Madly in love

Wonder

Ik deed mijn ogen open en voelde zijn gespierde lichaam naast me, Deavon was er. Ik tilde mijn hoofd op en keek hem diep aan in zijn felgroene ogen. 'Je bent wakker.' Zei hij met iets wat fluisterende stem om mij rustig te laten wakker worden. Ik ging rechtop zitten zo dat hij me een kus kon geven. 'Is dit een droom?' Vroeg ik terwijl ik het antwoord eigenlijk al wist. 'Nee schat, het is geen droom.' Dit was het antwoord waar ik al bang voor was. Het antwoord wat ik niet wilde horen. Het antwoord wat er voor zorgde dat mijn leven op zijn kop stond. Er was echt geen weg meer terug. Maar was dat dan wat ik wilde? Wilde ik terug? Net nu ik 'madly in love' was met deze buiten natuurlijke jongen. Ik stond op van het 2persoons-bed en Deavon keek me anders aan dan normaal, bijna angstig. Ik wist waarom dat was. Om mezelf te bevestigen keek ik in de spiegel. Daar zag ik mijn nieuwe ik. Mijn verbeterde ik. Mijn ik met fel paarse ogen.

'Hoe kan het dat ik nog leef?'

'Gisteren toen ik bij kwam hoorde ik wat je had gedaan. Dat kon ik niet toelaten, dus toen heb ik je gebeten. Nu ben je een van ons.'

'Een wonder.' Dat was het enige wat ik kon zeggen.

'Ben je boos?', vroeg Deavon aan me.

'Ik? Boos? Waarom? Je hebt mijn leven gered!'

'Maar ik heb je niet de keuze gegeven of je wel vampier wilde zijn.'

Toen hij het woord zei klonk het op eens zo echt.

Ik was een vampier.