Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 28

Chapter 28

"What?" taas kilay na tanong sakin ni Xionus.

I suddenly snap out of reality, di ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya.

"Wala," sabi ko sabay tingin nalang sa pagkain ko.

We are currently eating our lunch in the rooftop kasi gusto ko dito. Sariwa ang hangin at tahimik ang paligid. A good place to think.

"You're acting weird." Isiningkit niya ang kanyang mga mata habang tinitigan ako. Iniwas ko nalang ang aking tingin.

"Oh? Why can't you look at me in the eyes. Are you hiding something?" Mas lalo niyang inilapit sakin ang kanyang mukha.

Napaatras nalang ako.

"You're hiding something," he said in a statement—confirming his doubts.

Napabuga nalang ako ng hangin. "Wala."

Di pa rin mawala-wala sa isip ko ang pagtataka sa tawag niya kagabi. I wanted to ask him about that but I'm too scared.

"Her life's in danger. They already know."

That her, that's me right? I'm not dumb not to know.

"Oh. By the way, did you hear anything last night?"

Agad akong natigilan.

"Ha?"

***

Bigla may kumagat na langgam sa paa ko dahilan para mapapitlag ako. Di ko namalayan na may nasagi pala akong lata dahilan para matumba ito at magpagulong gulong.

Dejavu ata to

Agad nanlaki ang aking mata at dali-daling nagtago sa mga halaman na nasa gilid ko.

Napapikit nalang ako nang bigla niyang tawagin ang pangalan ko.

"What are you doing?" Bahagya akong lumingon sakanya and I awkardly smiled.

"H-Hinahanap ko yung a-ano..." bahagya pakong natigilan nang mag isip ako ng palusot ko. "Y-yung piso! Oo piso nahulog ko kasi banda rito," sabi ko sabaw hilaw na ngumiti at agad na kumapa-kapa sa sahig na para bang naghahanap ng piso.

Gusto ko nang pokpokin ang ulo ko ng martilyo kasi ang lame ng excuse ko. Piso? Piso! Para lang sa piso!?

I stared at his reaction. Please maniwala ka kahit di yun kapani-paniwala.

Nagulat ako nang bigla siyang dumukot sa kanyang bulsa, akala ko kung ano na, piso lang pala ang kinuha nya.

"Here. Piso lang pala, ang kuripot mo naman." palihim akong napaismid. Yes! Naniwala, uto-uto.

After that bumalik na kami sa loob ng condo at sa aming kanya-kanyang kwarto at natulog.

***

Nagtataka pa rin ako hanggang ngayon pero pinipilit ko nalang hindi pansinin. Pero mas lalo akong naghinala nang hindi man lang pumasok si Xionus kanina at nagulat nalang ako nang nasa labas sya nag-iintay sakin para sabay kaming maglunch.

"Yumi, did you heard something?" Agad nabaling sa kanya ang atensyon.

"No, I didn't." Pertaining to him asking if may narinig ako kagabi, I did my best to let my voice not falter.

"Bat di ka pumasok sa klase?" Normal kong tanong sa kanya. Napatingin naman sya sakin.

"May emergency."

"Really?"

"Really."

He stared for me for minutes and I also looked at him in the eyes. Battling on who's saying the truth. Di ko alam kung paniniwalaan ko ba iyan o ano. He's being weird, parang may tinatago talaga siya sa akin.