Nefret (Zoraki Evlilik)

41. Bölüm •Bebek

Medya: Ceren Şahin Çağlayan

41. Bölüm ''Mektup ve Bebek''

Bir ay sonra

✨

Gözlerimi araladığımda yatakta tek olduğumu fark ettim. Bir müddet daha yatakta kaldıktan sonra yataktan kalkıp banyoya giderek rutin işlerimi hallettim ve aşağıya indim.

''Cihan?'' salondan ses gelmeyince belki mutfaktadır diye düşünerek mutfağa baktım ama mutfak boştu. Demek ki erkenden kalkıp işe gitmişti. Beni neden kaldırmamıştı acaba? Bugün pek iştahım olmadığı için kahvaltı yapmayı es geçerek salona geçtim. Aslında terasa çıkmak istiyordum ama havalar hafiften soğumaya başlamıştı bu yüzden Cihan hasta olurum diye terasa çıkmama izin vermiyordu. Anca beraber çıkabiliyorduk.

Başım ağrımaya başlayınca saçlarımdaki tokayı çıkarıp saçlarımı serbest bıraktım. Saçlarımı çok fazla toplu halde tutarsam başım ağrımaya başlıyordu. Telefonumu eşofmanımın cebinden çıkarıp biraz sosyal medyada gezinmeye başladım. Cihan yanımda olmayınca çok sıkılıyordum. Bana aşık olduğunu söylediği günden beri yanımdan hiç gitmesin istiyordum. Telefonum çalmaya başlayınca aramayı cevapladım.

''Efendim abla?''

''Benim, annen'' dedi annem buz gibi sesiyle.

''Ne oldu anne?''

''Ablana gel, konuşacağız'' deyip telefonu suratıma kapattı. Bakalım annem bu sefer bana neler yapacaktı?

Telefonumu koltuğa koyup odama çıktım. Üzerimdeki kıyafetleri çıkarıp kot tişört giydim ve saçlarımı bol bir şekilde ördüm. Üzerime birde ince bir hırka aldım ve odadan çıkarak aşağıya inip koltuğun üstünden telefonumu alarak arka cebime koydum ve ayakkabılarımı giyip evden ayrıldım. Yürümek istediğim için taksiye binmeyerek yürümeye başladım.

Bir süre sonra ablamın kapısının önüne geldiğimde ablamın bahçesinde annemlerin eşyalarının olduğunu fark ettim. Neler oluyordu? Ablam, annem ve Çağrı bahçenin tam ortasında duran eski evimin çekyatında oturuyorlardı. Bahçe kapısını açıp içeriye girdim.

''Abla? Neler oluyor?'' sesimi duyan annem beni şaşırtmayarak nefretle baktı yüzüme.

''Ev sahibi annemleri evden atmış''

''Ne?'' bu sefer annem konuşmaya başladı

''Baban senin yüzünden hapse girdiği için eve ekmek getiren yok! Çağrı'nın patronu da iş yerimde bir katilin oğlunu çalıştıramam demiş Çağrı'yı işten kovmuş'' Ah... Hayır. Telefonumu cebimden çıkarıp Bülent'i aradım.

''Alo Bülent''

''Efendim abla?''

''Annenler annemle Çağrı'yı evden atmış?''

''Abla anneme ne kadar yapma etme desem de dinletemedim. Cemile teyze iki aylık birikmiş kirayı ödememiş abla birde şey diyorlar yani söylemek istemiyorum ama diyeceğim abla''

''Tamam de''

''Annem katil insanları istemiyorum evimde demiş'' göğsüm acıyla ezildi.

''Tamam Bülent, iyi günler''

''İyi günler abla'' telefonu kapattığımızda anneme döndüm.

''Tamam anne ben halledeceğim''

''Ne geldiyse başımıza senin yüzünden geldi zaten! Allah belanı versin senin!''