Güneşin Yüzü

75.Bölüm

Melda'nın ağızından...

Yalan, hayır yalan söylüyor. Yalan söylüyor ya olamaz böyle birşey. Yağmurum ölmüş olamaz! Baran ölmedi dedi, Cem onu vurmadı dedi. Yağmur ölmüş olamaz! Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Bir Barana bir etrafımdakilere bakıyordum ama kimse birşey söylemiyordu. Baranda öylece duruyordu. Gülmeye başlıyorum.

Melda: yalan...yalan söylüyor.

Baran elimi tutuyor. Elimi geri çekiyor.

Melda: yalan söylüyor Baran!

Şimdide yüzümü avuçlarının içine alıyor.

Baran: tamam Melda sakin ol

Melda: ya yalan söylüyor diyorum size neden inanıyorsunuz?!

Baran: aşkım tamam

Melda: Yağmur ölmedi tamam mı, benim kızım ölmedi!

Etrafıma baktığımda dolu gözler görüyorum. Neden böyleler? Yağmur ölmedi!

Melda: kesin ağlamayı!

Baran bana sarılıyor. Hıçkırarak ağlamaya başlıyorum ve ona sıkıca sarılıyorum. Hayır ya, lütfen yalan olsun. Kızıma birşey olmuş olamaz. Onu istiyorum artık. Bukadar yeter, daha fazla dayanamıyorum ben artık.

Melda: Baran ben dayanamıyorum artık...

Baran: Sakin ol birtanem getiricem ben Yağmuru.

Melda: dayanamıyorum...

Sanki kirpiklerimin üzerinde taşlar var gibiydi. Daha fazla ayakta duramıyorum, gözlerim kararıyor. Ondan sonrasını hatırlamıyorum.

Baran'ın ağızından...

Melda bayılınca onu hemen odaya çıkarıyoruz ve bir doktor çağrıyoruz. Bir süre sonra doktor kontrol etmek için geliyor. Kontrolün bitmesini beklerken Yağmuru düşünmeden duramıyorum. Ya Cem doğruyu söylüyorsa? Ya gerçekten kıymışsa ona? Dayanamam. Ama ben hissederdim! Ben babayım, onun kılına zarar gelse ben bunu hissederdim. Hayır inanmak istemiyorum, Yağmurum yaşıyor. Ölmüş olamaz! Doktor sonunda odadan çıkıyor.

Baran: nasıl?

Doktor: Iyi, ama kendini yormaması lazım, stress ve gerginlikten uzak durması lazım. Yoksa bebek tehlikeye girebilir.

Ne dedi o? Bebek mi? Ne bebeği? N..nasıl yani? Ne demek bebek?

Baran: bebek?

Doktor: haberiniz yokmuydu daha? Melda hanım 2 aylık hamile.

Hamile mi? Melda hamile...yüzümde bir tebessüm oluşuyor kendiliğinden. Ben... ikinci kez baba oluyorum, ikinci kez bu güzel duyguyu yaşayacam. Gözlerim doluyor, Melda hamile!. Yanında ben yoktum öğrendiğinde, yalnız baş etmek zorunda kalmıştı herşeyle! Bunun için kendimden nefret ediyordum. Hiç bir şekilde yanından birdaha ayrılmayacaktım. Doktora teşekkür edip onu yolcu ediyorum. Meldanın yanına gidiyorum. Kendine gelmişti, öylece yatakta uzanıyordu. Yanına yatıyorum ve elimle yanağını okşuyorum. Tebessüm ediyorum.

Baran: demek hamilesin öyle mi?

Gözleri kocaman açılıyor. Sonra yine hüzünlü bir ifadeye bürünüyor. Yine tebessüm ediyorum

Baran: bana nezaman söylemeyi düşünüyordun?

Melda: böyle öğrenmeni istemezdim...özür dilerim