Madly in love

De keuze

Met veel moeite was ik dan eindelijk thuis gebracht.

'Luke blijf hier, laat Deavon met rust! Wat heb jij eigenlijk tegen hem?'

Ik probeerde tijd te rekken, want ik wilde absoluut niet dat de liefste 2 jongens in mijn leven zouden gaan vechten.

'Oh, hij heeft je niet alles verteld voor je keuze? Verbaast me niks van die klootzak.'

'Noem hem niet zo! Maar als hij het niet verteld, doe jij het dan!'

'Yara, het klinkt raar, maar hij is....hij is een vampier.' Wat? Een wat? Was dit een grap? Nee, natuurlijk niet, anders zouden ze er niet zo veel moeite voor doen. Een vampier, wauw.

'Maar als jij de tegenpool bent, wat ben jij dan?' Ik keek in zijn emotieloze ogen.

'Ik zorg er voor dat bloedzuigers hun plek kennen, ik hou orde. Maar snap je nu dat je echt niet kan daten met Deavon?' Ik dacht erover na, het was vals dat Deavon het me niet had verteld, maar nu ik dit wist was hij toch niet gelijk anders?

'Maar Yara, ik moet nu echt gaan, je 'vriendje' wacht op me.'

'Nee, wacht, ik moet met hem praten.'

Ik was te laat, Luke was de deur al uit. Ik moest achter hem aan. Maar op straat was niemand te bekennen. Daar verderop stond het grote witte huis van Deavon, ik moest Grace om hulp vragen, want in mijn eentje ging dit duidelijk niet werken.

-------------------------------------

'Grace, je moet helpen!'

'Wat is er?' Grace keek onderzoekend naar mijn dunne truitje zonder jas.

'Deavon en Luke... Je moet mee komen!'

'Ik kom al!'

We legden dezelde weg af als ik net met Deavon deed. Zelfs het laatste stukje vond ik terug.

Daar waren ze. Ze waren bijna niet te onderscheiden van elkaar. De geluiden die ze maakten elke keer als ze elkaar raakten waren vreselijk.

'STOP!!!' Het leek of de jongens versteenden na mijn schreeuw.

Door mijn afleiding had Grace de tijd om naar het midden te rennen.

'Grace, waarom is Yara hier? Aan Deavons spraak was geen uitputting of pijn te horen.

'Ze kwam me halen om jullie 2 te stoppen.' Grace liep naar Deavon toe om zijn schade te kunnen zien.

'Dit is niet eerlijk, 2 bloedzuigers.' Luke klonk wel een beetje uitgeput.

'Luke, je zou dat niet meer zeggen in verband met Yara.'

'Deavon, ik weet het al, van jou en Grace, en de rest.'

'Je hebt het gezegd Luke? We hadden afgesproken dat ze het nog niet mocht weten!' Deavon kon zijn kalmte niet langer bewaren en begon te schreeuwen.

'Oeps, nou ben je weer een single bloedzuiger.'

'Luke, klets niet! Ik heb nooit gezegd dat ik hem daarom niet meer wilde.' Ik liep naar mijn broer zodat we niet meer hoefden te schreeuwen naar elkaar.

'Yara, het is een vampier! Vampiers doden mensen!'

'Waarom leef ik dan nog als ik een nacht heb doorgebracht in een huis met 5 vampiers?'

Dit zette hem aan het denken. In de tijd die ik daardoor kreeg, rende ik naar Deavon.

'Yara, blijf uit mijn buurt, voor je eigen veiligheid.' Hij zette een paar stappen naar achteren, waardoor ik weer in het midden kwam te staan.

'Nu je weet dat Deavon een vampier is en ik de beschermer, moet je kiezen Yara. Als je voor mij gaat, zal ik er altijd voor je zijn en zal ik je altijd beschermen. Ga je voor de bliedzuiger, dan kan ik niet langer met je in 1 huis wonen.'

Wat? Waarom moest ik kiezen? Dit was niet mijn strijd.

'Dit is oneerlijk! Jullie kunnen me niet laten kiezen! Als jullie echt van me hielden, dan zouden jullie het accepteren dat ik een broer en een vriend heb.' Ik wist dat ik hier niet weg zou komen zonder een keuze gemaakt te hebben, maar dit gaf me wat extra tijd om na te denken. Ging ik voor mijn lieve broer die ik al mijn hele leven kende, en waar ik alles bij kwijt kon? Of ging ik voor mijn super knappe vampier vriendje, die ik pas iets langer dan een week kende?

'Yara, het is onmogelijk voor ons om bij elkaar in de buurt te zijn.' Deavons stem was warm en zat vol liefde.

'Als je voor mij, je broer kiest, weet ik nog wel een ander vriendje voor je. Zou Deavon ook een nieuwe broer voor je kunnen vinden?'

'Yara kies maar voor Luke, hij is familie, dat gaat altijd voor.' Deavon had op zich gelijk, maar mijn broer was biologisch gezien niet eens familie.

'Yara kies.' Luke begon duidelijk ongeduldig te worden.

Ik hield het niet langer, de 2 leukste jongens die ik kende lieten me kiezen. Wat een rotsituatie. Een traan biggelde over mijn wang, en ik zakte in elkaar.

'Jongens kijk nou wat je haar aan doet!' Grace kwam naar me toe en sloeg een arm om me heen.

'Luke, moeten we dit wel echt willen voor Yara?'

'Je hebt gelijk Deavon, voor de eerste keer heb je gelijk.'

Ik keek hoopvol naar Deavon en Luke.

'Yara, sorry dat we je hebben geprobeerd te laten kiezen, dat was niet aan ons om te bepalen. We moeten leren leven met elkaar. Maar dat betekent wel dat als je bij een van ons bent, de ander er niet bij kan zijn.' Deavons woorden maakten me blij. De tranen waren voor niks geweest. Ik had ze allebei nog.