Madly in love

Ruzie

Dit maakte me boos. Ik had deze middag ook kunnen doorbrengen bij Deavon. Waarom ging ik daar nu eigenlijk niet heen?

Ik liep naar buiten, naar zijn huis.

'Yara wacht!' Maar ik had geen zin om naar Dawsen te luisteren.

Ik liep door tot ik bij Deavons huis was. Ik belde aan.

'Yara, wat doe jij hier?' Jaiden stond in de deuropening.

'Is Deavon er?'

'Natuurlijk! Kom binnen.'

---------------------------------

'Maar je broer is dus gewoon weg gegaan en heeft jullie achter gelaten?' Ik had Deavon alles verteld.

'Ja.'

'Okee, weet je waarom hij dit heeft gedaan? Dawsen is ook een beschermer, ik denk dat je broer je liever met iemand als hij zelf ziet.' Dat klonk op zich best logisch.

'Maar ik ben met jou, en dat zou hij toch accepteren?'

Deavon boog zich naar me toe om me een kus te geven.

'Dat zal hij nooit doen Yara.' Hij duwde me achterover op zijn bed om me nog een kus te geven. Een pluk van mijn bruine haar zwiepte in mijn gezicht.

'Kunnen jullie niet gewoon normaal doen, voor mij?' Ik werd uitgelachen.

'Was het maar zo simpel!'

Hij stond op om wat te drinken voor ons te halen.

Hij kwam even later terug met 2 glazen cola.

'Hoe lang leef jij eigenlijk al?' Ineens liep mijn hoofd over met vragen.

'Ik ben al 173 jaar 18 .'

'Haha, oudje!' Ik gaf hem een knipoog.

'Maar ik voel me al mijn hele leven 18.'

'Hoe ben je eigenlijk vampier geworden?' Mijn vraag deed hem duidelijk pijn.

'Ik ben aangevallen door 3 vampiers, ze werden alleen weggejaagd door een geluid. Daardoor hadden ze geen tijd om me leeg te zuigen.' In zijn gezicht was duidelijk afschuw te zien.

'Wat erg!' Ik pakte zijn hand vast uit medelijden.

'Tja, anders had ik jou niet ontmoet. Maar lieverd, moet jij niet naar huis? Het is 6 uur.'

-------------------------------

'Luke ik moet je spreken!' Dat waren mijn eerste woorden toen ik thuiskwam.

'Oké.' Hij volgde me naar mijn kamer, waar we op mijn bed gingen zitten.

'Luke, je hebt me wat uit te leggen.'

'Hoezo?'

'Doe niet alsof je er niks van weet.'

'Oh, je bedoelt dat met Dawsen, toen jij weg liep.'

'Je moet accepteren dat ik een vriend heb. En een hele lieve.'

'Yara, het zou gewoon zoveel makkelijker zijn als je met iemand van mijn soort zou gaan.' Hij keek me met een beangstigende blik aan.

'Maar dat is niet wat ik wil, wees toch gewoon blij voor me.'

'Dat gaat niet, het is te laat Yara, te laat.' Op dat moment sprong mijn broer op me af. Hij trok me aan mijn haar omhoog en duwde me tegen de muur. Hij hield me vast aan mijn keel.

'Gast!' Meer dan dat kreeg ik niet uit mijn dichtgeknepen keel geperst.

'Yara, ik doe dit voor jou. Je bent hierna gelukkiger dan je ooit zal worden met Deavon. Het is zijn schuld.' Mijn broer was helemaal doorgedraaid.

Door een hard geluid stopte mijn broer met knijpen.

Daar stonden Jaiden, Grace, Irena, Caleb en niet te vergeten Deavon.

'Luke wat doe je? Jij zal haar dood op je geweten hebben staan. Denk je dat de beschermers je dan nog mogen?' De kalmte van Deavons stem verbaasde me.

'Het is verdorie jou schuld bloedzuiger! Je hebt mijn lieve zusje van me afgenomen en haar veranderd in iemand die ik niet herken.'

'Luke, ik ben nog steeds Yara, je zusje. Ik ben geen vampier, mijn vriend daar in tegen wel. Alsjeblieft hou op.' Ik keek hem met smekende ogen aan.

'Yara, binnenkort zal je net zo zijn als zij.' Mijn broer wees naar mijn vrienden. Hij kneep nog harder. Nog even en ik zou knock-out gaan.

'Genoeg!' Deavons zelfbeheersing had duidelijk een einde.

Hij schoot op Luke af.

Luke draaide zich om.

'Oh, wil je het zo spelen? Wees dan een man en vecht buiten met me, met zijn tweeën.' Luke liet me eindelijk los.

Ik viel op de grond. Grace kwam naar me toe.

'Okee, best.'

'Nee Deavon, Yara heeft je nodig!' Irena zei het, aangezien ik naar adem lag te happen.

'Dit is de enige manier dat hij ooit zal stoppen.'

Irena gaf hem een dodende blik. Maar Luke en Deavon gingen alsnog naar buiten.

'Jaiden en Caleb, kunnen jullie haar op haar bed leggen?'

'Het gaat al weer.' Ik stond op.

Ik keek uit mijn raam naar Deavon en Luke, die wegliepen naar het bos.

'Ik moet naar ze toe. Ik kan ze stoppen.'

'Nee Yara, het is te gevaarlijk.'