Güneşin Yüzü

69.Bölüm

Melda’nın ağızıdan...
 
Yağmurun sesini duymamla beraber hemen salona koşuyorum, ona birşey olma ihtimali beni delirtiyor. Ama yok, kızım yok! Yağmur yok! Nerde? Benim Meleğim nerde? Kalbim çok hızlı birşekilde çarpmaya başlıyor. Gözlerimin yaşlarla dolduğunu hissediyorum. Nefes almak dahada zorlaşıyor.

Melda: Baran nerde?! Kızım nerde?!

Barana baktığımda şokta olduğunu görüyorum. Olduğu yerde öylece duruyordu kıpırdamadan, benim söylediklerimi duymuyordu bile. Ona vurmaya başlıyorum.

Melda: Kızım nerde diyorum Baran! Yağmurum nerde?

Gözyaşlarım akmaya başlıyor, kızımı istiyorum. Baran hâla kıpırdamıyordu. Onu sertçe itiyorum ama hiç birşey fayda etmiyor. Baranın telefonu çalıyor ama şokta olduğu için yine kıpırdamıyor. Telefonu cebinden cıkarıp açıyorum. Karşıdan gelen ses umrumda bile değildi, çünkü benim duyduğum tek şey Yağmurun ağlamasıydı.

Melda: Yağmurum, kızım. Korkma birtanem, Annen burda.

Cem: Yağmur gayet iyi Annesi...

Cem! Başka kim olabilirdi ki zaten. Bağırmaya başlıyorum.

Melda: Bana bak pislik eğer kızımın kılına zarar verirsen seni kendi ellerimle öldürürüm! Bunu yaparım Cem!

Baran Cem ismini duyunca hemen kendine geliyor ve telefonu sertçe elimden alıyor.

Baran: Ulan piç, ulan or***u çocuğu kızımı hemen buraya getirmezsen seni maffederim anladın mı beni?!

Cemin ne söylediğini duyamıyordum ama Baranın mimiklerinden yine bir piçlik yaptığını anlıyorum. Baran telefonu sertçe yere firlatıyor ve bağırıyor.

Melda: ne oldu Baran? Ne dedi o pislik? Söylesene kızımı getirecekmi?

Baran duvara yumruk atınca refleks olarak bir çığlık atıyorum. Eli kanamaya başlıyor. Sinirli birşekilde kendini koltuğa atıyor ve başını ellerinin arasına gömüyor. Yanına gidiyorum ve elini tutuyorum, gözyaşlarım hâla akarken.

Melda: söylesene Baran, ne dedi?

Baran: seni istiyor, allah kahretsin!

Ayağa kalkıp masayada bir tekme geçiriyor.

Melda: Baran delirtme beni, ne demek beni istiyor?

Baran: sen kendin demedin mi bu adam piskopat diye. Al işte, seni istiyor, seni ve Yağmuru...anla işte Melda, benim aradan çıkmamı istiyor!

Ölsün istiyor... Baranı öldürmek istiyor. Hayır, hayır ben buna asla izin vermem. Ama Yağmurum onda...kızım onda, hayvan herif kızımı aldı benim.

Melda: Baran Yağmur onun elinde...olmaz Baran, kızımı onun elinde bırakamam ben, bana ihtiyacı var onun!

Ağlayarak yere çöküyorum, Baran elimi tutuyor ve alnımı öpüyor.

Baran: merak etme bırakmam kızımı orda

Melda: ne yapıcaksın Baran? Nasıl alıcaksın kızımı ondan?

Baran ayağa kalkıyor ve ayakkabılarını giymeye başlıyor. Yanına gidiyorum, ne yapmaya çalışıyordu?

Melda: Baran ne yapıyorsun? Nereye gidiyorsun?

Baran: ona istediğini vericem!

Ne demek istediğini vericem, delirdi mi bu?! Hayır buna asla izin vermem. Kapının önüne geçiyorum ve Baranın çıkmasını engelliyorum.