir ama biz yaşadığımız herşeye rağmen bunları başardık. Savaşmatkan asla vazgeçmicem. Tek istediğim ona yeniden seni seviyorum demek. Dolabın üzerindeki şarap şişesi dikkatimi çekiyor. Yani...kötü anılarım var içkiyle ama...şu an ihtiyacım olan şey kesinlikle buydu. Şişeyi alıp içmeye başlıyorum.