Persephone {AyBar} +18

Canımı yakan

Yutkundum ve gırtlağımda yükselen paniği bastırmaya çalıştım.Derin yatıştırıcı bir nefes aldım.Barışın yüzü dönerken geri adım atıp benden uzaklaştı ve anlamayarak alnını kırıştırdı

-Nasıl?

Nasıl?Nasıl mı?Ne saçma bir soruydu bu?Kızardım ve ona sence nasıl ola bilir bakışı attım.Duruşu derhal değişti,bakışı donuklaştı.

-Sen şaka yapmıyorsun?

Ona tek söz edemeden baktım.Gözlerindeki öfke korkmama sebep olmuştu.Arkaya giderek parmaklarını saçları arasında geçirip bağırdı

-Hap kullanıyordun?Hamileyimde ne demek,lan?

Arkasını dönerek yumruğunu dolaba indirdiğinde yerimde sıçradım.Neredeyse büyük dolap üzerimize gelecükti.Yumruğunu dolaba bastırıp durduruken derinden nefes alıyordu.Korkuyla elimle yüzümü kapatıp için için ağlamaya başladım.

-Bunu nasıl yaptın?Nasıl bu kadar aptal ola bildin.

Durdu.Tekrardn yumruğunu dolaba indirdiğinde vurduğu yerde büyük oyuk açılmıştı

-Yalnış.Nasıl bu kadar aptal ola bildik.Düşünmeliydim senin bir hapı içemeyeceğini

Aptal diye iç geçirdim.Sanki benim kendi rızamla olmuştu.Haplarımı kullanmıştım elbette.Demekki bu bize Tanrının bir emaneti.Parmaklarıma bakarak burnumu çekip mırıldandım

-Üzgünüm

-Üzgün müsün?Siktir!Ne üzgünü?Başıma ne çıkardın haberin var mı senin?

Gözlerini yumdu.Galiba öfkesini kontrol etmeye çalışıyordu ama bu mücadeleyi kaybediyordu.Bu benim daha da hıçkırmama ve ağlamama sebep oluyordu.Karnımda müthiş bir ağeı baş göstermişti

-Bu konuda seni uyarmıştım.Çocuk istemediğimi biliyordun.Bunu anladığını sanıyordum

Zihnimde bir şıngırtı koptu.Gözyaşım musluk gelen su gibi akmaya başlamıştı.Gözlerimin önündeki manzara,Barışın kendinden geçmesi yere çakılmama neden olmuştu.Ellerini iki yanına doöru açarak bağırdı

-Bana bakınca baba olduğumu düşünüyor musun?Benden ne baba,ne de senden anne olur.Mecbur mu lan?Çocuk istemiyorum

Dolabın üzerindeki kan izini gördüğümde ayaklarım geriye doğeu adımladı

-Üzgünüm tamam mı?Bana bağırmayı kes.Bunu yalnız başına yapmadım

-Siksiner benim spermlerimi.

Barışdişlerini sıkarak pürdikkat durmuş beni izliyordu.Tıenaklarım avuçlarımın içine bu güne dair lekeler bırakmıştı.Titreyen sesimle konuştum

-Bir yolunu buluruz.İstemezsen yalnız bakarım.

Yalnız kelimesi ok haline gelerek kalbime saplanmıştı bile.Bu kadar yüke dayanamayacak kadar olduğumda dizlerimin üstüne düştüm.Baeış iki elini dolaba koymuş,başınıda kollarının üzerine yaslamıştı.Tabiri caizse burnundan alevler çıkıyordu.İki elimi yüzüme tutarak hıçkırıklarımı dışarı bıraktım

-Ağlama artık.Bunun bir yolu yok.Daha fazla ağlarsan giderim

Ağlamaktan bitap düşsemde gözlerimi elimin arkasıyla silip bakışlarımı kaldırıp ona baktım.Ona bakarken hiç yaşdan kurumayan gözlerim tekraren dolmuştu.Gözleri kan çanağıydı.Bu kadar sert tepki vereceğini düşünmemiştim.Sık nefesleri kırbaç gibi beni incitiyordu

-Aycan ben her şey olabilirim,birisinin kuzeni,ne bileyim sevgilisi,kardeşi ama bir baba olamam.Benden bunu bekleme.Ben sana her şeyi anlattım.Niye istemediğimi açıkca anlattım