Runaway From The Labyrinth (Run Away Trilogy #1)

Chapter 55

[Chapter 55]

"Yumi!" kakatapak ko lang sa school pero pangalan ko agad ang aking narinig.

I saw Zel running towards me with Trevor on her side, akala ko nga namamalikmata lang ako, kasi si Khael dapat ang nasa tabi niya pero baka di pa sila nagkaka-ayos.

She then cling to my arm as soon as she reached me.

"Get off my girlfriend, baka mabinat siya." I heard Xionus' voice behind me. 

They throw death glares at each other. Tumawa nalang ako ng pagak.

"Are you okay? I'll carry your bag." Zel asked habang pilit niyang kinukuha ang bag ko.

"No, I'm oka-" naputol ang sasabihin ko nang biglang may humablot ng bag ko.

Napalingon naman kami ni Zel para malaman kung sino to pero si Xionus lang pala.

"I'm his boyfriend, ako ang magdadala ng bag niya." And once again they throw death glares at each other.

Di ko na mapigilan ang sarili ko at kinotongan silang dalawa. Tumawa naman si Trevor, muntik ko pang nakalimutan na kasama din pala namin siya.

Nauna kaming maglakad ni Trevor habang silang dalawa naman ay nasa likod, patuloy na nag-aaway. 

Trevor seems out of the weather, kanina ko pa napapansin na sobrang tahimik niya. Did something happened to him?

"Trevor, may problema ka?" I asked. Mukhang nagulat pa siya nang tapikin ko sya.

"A-ah wala." He faintly smiled at umuna sa paglalakad sakin. 

"Anyare dun?" Zel sudddenly pop out on my side. Nagkibit-balikat nalang ako.

"Let's go." pag-aaya ni Xionus sa akin. I faced Zel and we bid our goodbyes.

Kasunod lang namin yung prof pagpasok namin kaya pag-upo namin agad na nagstart ang klase. Napalingon ako sa katabi ko na si Trevor. 

His mind is out of the universe. Gustuhin ko mang kausapin siya pero wala talaga siya sa sarili niya at baka sitahin pa ako ng prof ko.

Hanggang sa nag-ring na yung bell hudyat na tapos na ang klase namin, nakatanga pa din si Trevor. Kailangan ko pa syang hampasin para magising.

"Hoy!" Mukhang nagising naman ang diwa nya kaya napahinga ako ng maluwag.

"Stop overthinking things. Alam kong makakaya mo yan." I cheered him up. 

It's my time to cheer him up. Everytime I'm down he was always there cheering me up, I need to return the favor.

Napangiti naman siya sa sinabi ko sabay tayo.

"Thanks, Yumi." he genuinely smile, yung totoong ngiti talaga, akala ko di ko makikita yang ngiti na yan sa araw nato.

I felt a tap on my shoulder at paglingon ko, si Xionus pala. He raised his hand. Confused on what he want, I slap it, lumukot lang ang mukha nya.

"What?" he emphasized his hand still hanging in the air.

"You want money? Wala din akong pera." umiling lang sya.

"Ano? Napipi ka na ba? May invisible scotch tape ba yang bibig mo? Bat hirap na hirap kang magsalita kung anong gusto mo." Napipikon kong sabi.

"Holding hands." mahina pa nyang sabi pero di ko ito narinig dahil may dumaan na motor.

"Huh?" nagsimula nang pumula ang tenga nya habang ako wala pa ring alam sa sinasabi niya.

"I said we should hold hands." may diin niyang sabi. Agad naman akong humagalpak ng tawa, mas lalo tuloy siyang pumula, para na syang kamatis sa sobrang pumula.