Nefret (Zoraki Evlilik)

28. Bölüm •Mumlar

28. Bölüm ''Mumlar''

✨

Cihan beni geri bıraktığında sanki boşluktan düşmüş gibi hissettim. Cihan bacaklarımın arasından çıkıp ellerini belime koyarak beni kucağına aldı ve kumar masasından indirdi

''Gidelim'' deyip elimi tuttu ve birlikte kumarhaneden çıktık. Cihan kapımı açıp arabaya binmemi bekledikten sonra kendi tarafına geçip arabayı hareket ettirdi

''Ablanlara yemeğe gidelim mi?'' böyle bir soru beklemediğim için afalladım

''Olur'' gülümsedi

''Arayıp geleceğimizi haber ver'' başımı sallayıp cebimden telefonu çıkardım ve ablamı aradım

''Alo abla, nasılsın?''

''İyiyim Cemre, sen?''

''İyiyim bende. Abla eğer müsaitseniz Cihan'la birlikte size akşam yemeğine geleceğiz''

''Gelin ablacığım, bekliyorum''

''Tamam görüşürüz'' deyip telefonu kapattım ve Cihan'a döndüm

''Gidiyoruz'' başını salladı

''Önce bir eve uğrayalım, üstümüzü başımızı değiştiririz''

''Tamam'' deyip kafamı cama yasladım ve camın ardından kayıp giden ağaçları izlemeye başladım. Bir süre sonra araba durduğunda geldiğimizi anlayıp aşağıya indim. Cihan'da benimle birlikte arabadan indi ve önce demir kapıyı ardından da evin kapısını açıp içeriye girdi. Onun ardından bende girdim. Ayakkabılarımı çıkarıp hızla odama girdim ve kapıyı ardımdan kapatıp sırtımı kapıya yasladım. Kumarhanede olanlar aklıma geldiğinde parmaklarımı dudaklarıma götürdüm ardından parmaklarımı boynuma götürdüm. Keşke tekrar kumarhanede kalsaydık ve o anlar tekrar tekrar yaşansaydı.

Daha fazla düşünmenin bana iyi gelmeyeceğini fark ederek dolabımın kapaklarını açtım ve yırtık kot pantolonla kırmızı tişörtümü alıp yatağın üzerine bıraktım. Gerçekten aklımı Cihan'la bozmuştum. Cihan dışında bir şey düşünemez olmuştum. Aşk böyle bir şeydi demek ki... Cihan'da bana aşık olur muydu yoksa benden bir hamle mi bekliyordu? Belki de Cihan bana aşıktı ama bunun farkında bile değildi. O halde Cihan'ı bazı gerçeklerle yüzleştirmem gerekiyordu.

Üzerimdekileri çıkarıp yatağa bıraktığım kıyafetlerimi giydim ve makyaj masama geçtim. Yanaklarıma hafif bir anlık sürdüm. Kirpiklerime de rimel yedirdikten saçlarımı iki yandan balık sırtı ördüm ve odamdan çıkıp Cihan'ın odasına giderek kapıyı tıklatarak içeriye girdim. Mavi bir kot pantolon ve beyaz bir gömlek giymiş, siyah saçlarını rampa gibi dimdik yapmıştı.

''Şey... ben hazırım'' arkasını dönüp bana baktı

''Bende hazırım, gidelim'' deyip arabasının anahtarını aldı ve odasından çıktı peşinden bende çıkıp aşağıya indim ve ayakkabılarımı ayağıma geçirdim

''Giderken bir markete uğrayıp bir şeyler alalım. Elimiz boş gitmeyelim'' gülümsedim. Düşünceli kocam benim.

''Tamam'' Cihan çıkmam için kapının önünden çekildi. Kapıdan geçip dışarıya çıktığımda Cihan kapıyı kapatıp kilitledi ve bahçeye park ettiği arabanın kilidini açtı. Koşar adımlarla arabaya gidip kapıyı açarak koltuğa bindim. Cihan demir kapıyı uzaktan kumandayla açtıktan sonra o da kendi yerine bindi ve arabayı hareket ettirip bahçeden çıkardı ardımızdan tekrar demir kapıyı uzaktan kumandasıyla kapatıp kilitledi.