Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 49

Chapter 49

The rays of the sun hitting my face made me wake up. Kinukusot kusot ko ang aking mga mata at bumungad sa akin ang blankong kwarto. I checked the time on my phone and its only six in the morning.

Gusto ko pa sanang humiga ulit at ituloy ang pagtulog ko pero nakipag away ang aking isipan at sinabing maligo na ako kaya wala akong ibang magagawa kung di ang maligo.

Ilang minuto akong namalagi sa banyo bago ko naisipang lumabas. Pagkatapos kong magbihis ay agad akong pumunta sa kusina upang maghanda ng breakfast. Simple lang naman ang hinanda, itlog at slice bread lang naman.

Pagkatapos kumain agad kong kinuha ang gamit ko bago nagmamadaling lumabas. I secured the apartment carefully kasi baka may makapasok na magnanakaw kahit na wala naman sigurong mananakaw dito.

"Oh my god!" Muntik na akong atakihin sa puso nang pagbukas ko ng pinto bumungad sakin ang lalaking natutulog sa harap ng apartment ko.

"Xionus?" tanong ko sa sarili ko. I tilted to check, to confirm my suspicion and I was right, he is Xionus.

I sat down in front of him. I poke his arm dahilan para magmulat ang kanyang mga mata.

"Yumi." He groaned. He stretched out his arms and even yawn.

"What are you doing here? Dito ka natulog kagabi?" I frustratedly stood up. Anong kagaguhan na naman to?

Akmang pipikit at matutulog na naman siya but I stopped him.

"Hey, stand up." Tinapik tapik ko ang braso nya. "Go ahead and go home."

"Di ako uuwi nang wala ka," he said, almost a whisper.

Bakit ba ang tigas ng ulo ng isang to. Napupuno na ako sa kanya.

"Stop being pathetic, sinabi ko nang di ako sasama sayo." Tinalikuran ko na siya at akmang maglalakad na papalayo pero muntik na akong madapa nang pigilan niya ang paa ko.

"What the?!" naiinis kong sigaw.

He stood up, I threw some glares at him.

"Let's go home."

"This is my home," nanggagalaiti kong sabi. Ang tigas ng kokoti niya.

"No it's not," he said then dragged me, pilit kong hinihila ang kamay ko mula sa kanya at nakuha ko din ito.

"Can't you understand what I said? We. Are. Done. Our relationship ended. You don't have the right to drag me out of here and you don't have the right to command me." I coldly glared at him habang hinihingal ako sa haba ng sinabi ko.

He looked at me with his annoyingly poker face.

"Allow me to breath, Xionus. Nasasakal na ako sayo," I said before passing, I even bumped his shoulder.

As the elevator closes I hold on to the side, nanginginig ang mga tuhod ko. Damn, that was disastrous. Why does he kept on pushing himself? And I don't know if I'm hallucinating but I did see a glimpse of pain in his eyes.

Umiling-iling ako.

I'm just imagining things.

Napahinga ako nang maluwag nang bumukas na ang elevator at bumungad ang ground floor.

I hailed a cab as soon as I got out from the building at mabuti naman at meron. I checked my wallet at parang nakalimutan ko ata na wala akong pera napatampal nalang ako sa aking noo.

I checked my bank account on my phone at mabuti nalang at may balance pa.

Kabobohan mo talaga, Yumi.