Persephone {AyBar} +18

Bırakmam...

Zihnimi tırmalayan bu mesajla birlikde benim hayatımın değişeceğini anlamıştım.Kalbimin sıkışmasını dinlemeyerek elimin arkasıyla gözyaşlarımı silip,Barışı doğduğuna pişman edecektim

Kapıya yaklaşıp elimi yumruk yapıp hızlıca kapıyı tıklatmaya başladım.Mahir kapıyı açarken bir adım geriye çekildim

-Mahir bana kahve al getir.Sıcak olsun

-Tabi efendim

Elindeki küçek düğmeli telefonu kulağına götürüp kahveni söyledikden sonra telefonu cebine koydu.Elindeki anahtarı kapıyı kapatıp kilitleyeceği sırada kapının yanından tutup kapatmasına engel oldum.Mahir bana şaşkınca bakarken mırıldandı

-Aycan hanım aklınızdan neler geçiyor?

Düşünceli bakışlarımı yerden çekip sinirle ona döndüm

-Barışı öldürmek.Yeterince açıklayıcı mı?

-Neden?

-Sana açıklamak zorunda mıyım?

Mahir kaşlarını kaldırıp derin nefes alıp pencereden dışarı baktı

-Aycan hanım zorıuk çıkarmadan odaya girin.

-Ne yapacaksın zorla mı sokacaksın?

Mahir tedirgin ifadeyle bana bakarken içimden kaynar sular dökülüyordu.Her burda kaldığım saniye belkide onlar odada sevişiyorlardı

-Senin bana dokunmam imkansız Mahir.Bana sizin dokunmanızın yasak olsuğunu biliyorum.Parmağınızı bile vurarsanız Barış sizi öldürür.İyi ki psikopat sevgilim var

Mahir sonunda garip rengin girdabına kapılan gözlerini sonuna kadar açıp ağır bir sesle mırıldandı

-Aycan hanım lütfen.İçeri girmeniz gerekiyor burası tekin yerler değil

Bu sırada yanımıza üzerinde dolu kahve bardağı bulunan bir tepsiyle beraber bir kadı geldi

-Kahve istemişsiniz

Kadın tepsiyi Mahire uzattığı anda,kafamda şimşekler çaktı.Tepsinin altından vurarak kahve dolu bardakları Mahirin üstüne bocaladım ve hızla kaçmaya başladım.Arkamdan Mahirin "yandım" diye bağıran sesini duyduğumda üzülsemde içimdeki yangında,üzüntüde Barışın başka kızın koymumda olması düşüncesiydi.

Bütün gücümü ayaklarıma verip koştum.Bir kaç kapıyı açmayı denedim ama kapalıydı.Başka bir koridora girdiğimde aralık kapıdan baktığımda midem ağzıma gelmişti.Ayak üstünde becerilen bir kız vardı.Sesi odayı doldurması yetmezmiş gibi beni umursamamışlardı bile.

Arkamdan Mahirin geldiğini hissedebiliyordum.Sonunda nefesim kesilecek gibiydi.Bedenimi taşımakta güçlük çekerek eğildim.Ellerimi dizlerime dayadım ve büyük nefesler alıp vermeye başladım.Başımı yana çevirdiğimde bir kapının önünde olduğumu farkettim.Ayakkabı sesinin yankılanmasından Mahirin yaklaştığını hissedebiliyordum.

Kararlı adımla hiç zaman kaybetmeden kapıyı yavaşca açıp,ses yapmamaya dikkat ettim.Burası küçük bir lamba işığıyla aydınlatılıyordu sanki.

İçeriden bir takım sesler geliyordu sanki.Nereye saklansam diye düşünürken kalbimi durduracak kelimeler beni olduğum yerde yığdırdı.

-Devilinn işi bu gece bitecek

Seslere kulağıma verirken kalbimi yumruklayan biri vardı sanki.Başka tok ses konuştu

-Bu gece tüm karanlık dünya aydınlanacak desene.Ne yapacağız?