Persephone {AyBar} +18

Doğum günü.

Biz buraya keyfimizden gelmemiçtik.Bebek için,onun sağlığı ve korunması için gelmiştik.Daha 3 aylıktı bu bebek.Orada nasıl koruyacaktık?Her şey karmakarışık olmuştu.Etrafımızda tuzla buz olmuş kırık parçalarından bile daha karışıktı kafam.

Gözlerimi kaldırıp onun maviliklerine diktim.Benim tek lafıma bakıyordu.Tek demem gereken gidelim ve ya gitmeyelimdi.Barış her şeye,her cevaba hazır gini gözüküyordu.Ne diyeceğimi bilmiyordum.Özlemin defolmasını istiyordum,ama bundan daha önemli konum vardı.Oğlum!Oğlum bu olanların kenarında kalmalıydı.

Gözlerimi asla gözlerinden ayırmıyordum.Cevabımı bekliyordu.Hiç bir çey söylemeden,hiç bir yol göstermeden.Sorumluluğu benim üzerime yıkmıştı.Kapı açıldı,Bilal içeri girdi.İkimizde aynı anda Bilale döndük.

-Abi iyi misiniz?Buranın hali ne?

Barış elini üzerimden çekip işaret parmağıyla yüzeyse şekilde alnını kaşıdı

-Aycanın marifetleri.Heykelleri sevemedi herhalde

Bir kaşımı kaldırdım ve sadece Barışın yüzüne bakarak Bilale cevap verdim

-Abinin beni delirtmek hobisi ve bende onun hobisini eğlenceli hale getiriyorum

Barış gülümsedi ama hemen kendisini toparladı.Bugün ilk kez gülüyordu galiba.Duygusuz sesiyle Bilale döndü

-Burayı toparlat sonra çıkalım.

Hiç zaman kaybetmeden gözlerini bana döndürdü

-Sende odaya çık.Düşün

-Sen nereye gidiyorsun?

Bu sorumu es geçerek ayaklarımın yalın olduğuna baktı.Sonra bir şey demeden beni belimden tutarak kucakladı ve merdivenlerin yanına bıraktı.Burası temizdi.Beni bırakırken ona bakıyordum.Gözlerimiz buluşunca hemen gözlerimi devirdim

-Nereye gittiğini demedin?

Bıkkınlıkla nefesini dışarı verdi

-İşim var.Bunu demem hoşuna mı gidiyor?

-İnanamazsın bu cümleni duymak için geceleri uymuyorum

Suratımı ekşidib merdivenlerle yukarı çıkmaya başladım.Barışın bana baktığını hissediyordum.Bilalde kapıdaydı.Ayaklarımı durdurdum ve Bilale döndüm

-Bilal?

Barış ani bir hareketle Bilale dönerken Bilalde şaşkınlıkla bana bakıyordu.Barış varsa Bilale bir şey demezdim çünki.Bilal boğazını temizleyip hemen cevap verdi

-Efen...Efendim yenge?

-Ben acıktım.Bana yemekte yollarsın,zahmet olmazsa

Yüzümü çevirdim ve yukarıya çıktım.Tam çıkarken onlara bakmadan konuştum

-Tabi abinden izin al,izin veriyor mu yemek yememe?

Ses gelmedi.Çıt çıkmıyordu.Umarım Barış sinirden Bilali öldürmezdi.Odama yetiştim kapıyı açacağım sırada Barış arkamdan konuştu

-Aycan ben senin için yemek getirtmiştim.Mutfakta tezgahın üzerinde.Her gün olduğu gibi yemeğini asla unutmam

Durdu

-Yine bir şey istersen,yani yemek istemezsen Bilal şimdi yenisini sifariş eder

Yemeğimi hiç unutmazdı,iki eli kanda olsa biler.Yemek yapsam bile.Sabah kahvaltı,oğlen,akşam her öğün için yemek getirtirdi.Sorun şu an yemek değildi ki,sorun benim ona kırılmamdı.Bunu bilmesi lazımdı.