Persephone {AyBar} +18

Dövme...

Elimde kendime ait tek kalan evim bile beni bırakmıştı.Ailelemden tek kalan şey,sadece anılarıyla yaşayabileceğim evim yanmıştı.Her kesin anıya ihtiyacı olduğu gibi benimde anılarıma ihtiyacım vardı.Sadece rüyamda göre bildiğim geçmişim yakılmıştı.

Barış irileşmiş gözlerle yanan eve bakarken kapıyı hızla açıp eve doğru koşmaya başladım.Barış arkamdan koşup beni yakalarken ayaklarrım beni taşıyamayarak dizlerimi yere atdım.Barışda akamdan sarılarak dizleri üzerinde eğilmişti

-Barış bunu kim yaptı?

Gözyaşlarımı daha fazla tutamazken Barış başımı göğüsüne gömmüştü.Arkamızdakı korumalar Barışın yerde dizleri üstünde eğilmesine bakarken Barış onlara bağırmıştı.

-İçeri girin ne kurtara biliyorsanız kurtarın.

Ağlamaklı sesle elimi yere vurarak saçlarımı geriye atıp Barışa bağırdım

-Tüm her şey gitti.Senin düşmanların beni bitirdi.Her şeyimi elimden aldı.

-Bilmiyorum kimin yaptığını ama bulacağım.Gerekirse evin aynısını yaptırırım.Kalk yerden

İnanılmaz gözlerle ona baktım.Gerçekten evi yeniden yaptırması tüm olanları geri döndürecek miydi?

-Hala kendini düşünüyorsun.Yerde dizlerinin üzerinde durman seni korumalarının yanında küçük düşürmez

Elimin arkasıyla göz yaşlarımı silip hızlıca ayağa kalkarak üzerimdeki tozları silktim

-Hadi kalk daha fazla seni böyle görmesinler

Barış bir şey söylemezken ayağa kalkıp beni orada bırakarak evin etrafındakı korumaların yanına gitmişti.Siren sesiyle itfaiye yanımdan hızlıca geçerken taşın üzerinde oturup cayır cayır yanan anılarıma baktım.Kırmızı itfaiye arabasından bir kaç kişi inip hortumla söndürmeye çalışıyorlardı.

Arkadan saçıma konan öpücükle başımı Barışa dönerken elini kolumun altından geçirerek oturduğum taşın üzerinden beni kaldırdı.Kendisi ceketini çıkartarak taşın üzerine koyup tekrar oturmamı sağladı.Yanıma kendisi otururken ellerimi avuçları arasına aldı

-Üzülmeni gerçekten istemiyorum.Bunu kimin yaptığınıda bilmiyorum ama söz veriyorum bulacağım ve cezasını keseceğim emin ol.Korumalar ise benim sikimde değil

Kollarımı beline sarıp başımı göğüsüne gömerken ağzımdan hıçkırık çıktı.Barışın elleri saçlarımı okşuyordu

-Barış ben hiç iyi değilim

Kalbim acırken gözlerimin önüne amcam geçti.Başımı Barışın göğüsünden yavaca ayırdığımda Barış affalamış şekilde bana baktı.Baktığım yöne bakarken amcam tam burnumuzun dibinde bitti.Barış hızla ayağa kalkarken bende onun kolundan tutup kalktım

-Senin ne işin var burda

-Ne sandınız?Sen beni aşağılayacaksın Aycanın evinde beni yaşatacaksın ama ben bir şey yapmayacağım.Aycan sende kendini iyi yere yamamış...

Amcam lafını tamamlayamadan Barış büyük bir hızla amcamın üstüne atılmıştı.Daha ne olduğunu anlayamadan Barışın yumruk sesleri kulağımı çınlatıyordu.Korkuyla tiz bir çığlık atarken yerimde sıçrarken elimi ağzımla kapatıp şok olmuş gözlerle Barışa baktım

Barış kana susamış yumruklarını amcamın yüzüne indirirken itfaiyeciler şok olmuş gözlerle yalnız izliyorlardı.Barışın her bir yumruğu amcamın yüzünde herhangi bir kemikten yükselen çıtırtılara neden olurken gözlerim dolmaya başladı.Bu manzara aç bir hayvanın avına saldırması kadar dehşet saçıyordu etrafa.Elimi ağzımdan çekmezken sızlandım