Nefret (Zoraki Evlilik)

18. Bölüm •Zarar

18. Bölüm ❝Zarar❞

✨

Cihan Ayvazoğlu

Yüreğim inceden inceden sızlıyordu. Neden böyle oluyordu? Neden bir kadın için kendimi üzüyordum? Kendimi aniden ucu bucağı olmayan bir kara delikteymiş gibi hissettim, oradan oraya çaresizce savruluyordum ve ne yapacağımı bilmiyordum? Zihnim bir çift kahverengi gözle meşgulken, ciğerlerim o kahverengi gözlerin sahibinin kokusuyla yanıp tutuşuyordu

''Geldim kardeşim'' bizim inşaatın iç mimarı aynı zamanda da yakın arkadaşım Volkan elinde iki çay bardağıyla birlikte salona gelip yanıma oturdu

''Anlat bakalım'' masaya koyduğu bardaklardan birini elime alıp çayımı yudumlamaya başladım

''Sinirliyim, kırgınım, üzgünüm. Sağı solu dağıtmak istiyorum!'' Volkan'da çayını yudumlamaya başladı

''Neden?'' çay bardağımı tekrar masaya bırakıp yüzümü sıvazladım

''Ulan ben daha babamın acısını yaşıyorum, Cemre kalkmış o kadının yanına gidiyor. Delireceğim ya!''

''Neden gitmiş ki?''

''Bilmiyorum. Cemre açıklamaya çalıştı ama dinlemedim''

''Neden dinlemedin?'' Volkan'ın omzuna vurdum sertçe

''Neden, neden deyip durma ağzına yapıştıracağım şimdi!''

''Tamam ya tamam!'' deyip bir bacağını altına aldı ve tamamen bana döndü

''Abi beni biliyorsun sen. Yıllardır kadınlara olan bakış açım: nefret, bunun nedenini de biliyorsun ama tuhaf bir şeyler var''

''Ne gibi?''

''Cemre'den nefret etmiyorum''

''Neden?''

''Volkan vallahi elimin tersiyle çarpacağım bir tane ağzının ortasına!'' benden biraz geri çekilip koltuğun koluna daha çok yaslandı

''Cemre karın olduğu için ondan nefret etmiyor olabilir misin?'' bu ihtimali daha önce bende çok düşünmüştüm ama hayır. Hayır o yüzden değildi

''Hayır o yüzden değil''

''O zaman Cemre'ye aşık olmuşsun oğlum sen!'' Aşk? Aşk mı? Ah... hayır?

''Ne? Hayır! Ben aşk nedir bilmem, ben bir kadını kalbime sokamam, onu sevemem'' Volkan güldü

''Cemre dışında kardeşim. Cemre dışında'' çayımın sıcak olmasını aldırmadan büyük bir yudum daha aldım. Aşık falan değildim ben. Değildim!

''Ne oldu bir kızardın?'' Volkan hala gülüyor, benimle alay ediyordu

''Kızardım mı? Çaydandır o, sıcak ya'' Volkan büyük bir kahkaha patlattı

''Aşktan olmasın o?'' kaşlarımı çatarak Volkan'a döndüm

''Sen işte bu kadar gevşek değildin Volkan? İkili mi oynuyorsun?'' sırıttı

''Aynen ikili oynuyorum. Müşterilere karşı ciddi, sana karşı cıvık'' bu cümlesine gülmeden edemedim ve çayımdan bir yudum aldım. Volkan düşüncelerimin içine bir şey daha eklemişti ve ben artık düşünce havuzunda boğulmaya başlamıştım. Babam, Cemre, annem denen o kadın, aşk...

Mezarlıkta olanları hatırladım istemsizce. O kadın bana dokunmuştu. İğrendiğim teni tenime değmişti

''Cihan iyi misin?'' Volkan'ın seslenmesiyle kendime geldim. Düşünmemeliyim. Düşünmemeliyim. O kadını düşünmemeliyim