Madly in love

Voorbereiding

'Wat is er schat?' Hij keek me bezorgd aan en kwam ook overeind.

'Ik kan het niet.' Ik pakte zijn handen en beantwoorde zijn bezorgde blik met een nep lach.

'Geeft niet, ben jij eigenlijk nog maagd?' Ik dacht daar over na. In mijn 16-jarig bestaan was er nog niet veel spannends gebeurd. Met David had ik ook niet veel gedaan behalve ruzie maken.

'Ja, jij?' Ik vond het eigenlijk best raar dat ik dit soort dingen over hem niet wist.

'Ik niet. Lang voor jou zag mijn leven er heel anders uit. Ik had een vriendin en we waren verloofd.' Zijn ogen werden vochtig.

'Hoe heette ze?' Ik voelde me nu net zon jaloerse vriendin die er net achter was gekomen dat haar vriend was vreemdgegaan. Maar eerlijk gezegd voelde ik me ook wel zo.

Hoe kon ik dit niet weten?

'Ik praat er liever niet over.' Zijn blik verstrakte zich.

'Maar ik wil het toch weten.'

Ik hoorde een klap. Hij was weg gegaan. Waar sloeg dit op?

Ik holde hem achterna, want hij was nog niet van me af. Toen ik beneden kwam zag ik hem daar niet.

'Grace, waar is Deavon?' Ik moest mijn woede en verwardheid niet op haar afreageren maar het ging niet anders.

'Hij rende net naar buiten. Wat heb je gedaan?' Ze stond op van de grote grijze bank en kwam op me af lopen.

'We hadden het over zijn verleden, maar hij wilde er niet over praten.' Mijn stem klonk al een stuk kalmer.

'Oh, zijn verleden met Cloe.' Mompelde ze bijna onverstaanbaar.

'Wie?'

'Cloe, dat was zijn verloofde, maar ik kan je er niet veel over vertellen, dat is aan hem. Ik kan je wel verzekeren dat hij klaar met haar is en nu met de volle honderd procent voor jou gaat.'

'Dat hoop ik, maar het is toch normaal dat ik daar over wil praten?'

Je hebt gelijk Yara, maar na wat er is gebeurd is het ook volkomen normaal dat hij er niet over wil praten. Geef hem gewoon wat tijd en hij zal er op terug komen.'

----------------------------------

Het was ochtend en toen ik naast me keek in het 2-persoonsbed, zag ik dat hij was terug gekomen. Hij was vannacht al terug gekomen, maar sindsdien hadden we geen woord gesproken.

'Deavon, we moeten praten.'

'Dat doen we dan na de begrafenis van je broer okee? Want die begint over een uur.' Ik was de begrafenis helemaal vergeten.

'Yara, ik ga je klaar maken voor de begrafenis!' Irena kwam om de hoek lopen.

Zonder iets te zeggen liep ik achter haar aan, haar kamer in.

'Ik heb wel kleding voor je.' Ze liep naar haar kast en trok er een zwart kanten jurkje uit.

'Dank je.'

'Waar zit jij met je slaap hoofd?'

'Sorry, Deavon en ik....' Ik wist niet hoe ik de zin af moest maken.

'Ruzie?'

'Soort van.' Ik ging op haar bed zitten.

'Wil je over praten?'

'Laat maar, ik praat vanavond wel met hem.'

'Okee!' Ze was duidelijk blij met mijn antwoord.

Ik pakte het jurkje uit haar handen en trok het aan.

'Wauw! Kijk eens in de spiegel.' Ze klapte in haar handen als een klein kind.

Toen ik voor de spiegel stond was ik het met haar eens. Het jurkje stond prachtig. Mijn kastanjebruine krullen zaten op de een of andere manier ook perfect, terwijl ik net uit mijn bed kwam.

'Dat is wel een voordeel van vampier zijn hè? Je ziet er altijd perfect uit.' Het was alsof ze mijn gedachten had gehoord. Waarschijnlijk had ze aan mijn gezicht kunnen zien dat ik het mooi vond.

'Tja.'

Ik wierp nog een blik in de spiegel. Ik keek recht in mijn eigen lila-paarse ogen.