Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 20

Chapter 20

Unti-unting nagmulat ang aking mga mata at sumalubong sa akin ang isang puting kisame. Dahan-dahan akong bumangon pero agad akong pinigilan ni Khael.

"Yumi! Don't be so hasty, baka mabinat ka." Pero matigas ang ulo ko kaya umupo pa din ako.

Napahawak ako sa ulo ko.

"Where are we?" I asked with my croaked voice.

"In the clinic," sabi niya.

I sighed.

"You should take care of yourself, I already told you. Are you okay now? I can take you home if you want. What do you want? Tell me."

I was bombarded with his sermon. He's freaking out.

"Calm down, okay. I'm fine geez," sabi ko.

He's very worried about me, I could see it. I could feel it. But then, I just found myself looking for someone—someone that's not him.

"You're looking for him?" He stared at me. I couldn't look at him in the eyes, getting guilty.

I'm pretty sure he's the one who carries me.

"He's not here." He sighed. "Bakit palagi mong hinahanap ang lalaking wala sa tabi mo, nandito naman ako oh, pansinin mo din ako," mahina niyang sabi.

Ramdam ko ang lungkot sa boses niya and I don't know how to react. I just looked down, looking at my hands like it was the most amusing thing I saw today.

"Ah—"

"—Ms. Fuentes, are feeling alright? Let me check your temperature at kung okay na ay pwede ka nang makabalik sa room mo." Napahinga ako ng maluwag nang biglang putulin ng school nurse ang sasabihin ko.

Chineck niya ang temperature ko at sabi niya ay bumaba naman daw pero di pa masyado kaya mananatili muna daw ako sa clinic.

"Khael, bumalik ka na sa room mo. Okay na ako," sabi ko.

"No," madiin niyang pagsalungat. "I'll be waiting for you here." Pagmamatigas niya pa.

"No, you can't just care about me, take care of yourself too. Magtira ka para sa sarili mo, wag puro ako." Natahimik naman siya sa sinabi ko.

Totoo naman ang sinabi ko, pag pinagpatuloy niya ito, wala nang matitira sa sarili niya kaya gusto kong isampal ang katotohanan sa kanya bago mahuli ang lahat. Ayokong magsisi siya.

He stood up and I just stared at his back as he silently walked towards the door. Alam kong labag sa kalooban niya pero wala na siyang magagawa pa. Agad akong napabuga ng hangin nang mawala na siya sa paningin ko.

I don't want to hurt his feelings pero paaasahin ko pa ba siya? I'm not even sure of what I feel.

Di ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. I never intend to fall in love, yet I fall in love with the person whom I least expected.

Nagising nalang ako sa katotohanang palagi ko na siyang hinahanap, palagi ko siyang tinitignan, palagi ko siyang napapansin kahit nasa pinakasulok siya ng kwarto. Kahit labag sa puso ko alam kong may gusto ako sa kanya—kay Xionus.

Eventhough he's a jerk, a goon, and an ungentlemanly guy.

Napasabunot nalang ako sa aking buhok, gusto ko nang kalbuhin ang sarili ko. Sa dami ng tao sa mundo bakit siya pa? Bakit sa isang gago pa?

Bakit nga ba pilit akong naghahabol sa taong di ako gusto? My heart tells me to continue loving the person who doesn't love me back while my mind tells me to learn to love those people who care and loved me for who I am.