Persephone {AyBar} +18

Silah...

Belki de ona ulaşmakla yanlış bir adım atmıştım,belki de her kes doğru söylüyordu onunla benim aramda fark vardı,asla biz birlikde olamayacaktık.Sonsuza kadar mutlu olamayacaktık.Her şey üstü üste gelmiş içinden çıkamayacağım halr gelmiştim.Kapıyı çalmadan içeri girince Barış afallamış bakışlarını bana çevirmişti

-Sana odaya çıkmanı söylemiştim.Odaya çık beni bekle

Dolan gözlerimle kapldan daha fazla girerken Barış sinirlenmiş gibi görünse de,mahçupdu

-Ben her şeyi duydum.Bu kez o odaya çıkmayacağım

Bağırmasıyla sıçrayıp gözlerimi kapattınca gözlerime doluşmuş yaşlar yanaklarıma süzülmüştü

-Aycan odaya!

-Çıkmıyorum

Berkan benim çıkmayacağımı görüp yatağın üzerindeki ceketini eline alıp Barışa dönmüştü

-Ben bir kaç gün Bilalin yanında kalacağım

Berkanın kapıdan çıkmasıyla Barış hızla eliyle kapıyı kapatarak elini kapıdan çekmadı

-Aycan ben sana bir şey söyleyince sakın diklenme bana

-Amcamlara para mı ödüyorsun?

Barış elini kapıdan çekerek bana yakınlaşıp gözlerini kaçırsada sonra gözlerini gözlerime kenetledi.Yanlış duymam için bildiğim her duayı ediyordum

-Sana fark eder mi?Sen benim işlerime karışma

-Yapma Barış.Artık paranla beni boğma.Bana mal gibi davranılmasından bıktım

Elini koluma vurmak istese de kendimi arkaya atmış kendimi dolaba yaslamıştım

-Aycan yapma.Bizim için yapıyorum her şeyi

-Ben her şeyden bıktım gerçekten.

Gözyaşlarım artık durmaksızın akarken içimdeki gurur beni yeyip bitiriyordu.Ayaklarım tutmazken dolabdan kayıp yerle dizlerimi buluşturup bacaklarımı kendime çektim.Ellerimi gözlerime tutup hüngür hüngür ağlamaya başladım.Yeniden parayla satın alınmış gibi hissediyordum

-Bana izin ver çalışayım lütfen.Bana izin ver sana borcumu ödeyeyim.Ne olsa yaparım.Benim içim içimi yiyor

Barışda dizlerini yere atıp bacaklarımı elleri arasına almış diz kapağımı okşamaya başlamıştı

-Biz bir aileyiz Aycan.Gerekirse tüm paramı senin yolunda veririm.

-Ben kendimi kötü hissediyorum.Verme parayı lütfen verme onlara.Evde alma

Sessizliğini korurken beni kendine bastırmış sırtımı sıvazlamıştı.Başımı omzuna koyarken kollarımı ensesine sarılmış ağlıyordum

-Bana karışma sen.Her şeyi senin için yapıyorum.İnan umrumda değil yaptığım şeyler.

-Seni kullanıyormuş gibi hissediyorum.Beni affet sevgilim

-Amcan şerefsizse bunda senin suçun yok.Sen beni affet demediğim için

Gözlerimi sonu olmayan gözlerinde gezdirmeye başladım.Kısa süren sessizlik aramızda büyüdü ve uçuruma dönüştü.Barış hiç bir şey söylemiyordu.Bedenim üşüyordu açık pencerelerden olsa gerek.Titrek nefes alırken Barış gözlerini benden çekti.Oda kendini dolaba yaslayıp iki bacağını aralayıp beni belimden tuyup iki bacağının ortasında oturmamı sağladı.

Kolları belimi sardıkdan sonra yüzünü boynumla omzum arasında bir yere gömdü.

-Üşüyorsun