Madly in love

Vaarwel

'Grace niet huilen, anders ga ik straks ook nog huilen!' Grace zat aan mijn bed.

'Ik ga je missen, menselijk vriendinnetje van me.' Er rolde toch een traan over Grace's wang.

'Kan je me nog 1 keer uitleggen hoe alles werkt, en wat er hierna gebeurd?'

Ze had het al 1000 keer uitgelegd, maar zo kon ik nog wat tijd rekken.

'We halen met deze machine al het bloed uit je, het zal geen pijn doen, want we verdoven je. Dat bloed geven we aan Deavon, die daardoor weer bijkomt. Aan je ouders vertellen we dat je door een bacterie alsnog bent overleden.' Wat een triest verhaal was dit toch.

'Hee Yara, hoe gaat ie?' Irena kwam de kamer inlopen.

'Gaat wel.'

Irena keek verdrietig.

'Yara, dit is dus waarom ik moeite heb met nieuwe mensen, ze laten me altijd in de steek.' Ook bij haar kon ik een traan ontdekken.

'Sorry.'

'Jij hoeft geen sorry te zeggen! Dit komt door ons, wij moesten zo nodig hier gaan wonen omdat Deavon voelde dat er hier iets goeds ging gebeuren.'

Ook Caleb en Jaiden kwamen de kamer in.

'Hee jongens!' Ik had niet gedacht dat ik er nog wat enthousiastst uit zou krijgen.

'Hee', zeiden de jongens in koor.

'Ben je er klaar voor Yara?' Caleb was uiteindelijk de gene die de vraag durfde te stellen.

'Ja.'

'Okee, we zetten zo de machine aan, je weet wat er dan gaat gebeuren toch?'

'Ja, dat heeft Grace me al een aantal keer verteld.'

Caleb liep naar de machine toe om hem aan te zetten.

'Vaarwel.' Dat was het laatste wat ik zei.