Güneşin Yüzü

40.Bölüm

Melda'nın ağızından...

O burdaydı! Baran karşımdaydı. 4 aydır görmediğim adam...beni terk eden...nikah masasında öylece yanlız bırakan adam şu an karşımda duruyordu. Öylece birbirimize bakıyoruz hicbirşey söylemeden...söyleyemeden. Saçlarını kesmiş, kirli sakallı bir Baran...hic eski Barana benzemiyordu, tek aynı olan şey...gözleri bana neden eskisi gibi bakıyor? Yada ben neden öyle hissediyorum?. Bebeğim her nekadar cok acı ceksemde, herşeye rağmen sevdiğim aşık olduğum adam, Baban bu. Bana yaptıklarını asla unutamam onu asla affedemem ama ona olan aşkımdanda asla vazgecemem...ben onu cok seviyorum...ve son nefesime kadar sadece onu sevicem. Gözümden bir damla yaş düşüyor Annem yanıma geliyor bana ve Barana bakıyor.

Heves: e haydi ama selamlaşında artık iceri gecelim.

Kendimi toparlayıp Barana birkac adım yaklaşıyorum. O da bana selamlaşıp hemen geri cekiliyorum. Biraz önce kokusunu hissettim....eskisi gibiydi. Biz selamlaştıktan sonra artık herkes yavaş yavaş iceri girmeye başlıyor bende arkalarından hic Baranla göz teması kurmadan tam gidecekken beni kolumdan sertce tutup durduruyor.

Baran: konuşmamız lazım!

Kolumu aynı onun hızı gibi geri cekiyorum.

Melda: sakın bana dokunma!

Yoluma devam etmek isterken yeniden sertçe kolumdan tutuyor ve bana engel oluyor.

Baran: konuşucaz Melda!

Bende aynı şekilde yeniden kolumu sertçe cekiyorum.

Melda: bana birdaha dokunursan seni pişman ederim!

Yeniden yoluma yöneliyorum ama yine durmak zorunda kalıyorum. Ama busefer kendim duruyorum...kendi isteğimle...Baranın sözlerinden sonra ayaklarım gidemiyor cünkü.

Baran: hamile olduğunu bana nasıl söylemezsin!

Nasıl ya? Baran biliyormu yani...ama nasıl öğrendi...hamile olduğumu biliyor! Bebeğim, kızım...Baban biliyor...senin varlığından haberi var. Hemen ona dönüyorum. Baran konuşmaya devam ediyor, sesini yükseltiyor.

Baran: ya sen bunu nasıl yaparsın? Bana nasıl söylemezsin!

Melda: Lütfen biraz sessiz ol, biri duyucak...

Baran: duyarlarsa duysunlar! Sen benden bebeğimi nasıl saklarsın!

Beni bukadar yargılamaya hakkı yok sonucta o da bana senden asla vazgecmem demesine rağmen beni herkesin önünde nikah masasında terk etti! Beni hic düşünmeden, hic arkasına dönüp bakmadan gitti!

Melda: ya senin beni böyle sorgulamaya ne hakkın var?!

Baran: konuşucaz!

Melda: tamam konuşalım!

Baran'ın ağızından...

Deniz kenarında yaklaşık yarım saattir yürüyoruz...ama hicbirşey konuşmadık....konuşamadık. Okadar yaralıyız ki ikimizde...yapamıyoruz. Birbirimizin gözlerine bile bakamıyoruz. Meldayı sorgulamaya belki hakkım yoktu evet, onun canını cok yaktım evet, ama ne olursa olsun benden bebeğimi saklamaya asla hakkı yoktu...bunu bilmek benim hakkımdı. Daha fazla bu aradaki sessizliğe dayanamayıp konuşmaya başlıyorum.

Baran: ne zaman öğrendin?

Başını bana ceviriyor

Baran:...hamile olduğunu