Persephone {AyBar} +18

Canımın içi

5 mart 2017

Penceremin önünde ellerimde "Aşk ve Gurur" kitabı ve yanında sıçak kahve.En sevdiğim aktivite.Genellikle hayatımın özeti okul,arkadaşlarım ve penceremin önündeki pembe koltukta oturup kitap okumaktan ibaretti.Sessiz sakin hayatımı seviyordum.İstanbuldakı mahallemden ve arkadaşlarımdan 15 yaşımda ayrılıp,şehire gelmiştim.Mahallede yaşarken fazla paramız yoktu ve babam bu gerekceyle İstanbulda kendisine "iş" bulmuştu.Bir kaç yıl içinde zengin denilesi kıvama gelmiştik.İşini sorgulamaz sadece parasına bakmamızı söylerdi hep.Arkamdan kapının açılmasıyla yüzümü anneme döndürdüm

-Kızım ne yapıyorsun?

-Her zamankı gibi kitap tabii ki

Aşağıdan babam ve Demir abinin sesleri geliyordu.Annem her zamankı gözlerindeki parıltılarla gelmemişti,ama bana hissetdirmemek için elinden geldiği gibi oynuyordu.Demir abi şehire geldiğimizden beri hep babamın yanında olmuştu.Aile dostu gibiydi.Karısı ve ya çocuğu yoktu.Sadece abisinin olduğunu biliyordum ve onun hakkında da fazla konuşmadığı için adını falan bilmiyordum.Annem usulca yatağın ucuna otururken kitabı kenara bırakıp anneme döndüm

-Demir abi mi geldi?Sesleri yükselmiş bir sorun yok di mi?

-Yok kızım.Sen kitabını okumaya devam et.

-Anne ben çocuk muyum?Yüzünden düşen bin parça.Neler oluyor?

annemin gözleri dolarken onu icittiğimi düşünüp kanapeden kalkıp bende yatağın ucuna gelip ellerini ellerim arasına aldım.Gözleri derince bana bakarken yüzüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı

-Neyi yapıyorsam senin iyiliğin için bunu biliyorsun değil mi?

-Anne neler oluyor?İyi görünmüyorsun.

Dudağını düz çizgi haline getirip başını iki yana sallayıp yüzünü benden sakladı.

-Hep bu güzel yüzün gülsün,kızım.Bu yeşil gözlerin mutluluktan dolsun.Sen bana bakma gözlerimin önünde büyüyorsun,duygusala bağladım bugün

-Anne ben zaten hep yanında olacağım.Beni ağlatanların cezasını verirsin.Mahallemizdeki Gamzeyi azarladığın gibi yine yaparsın

Annemi sonunda güldürmeyi başarırken baş parmaöımla gözünden akan yaşları sildim.Ayağa kalkıp iki yanağınada sulu öpücük kondurdum.Yerde duran çantamı alıp kapımı açıp çıktım.Babam ve Demir abi salonda heraretli konuşma yapıyordu

-Bundan sonra bu eve adımını bile atmayacaksın.Karımıda aramayacaksın

-Bunu yaptığın için tüm hayatın kararacak.Karını ve kızını düşünmüyor musun?Kendini düşünme ama onları düşünmek zorundasın

-Bunlar senin haddine değil.Karımında aklını karıştırmayı bırak

Omzuma astığım çanta ister istemez omuzlarımdan kayıp yerle buluşunca salonda tok ses yankı yapmıştı.Babamla Demir abinin bakışları bir anda beni bulunca,babam affalamıştı

-Ş-şey.....İş yerindr yapmaman gereken hata yaptımda.Galiba işimden olacağım

Kendimce derin bir nefes aldım.Tek sorunumuz bu olsun.Tek sorunumuz paramızın olmaması olsun.Hızla gelip babamın yanağına öpücük kondurup fısıldadım

-Üzülme babacığım.Seni işten atarlarsa onlar kaybeder.Sen her şeyin üstesinden gelirsin

Babamın....