Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 31

Chapter 31

"Oh my god!" she exaggeratedly shout in front of my face. I groaned when she suddenly pinch my chin.

"You look like a panda!" she said while holding her laughter.

I hissed. "Shut up. Go away." ungot ko at nilagpasan siya. Sumunod naman siya sa akin.

Kay aga-aga, ang nakakarindi niyang tili pa talaga ang bubungad sa akin, daig nya pa alarm clock ko.

"What did you do?" she asked. While checking the eyebags under my eyes."Ang lusog ha! Stay healthy eyebags!"

I just rolled my eyes and had a sip on my coffee.

"Ang daming school works." pagod kong sabi.

"Weh? O sadyang di ka lang makatulog kakaisip sa kanya?" I just glared at her.

"Wag mo ngang ibring up!"

"Sorry naman, ma'am." she even raised both of her hands as if surrendering. I just rolled my eyes at her for the nth time.

"Yumi!"

Agad bumungad ang mukha ni Trevor. I once again rolled my eyes. Ang sarap iuntog ni Zel at Trevor sa isa't isa, parang nakalunok ng megaphone sa sobrang lakas ng boses.

"Hala mali ata napasukan ko! Zoo ata to eh! May panda!" sabay pa silang tumawa si Zel at Trevor dahilan para mapaismid ako.

They're both teasing me. Wala na ba silang ibang magagawa sa buhay nila? Napabusangot nalang ako at mas lalong binilisan ang lakad ko.

"Huy pikon naman nito, binibiro ka lang eh, diba Trevor?" sabi ni Zel nang nakangisi. Nakita ko pang tumango si Trevor sa sulok ng mata ko.

In just a few weeks agad silang nagkaclose. Trevor is always present everywhere I go, he's like my tail na kahit anong pagtaboy ko, hindi niya ako lulubayan.

Sunod sila nang sunod sakin hanggang sa makarating ako sa room ko, dun ko na sila hinarap.

"Go to your own room." I seriously said pero di man lang niya pinansin.

"This is my room." Trevor said. Napaismid naman ako.

Oo nga pala, nasa harapan ko siya nakaupo.

"Then, go somewhere. Nauumay ako sa pagmumukha mong sunod nang sunod sa akin."

Di naman ako tinugunan ni Trevor at nagpatuloy sa pagkain.

"Gusto mo?" sabi ni Zel sabay lahad ng chips niya sakin. Di ko man lang namalayan na kumakain sila ng pagkain sa likod ko.

Akmang kukuha na ako nang biglang hilahin papalayo ni Trevor ang kamay ni Zel.

"Luh asa ka?" ginawang babae ni Trevor ang boses nya sabay kuha nung chips sa kamay ni Zel.

Napairap nalang ako. Ghad! Di ko kakayanin ang mga kalokohan nila, bagay silang dalawa. They laughed together and I just glared at them. Maaga pa naman, mamaya pa papasok ang prof.

"Dun nalang tayo sa clinic, Yami." nakangusong sabi ni Trevor.

"Bakit?" tanong ko.

"Halatang wala kang tulog eh, mapapagalitan ako pag may masamang mangyari sayo." he pursed his lips. Umiling lang ako.

"Ayoko." I said then turn my back against them. I sat at my chair waiting for the prof, nakita ko namang wala na sila sa pwesto nila kanina making me feel relief.

Its been almost a month when Xionus disappear. Di ko alam kung nasaan sya kaya mas lalo akong nag-aalala dahilan kung bakit meron akong malulusog na eyebags nagyon. I can't help but to cry at night, lalo na't kahit saang sulok ng bahay sya ang nakikita ko.