Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 51

Chapter 51

"You're joking right?" Napahalakhak naman ako na parang tanga. "Ang galing mong magjoke muntik na akong maniwala." Hinahampas hampas ko pa sya.

We've already arrived at his condo at wala naman si Violette dito, di ko alam kung saan nagpunta yun.

Napatigil lang ako nang di siya tumugon at seryoso lang akong tinitigan. Napatikhim naman ako.

"Sabi ko nga seryoso ka,"sabi ko sabay iwas ng tingin. Katahimikan ang namalagi sa aming dalawa. Di pa rin naproprocess ng utak ko ang sinabi niya, ayaw kong maniwala.

"Yumi." napatingin naman ako sa kanya nang tawagin niya ang pangalan ko.

"Are we good?" tanong niya.

Napaisip naman ako, okay na ba talaga kami? Bat parang ang bilis naman, ayoko nang maging marupok.

"Pag iisipan ko pa."

"What? Anong pag iisipan mo?"

"Kung patatawarin kita?" I even do a confused gesture to make it realistic.

"What did I do wrong? Di ba ikaw yung mali ang pagkakaintindi?"

Sinusumbatan ba ako nito?

"Wait." I once remember their conversation in Xionus's room.

I stared at him, is he deceiving me?

"What about your conversation?" pag iintriga ko.

"Conversation?" Di ko alam kung nag mamaang maangan lang siya, ang galing naman umacting nito, no doubt nakapanalo talaga to ng Oscar Awards sa past life niya.

"Di mo ko maloloko! You even said I love you to her!" Lumayo ako sa kanya nang umakto syang lalapitan ako.

"Don't come near me." I threatened.

"What are you saying?" nalilito niyang tanong.

"Hah! Don't fool me, you can never fool me, never again." All I can feel is rage, kahit luha ko ay natatakot nang tumulo.

"Yumi-"

"Stop right there." I cut him off because he's coming near me again. His arms are left in the air.

"I'm drained, Xionus. Just go to your room," I said. Di ko na kakayanin pa ang pagod ng katawan ko.

Dala ko pa yung shock nung magnanakaw, ayaw ko mang maging mag isa, pero ayaw ko ding makasama siya kaya wala akong choice. Agad akong nagpunta sa kwarto ko pero sumunod siya sakin nang pumasok ako sa aking kwarto.

"No, I'll stay here." Pagmamatigas niya.

"Get out!" I shouted.

Alam kong papagalitan ako ng mga kapit bahay lalo na't disoras ng gabi nagsisigaw ako dito pero wala na akong pake.

"I'll guard you," were his last words before he closed the door.

Napasalampak nalang ako sa kama ko habang nakatitig sa kisame.

Naalala ko ang mga narinig at nakita ko sa nagdaang mga araw. Cousin? Naghahalikan? Confession nung bata pa sila? He can't really fool me.

Just because my whole body was drained, agad akong nakatulog, nakalimutan ko na nga lang kumain.

As I open my eyes, I hurriedly go inside to the bathroom dahil sa sakit ng tiyan ko, I haven't eat anything yet kaya sumakit ang tiyan ko.

After that nanghihina akong lumabas sa banyo. I changed my clothes, may naiwan pa din naman akong mga damit dito.