Güneşin Yüzü

64.Bölüm

Melda'nın ağızından...

Karşımda gördüğüm kişi gerçekmiydi? Lütfen rüya olsun...daha doğrusu kabus. Nasıl burda olabilir? Neden burda? Beni nasıl buldu? Kafamda binlerce soru dönüyorken yanıma gelmişti bile.

Cem: Melda?

O nefret ettiğim sırıtmasını takmış yine suratına. Bir adım geriye gidiyorum. Konuşamıyordum. Cümle kuramazdım şu an. Yağmuru kucağımda zor tutuyordum.

Cem: ...hoşbuldum diyim ozaman...

Başımı iki yana sallıyorum ve yanından ayrılmaya çalışıyorum ama beni kolumdan tutup durduruyor.

Cem: bukadar cabuk nereye hayatım? Daha konuşucak çok şeyimiz var bence.

Kolumu hemen ondan kurtarıyorum. Derin bir nefes alıyorum

Melda: sen...senin...ne işin var burda?

Cem: ha şöyle istersen başka biryerde konuşalım?

Etrafını süzüyor ve insanları işaret ediyor. Burda konuşmanın doğru olmadığını bende biliyordum tabiki ama onun dediğini yapmak zoruma gidiyordu. Yağmuru Hakkı abinin yanına bırakıyorum. Kaşlarımı çatarak Cemi kolundan deniz kenarına çekiyorum.

Melda: ne işin var burda?!

Daha sinirli birşekilde sormuştum bunu bu sefer.

Cem: sevgilimi özledim.

Ellerimle onu itiyorum.

Melda: ben senin sevgilin değilim!

Bağırmıştım. Ilerdeki birkaç kişi bize bakıyordu. Cem parmağını dudağına götürüyor.

Cem: biraz sessiz olman lazım canım.

Cem benim eski sevgilimdi. Güzel bir ilişkimiz vardı o delirene kadar. Kıskançlıktan gözü dönüyordu. Bende daha fazla dayanamamıştım ve ondan ayrılmıştım. Ben onu terk ettikten sonra iyice kafayı yemişti. Ailesi onu Amerikada bir kliniğe yatırmıştı düzelmesi için. Ondan sonra hiç birşey duymamıştım onun hakkında. Şu an beni nasıl buldu, neden buraya geldi hiç bir fikrim yok. Sesimi biraz kısıyorum.

Melda: bak neden geldin bilmiyorum ama beni rahat bırak tamam mı?

Bana doğru yaklaşıyor.

Cem: ama kalbimi kırıyorsun...sen beni hiç özlemedin mi?

Gözlerinde görebiliyordum...o iyileşmemişti...hâla o piskopat Cem vardı gözlerinde. Amacı ne? Korkmaya başlıyorum.

Melda: senin ne işin var burda neden geldin?

Cem: gelemezmiyim? Seni görmeye geldim.

Melda: bak ben evlendim!

Yüzüğümü gösteriyorum

Melda: ve kocamı çok seviyorum hatta bir kızım var.

Cem sahte bir kahkaha atıyor

Melda: ne istiyorsun ya, ne?!

Cem: seni istiyorum!

Işte korktuğum şey. Cem iyi değildi ve ben onu nasıl durdurabilirim bilmiyorum. Ailesine ulaşamam çünkü hiç bir bağlantım yok. Polis çağıramam çünkü ortada birşey yok.

Melda: hastasın sen, uzak dur benden!

Hemen onun yanından uzaklaşıyorum. Eve doğru koşarken birden marketin önünde Baranı görüyorum.