Nefret (Zoraki Evlilik)

30. Bölüm •Işıltısı Kaybolmuş Gözler

30. Bölüm ''Işıltısı Kaybolmuş Gözler''

Cihan Ayvazoğlu

✨

''Beni takip et sevgilim''

''Geliyorum'' önümdeki beyazlar içinde süzülen güzel kadınıma doğru koşmaya başladım. Beline kadar uzanan siyah saçları bembeyaz elbisesiyle bir bütün oluşturup görsel şölen oluşturuyordu.

''Hadi sevgilim acele et'' deyip hızını arttırdığında bede hızımı arttırdım. Güzel kadınım arada bir arkasını dönüp bana gülümsüyordu ve elini bana uzatıyordu. Aniden ayağım bir şeye takılıp düştüğümde Cemre durdu. Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda bir şimşek çaktı ve bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı. Gökyüzünden damlayan damlalar Cemre'nin kanla kaplı yüzüne düşüyor, oradan da kırmızıya bulanmış şekilde yere düşüyordu.

''Cemre?'' bir şimşek daha çaktığında gürültülü sesin arasına bir ses daha karıştı, gök gürültüsüyle aynı anda patlayan silah tüm benliğimi alt üst etti

''Cemre!'' Cemre'nin beyaz elbisesi bir anda kan kırmızısına büründü ve Cemre tam önüme yığıldı. Düştüğüm yerden kalkıp Cemre'nin yanına gittim ve başını dizlerimin üzerine koydum.

''Cemre, hayır!'' bacaklarımın üzerinde hissettiğim sıcak sıvıyla kaşlarımı çattım. Bu kandı. Cemre'nin kanı...

''Hayır! Hayır! Cemre! Hayır!'' kanlı yüzünün ardından kahverengi gözleri aralandı ve bir elini yanağıma koydu.

''Cihan''

''Cemre'' aniden o gözlerin ışıltısı kayboldu ve Cemre'nin eli yanağımdan kayıp çamurlu yeri boyladı ve Cemre ışıltısı kaybolan gözlerini bir sonsuzluğa kapattı.

''Cemre? Hayır Cemre aç gözlerini! Aç gözlerini Cemre, aç! Hayır! Gitme! Hayır! Hayır! Cemre! Hayır! Gitme! Bırakma beni! Seni seviyorum Cemre!'' tekrar yaşadığım bu korkunç anla nefes nefese gözlerimi açtım.

''İyi misin?'' elim hala amcamın elinde, başım hala Volkan'ın omzundaydı.

''İyiyim, kabus gördüm sadece'' deyip elimi amcamın elinden çektim ve başımı Volkan'ın omzundan kaldırıp ameliyathanenin kapısının önüne gittim. Cemre hala içerideydi. Annesi olacak o kadın Cemre'ye yaşaması için kan vermişti ve şimdi doktorlar Cemre'nin sırtına saplanan o kurşunu çıkarmaya çalışıyorlardı. Cemre'nin sırtına saplanan bir kurşun, benim bedenime saplanan binlerce kurşun.

''Gel Cihan bir su iç'' deyip beni ameliyathanenin kapısından ayırdı amcam. Elinde bir su şişesi tutuyordu.

''Hayır amca içmeyeceğim'' amcam suyu bana içirmek istese de acımı anlayıp bir şey demeden tekrar sandalyesine oturdu. Sadece Cemre'nin sağ salim ameliyathaneden çıkıp uyanmasını bekliyordum, beklemekten başka bir şey yapmayacaktım. Yapamazdım da zaten...

Telefonumun mesaj sesini duyduğumda bir an boş bulunup irkildim ardından cebimden telefonumu çıkarıp gelen mesaja baktım.

''Konuşmalıyız

Cemile''

''Ne istiyorsun?''

''Konuşmak''

''Ciddi olamazsın ya''

''Kes tatavayıda eve gel''

''Sebep?''