Güneşin Yüzü

76.Bölüm

Melda'nın ağızından...

Yere çöküyorum. Kollarımı açıyorum. Yağmurum hızla kollarımın arasına koşuyor. Şükürler olsun. Yağmurum, benim canım. Yaşama sebebim. Burda, işte kollarımda. Sonunda kavuştum kızıma. Inanamıyorum bu rüya gibi, haftalardır bu anı bekliyorum ben. Yağmura çok sıkı sarılıyorum, kokusunu içime çekiyorum ve saçlarının içine öpücükler bırakıyorum. Gözyaşlarımı tutamıyorum, ama bu sefer mutluluktan.

Melda: Yağmurum, birtanem. Sensin değil mi?

Ona yeniden bakıp hemen yine sarılıyorum. Birdaha asla bırakmak istemiyordum kızımı, asla!

Melda: Baran bu Yağmur, değil mi?

Baranda yanımıza geliyor ve ikimizide kollarının arasına alıyor. Gözyaşlarına hakim olamıyordu. Konuşamıyorduda sadece başını olumlu anlamda sallıyor.

Melda: seni birdaha asla bırakmayacaz Yağmurum, söz veriyorum Annecim. Seni birdaha kimse benden alamaz!

Minicik elleriyle saçlarımı okşuyor sonra yüzüme bakıp gözyaşlarımı siliyor.

Yağmur: bende sizi asla bırakmam

Ona yeniden sıkıca sarılıyorum. Doyamıyorum kızıma, korkuyordum onu şimdi bırakırsam yine onu benden alırlar diye. Elimde olsa ömrümün sonuna kadar ona böyle sarılırdım. Hemen Yağmura bakıyorum, her yerini kontrol ediyorum.

Melda: birşey yaptılar mı sana? Bir yerine? Canını acıttılar mı? Çok kötü davrandılar mı?

Başını olumsuz anlamda sallıyor.

Yağmur: sadece korktum bazen

Yine sarılıyorum ve ona birşey yapmadıkları için şükrediyorum. Kollarına birer birer öpücükler konduruyorum. Sonunda huzur bulmuştum. Ayakta dikilen babamı yeni farkediyorum, Yağmuru o getirmişti. Soğuk bir sesle konuşmaya başlıyorum.

Melda: nerde buldun?

Babam ona soru sormama şaşırmış gibiydi.

Bülent: adamlarımdan birisi bulmuş, bugün sabah bana haber verdi...

Tebessüm etmekle yetiniyorum.

Baran: teşekkür ederiz... Melda hadi içeri girelim artık.

2 ay sonra:

Şu son iki ay içinde okadar çok şey olmuştu ki. Yağmur bulunduktan sonra herşey yavaş yavaş normale dönmeye başlamıştı. Babamla aramı düzelttim mi? Ateş kes diyelim, annem için bir araya geliyoruz ama yaptıklarını asla unutamam ve onu affedemem. Yağmur bulunduktan bir kaç gün sonra Izmire dönmüşlerdi. Taylanlarda onlarla birlikte döndüler. Ama buraya taşınacaklar yakında, sadece Meleğin biraz daha büyümesini bekliyorlardı. Meliste dönmüştü. Dönmeden Baranla aralarını düzelttiler, bu beni çok mutlu etmişti. Ne olursa olsun onlar kardeşti. Yağmurum kardeşinin haberine çok sevinmişti, abla olucam diye ortalıkta dolanıp duruyordu. Zeynep abla ve Tolga abi de herzaman olduğu gibi burda bize yine destek oluyorlardı herşeyle. Uzun zaman sonra ilk defa mutluyduk. Peki şimdi ben nerdemiyim? Hastanede. Bebeğimin cinsiyetini öğrenmeye geldik bugün Baranla. Çok heyecanlıydım, 4 aydır bu günü bekliyorduk. Sonunda doktor odaya giriyor.

Doktor: evet, günaydın

Melda: günaydın Deniz hanım

Deniz: bugün miniğimizin cinsiyetini görebilecekmiyiz bakalım.