Persephone {AyBar} +18

Değişemem...

Aycan
Tam 5 gündür görmüyordum onu.Ben gitmeyi istesemde onun benden vazgeçtiğini düşünüyordum.Bir kere olsun bile arayıp sormamıştı.Artık bunu düşünmekten yorulmuştum.Aslında ben hep burada kaybediyorum onun benden vazgeçmesinden korkuyorum.Onunla uyumayı özlemiştim.Onu öpmeyi özlemiştim.Onun kokusunu içime çekmeyi,onunla sevişmeyi...her şeyini özlemiştim.

Yaptığım hiç bir şeye odaklanamıyordum.Aklım sürekli ona gidiyordu.Normal uyuyamıyordum.Şimdide balkondan çıkıp her gece yaptığım gibi gecenin karanlığı seyr ediyordum.Omzumda bir el hissetdim.Arkamı döndüğümde Efsun teyzeyle karşılaştım.

-Kızım biraz konuşalım mı?

-Tabi ki

Efsun teyzeyle salona geçerken büyük olasılıkla beni teselli etmeye çalışacaktı.Salona geçtiğimde koltuklardan birine oturdum.Oda yerine geçip hafifce dikelip konuşmaya başladı

-Biliyorum Barış zor biridir.Seni incitmiş bunu senin gözlerinden anlıyorum.Ne olduğunu sormayacağım.Gerçekten artık onunla birlikde olmak istemiyor musun?

Bunları sorarken gözlerim dolarken hızla elimle gözümü sildim

Flashback

-Ama ben sana bunu yapmak istemiyorum

Elini dizimden çekip hızla yerimde doğrulup yüzümü ona döndürdüm

-Ben kafamı toplamak istiyorum Barış.Bana verdiğin tahta evde yalnız kalmak istiyorum

Barış gözlerime bakarak yerden kalkarak gözlerini gözlerime dikti

-Beni terk mi ediyorsun?

Elimi yüzüne koyup sakalını okşadım.Onun üzülmesine dayanamazdım

-Hayır sadece biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var.Özür dilerim ama bu yaşadıklarım benim için çok ağır

-Tamam.Babaannemin yanında kalırsa daha iyi olur

Bu durumda bile bana emr veriyordu.Elimi yüzünden çekip saçımı geriye atdım.Bavulumu alırken Barış yatağın üzerinde oturmuştu."Gitme" bile demiyordu.Oda mı bıkmıştı benden.

-Bir şeye ihtiyacın olursa ara beni

Başımı salladığımda ister-istemez gözlerim dolmuştu.Gözlerim önünde her şey canlanlırken yüzümü duvara karşı çevirdim.

Flashback son

Koltukda bacaklarımı sallarken ne cevap vereceğimi düşünüyordum

-Onu gerçekten seviyorum.Ama sinirli olunca gözleri beni görmüyor.Dediğinden dönmüyor.Buraya ben geldim diye korumaları artırdı.Kafamı dağıtacağım diye geldiğim yerde bile dışarı çıkamıyorum.Yürüyüşe bile çıkarken Bilal arayıp Barışdan izin istiyor.

Efsun teyze oturduğu yerden kalkıp yanıma gelmiş mendil uzatmıştı bana.Kolumu sıvazlarken mendille gözlerimi siliyordum

-Beni sevsin istiyorum ama böyle sevmesin.Geldiğim günden beri bir kere arayıp sormadı.

-Sen onu takma.Onun sevme anlayışı böyle.Bana bile bağırıyor.

Ayağa kalkarak elime telefonu aldım ve bankayı aradım.Belkide uyumuş yılanı uyandırmanın zamanıydı.Bana verdiği tüm paraları geri Barışın adına yatırmıştım

Barış
Gitmesine izin vermek beni biraz tedirgin etsede izin vermiştim.Zaten her gün ne yediğini,nereye gittiğini,ne yaptığını saat ba saat rapor veriyorlardı.Yalnız kalıp biraz düşünmesini istiyordum.Eger gerçekten benim onu sevdiğim gibi seviyorsa bir süre sonra beni arayacaktı.Benim onu şuan özlediğim gibi.Ona dokunmak,saçlarıyla oynamak her şeyini özlüyordum.Tamamen benim olmasını özlüyordum.Düşüncelerimi bana asistanım Yağmur bölmüştü