Nefret (Zoraki Evlilik)

12. Bölüm •Alerji

12. Bölüm ❝Alerji❞

✨

İki gün sonrasına kadar her şey çok iyi gidiyordu. Cihan'la aramız gayet iyiydi ve evimizin yeni üyesine daha çok alışmıştık. Fakat iki gün sonra Cihan hapşurmaya başlayınca ve mavi gözlerinin akı kıpkırmızı olduğunda itirazlarım sonucu hastaneye gitmiştik

''Herhangi bir şeye alerjiniz var mı Cihan Bey?'' diye sordu doktorumuz Aysun Hanım

''Hayır yok'' Aysun Hanım özel hemşiresini odaya çağırdı

''Kan tahlilleri çıktı mı?''

''Çıktı hocam'' Aysun Hanım bizi odada bırakarak hemşireyle birlikte dışarıya çıktı ve Cihan'la baş başa kaldık. Bir kez daha hapşırdığında derinlere gömdüğüm endişem tekrar su yüzüne çıktı

''İyi misin?'' diye sordum çantamdaki peçeteyi Cihan'a uzatırken. Elimdeki peçeteyi aldı ve burnunu silip 'iyiyim' anlamında başını salladı. Cihan birkaç kez daha hapşırdıktan sonra Aysun Hanım içeriye girmişti

''Evinizde veya çevrenizde hiç tüylü bir canlı var mı?''

''Köpeğimiz var'' dedim. Aysun Hanım ağır ağır başını salladı ve elindeki kan tahlili sonuçlarını incelemeye devam etti

''Cihan Bey köpeğe yahut diğer tüylü dostlarımıza alerjiniz var'' ağzım şaşkınlıkla aralandı. Cihan Gece yüzünden mi bu hale düşmüştü yani?

''Evinizdeki köpeği başka birine vermenizi veya sahiplendirmenizi tavsiye ederim. Eğer köpekle aynı ortamda durmaya devam ederseniz alerjiniz büyük bir boyuta ulaşır bu da sizin için iyi olmaz maalesef'' Cihan kaşlarını çatıp bana kötü kötü bakmaya başladı. Adam haklıydı. Neticede Cihan'a sormadan Gece'yi sahiplenmiştim. Doktor bir şeyler daha söyledikten sonra hastaneden çıkıp Cihan'ın ilaçlarını aldık ardından da evimize gittik

Göğsüm acıyla eziliyordu. Cihan'ın alerjisi olduğu için Gece artık bizimle kalamazdı onu mecburen aldığım barınağa geri götürmek zorundaydım. Yüzümün düştüğünü fark eden Cihan bir iki adımda yanıma gelip çenemden tutarak ona bakmamı sağladı

''Ne oldu?'' omuzlarımı salladım

''Gece'yi geri vereceğiz diye üzüldün değil mi?'' başımı salladım. Cihan işaret parmağının tersini yanağımda gezdirince gözyaşımı sildiğini anladım. Ne ara akmıştı bu yaş acaba?

''Yapacak bir şey yok Cemre. Benim sağlığım söz konusu. İnan bana öyle olmasaydı Gece bizimle kalmaya devam ederdi'' burnumu çekip başımı salladım

''Haklısın'' gülümseyip başımı göğsüne yasladı. Ani hareketiyle kalbim sanki bir basamak merdiveni atlamış gibi oldu ve hızlı hızlı çarpmaya başladı. Cihan'ın evde olmasını seviyordum, Cihan'ı görmeyi seviyordum, bana bakan mavi gözlerini seviyordum, kokusunu seviyordum, bana sarılmasını seviyordum,

Ben...

Bilmiyorum...

Gözlerimi kapatıp kollarımı Cihan'ın geniş sırtına doladım ve kokusunu derin derin içime çektim. Çok güzel kokuyordu

...

Gece'yi aldığım barınağa geri bırakıp tekrar eve gelmiştik. Onun için aldığım eşyaları da sokak hayvanları için bir köşeye bırakmıştım. Gece'nin gidişiyle sanki ev soğuklaşmış, ıssızlaşmıştı

''Cemre acıktım'' Cihan söylene söylene kendini koltuğa attığında buğulanan gözlerimle ona baktım. Sanırım bu duruma alışmam gerekiyordu. Cihan'ın dediği gibi yapacak bir şey yoktu