Persephone {AyBar} +18

Bölüm 33:Mutlu?Mutsuz?

18+ sahne vardır.Okurken dikkat edin lütfen

Aycan
Gözlerim dolarken parmaklarımla gözlerimi kopararcasına sildim.Ağlamayacaktım.Çünkü gerçekleri ben biliyorum,öyle olmadığımıda ben biliyorum.Beni mutsuz edemeyecrklerdi artık.Kemerimi çıkarıp kapıyı açtım.Gizem kendi arabasına yaslayıp Barışla tartışıyordu.Ben geldiğimde aşalayıcı bakışlarla bana baktı

-Barış sana gerçekten hak veriyorum metres için en ideal güzellikdeki birini bulmuşsun

Barış onun kolundan sertce tuttuğunda yanlarına gidip araladım.

-Yeter artık!Normal kadın olsaydın annesini öldürmeseydin bu adam ne böyle olurdu nede başka kadınlarla olurdu.Eger normal sizin evliliğiniz olsaydı ben bu tablonun içine girmeyi bırak hiç bakmazdım bile.Metres demekle canımı yakacağını düşünüyorsan yanılıyorsun.Birine metres demek için önce birinin karısı olman lazım

Barış yanıma gelmiş elini elime kenetlemişdi.Ona baktığımda biraz sert ve gururverici bakıyordu.Barış Gizeme bakıp konuşmaya başlamıştı

-Teşekkürler Gizem Aycanı ne kadar sevdiğimi hatırlattığın için

Gizem ağlayarak arabasına binmişti.Barış önce benim kapımı açarak binmemi beklemiş daha sonra kendisi sürücü koltuğuna oturmuşdu.Başımı pencereye yasladım.Hayatımı sorguluyordum.Her şeyin en zoru neden beni buluyor?

Barışın arabayı çalıştırmasını beklerken çenemdeb tutyp kendisine çevirmişti.Alnıma öpücük kondurmuşdu.

-Sadece üzülmemeni istiyorum.Seni sevdiğimi belli edemiyorum biliyorum.Bazen demiyelimde çoğu zaman kırıyorum seni.Uğraşıyorum değişmek için.Sadece beni bırakma.Sana aşığım Aycan

Gözlerim dolarken kollarımı ona sarmıştım.Boynuma öpücük kondururken bende ona daha sıkı sarılmıştım.Ayrıldığımzda parmağını yüzümde dolaştırdı.Birden elini çekerek telefonu eline aldı.Birini aradı ve evi hazırlat dedi

-Kimsenin bu günü mahvetmesine izin veremem.

Barış
Sarıldığımda kalbi o kadar hızlı atıyordu ki kendime küfürler yağdırıyordum.Böyle hayatı kesinlikle hakketmiyordu.

O kadar canım yanıyordu ki,onu mutlu edemediğim için.Aycanı tanıdıkdan sonra kendimi hep çaresiz hiss ediyordum.Çoğu şeyleri bilmiyordum.Onu kaybedeceğimi düşünmek kalbimi acıtıyordu.Ne ara onu bu kadar sevmiştim.Hayatımın merkezi haline gelmişti.

Hiç bir zaman onu bırakmayacağımı şimdiden biliyordum.Onsuz olmazdı artık.Yanımda olmasına alışmıştım artık.Varlığına,onunla kavga etmeye alışmıştım artık.Onsuz olamazdım.Tek düşündüren ise ya o beni terk ederse onu zorla yanımda tutar mıydım?

Aycan
Yarım saatir hiç bilmediğim ve bomboş yolda ireliliyorduk.Yine Barışın bilinmezlikleri aldı başını gidiyordu

-Nereye gidiyoruz?

Brni sessiz bırakıp yola bakıyordu.Kollarımı göğüsümün altında bağlayarak arkaya yaslandım.Zaten arabanın baya hızlı gitmesi bizim arkaya yaslanmamızı tetikliyordu.

-Cidden beni nereye götürüyorsun?

-Sabırlı olmayı öyrenmelisin,Yanaç

Gözümü devirerek arkaya yaslandım.Göz devrilmesini sevmediğini biliyordum.

Sonunda arabayı durdurduğunda arabadan inmiştik.Etrafıma bakındığımda yıldızlar biz buradayız diye bağırıyordu sanki.Denizin dalgalanma sesi kulağıma geldiğinde kokusunu içimr çekmiştim