Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 60

[Chapter 60]

"Gaud, let Colt find and guard you and who knows if letting fall in love with him is part of the plan." 

Natahimik naman ako sa sinabi niya. I'm contemplating if I should trust his words or not. Who knows, if this is just a trick?

"Doubting me, huh?" he said. Parang nabasa ata nya ang utak o napakaobvious lang talaga ng mukha ko.

He then smirked, "Then, let him enter." 

Confusion is evident on my face as someone with a mask came inside. Di ko mapagtanto kung bakit pero kinakabahan ako sa mangyayari. Parang di ako mapakali sa upuan ko, may masamang kutob ako sa taong to.

"W-who is he?" I asked as the person with a mask stopped in front of me.

"Take off your mask." utos nung boss. Ramdam ko ang malakas na pintig ng puso ko, di ko alam kung pano pakakalmahin ito.

Ramdam ko ang pagkawala ng mga tao sa paligid, inutusan niya yatang lumabas.

"B-but, T-Tyson." nauutal na sabi nga lalaki, labag ata sa loob niya ang pagtanggal ng mask niya.

"Do it." Tyson, their leader just glared at him. 

The guy then looks at me, and said, "Sorry."

Naguguluhan man ay nanatili akong nakatitig sakanya, nag-aabang sa kung ano mang gagawin niya. I can't help but get curious about who's that person behind the mask. But despite that, I got a bad feeling about this.

He slowly take off his mask, napakabagal na para bang nasa isang drama siya kung saan ang intense na ng scene tas sya napakabagal kumilos daig pa ang isang pagong.

Napigil ko ang hininga ko nang makita ang mukha niya. Nakabuka ang bibig ko pero ni isang salita walang lumalabas. I can't utter a single word because of shock. Di ko akalaing tratraydorin niya kami.

Silence overwhelmed the room. Ni isa walang nagsasalita, ang tunog ng tumutulong tubig ang namayani.

"H-how c-come?" at last may lumabas din na salita mula sa aking bibig. 

Kita ko ang di mawala-walang ngisi ni Tyson, nasisiyahan na naman siya reaction ko. He's a sadist who loves seeing people suffer from his hand.

"I'm sorry." mahina niyang sabi habang nakayuko. Di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko.

All this time I trusted him, I treat him as my friend. The worst betrayal comes from a friend. Ramdam ko ang pagsikip ng dibdib ko. How can he do that to us? All along he's by my side, is it also an act? 

I can't help but doubt him.

"Why? All along your a double-faced jerk," I said. Nakayuko na ako ngayon, di ko kayang tignan siya. I felt betrayed by someone I call a family.

Ramdam ko ang pagtingin niya sakin, "Yumi, let me explain-"

"Explain? Who are you to plead?" I look at him in the eye, with the tears making my eyes go blurry. 

"You don't have the right to plead, Khael. How dare you trick me– us?" dagdag ko. He steps closer to me.

"Don't come closer to me," I said pero di siya nakinig, nagpatuloy siya sa paglapit.

"I said, don't come closer!" galit kong asik at huminto naman siya sa harap ko.

"Niloko mo ako at si Zel! All this time, I treat you as my friend, my best friend, Khael. Why did you do this to me! Galit ka ba kasi di ko maibalik ang feelings na ibinigay mo?! Are you crazy to come to this extent!" galit kong litanya habang di tumitigil ang luha ko sa pagpatak.