Madly in love

Nederlands

Een hard, kloppend geluid op de deur maakte me los uit het tijdschrift dat ik aan het lezen was. Deavon had het zo te zien al zien aankomen, want hij lag naast het bed, uit het zicht.

'Kom binnen.' Ik keek naar de deur, waar mijn moeder doorheen kwam.

'Ga je je klaar maken voor school, schatje?' Dacht mijn moeder werkelijk dat ik nog een klein kind was?

'Mam, ik kan echt wel mijn eigen wekker zetten hoor!'

'Ja dat snap ik, sorry.' Mijn moeder keek nog 1 keer de kamer rond en verdween vervolgens.

'Ze is weg hoor.' Zei ik tegen Deavon.

'Okee.' Hij klom weer op mijn bed en kwam naast me liggen.

'Als mijn moeder toch zou weten wat wij gister uitgespookt hebben, dan zou ik geloof ik echt vastgeketend worden.' Ik dacht nog eens aan vannacht.

'Tja, zou kunnen. Maar je moet je nu echt klaar gaan maken voor school.' Hij had gelijk. Met tegenzin verliet ik het bed en liep ik naar mijn kast toe.

'Ik ga me thuis ook klaar maken voor school, ik zie je zo.' Hij gaf me 1 laatste kus, en voor ik het wist was hij verdwenen. Ik trok een marineblauwe trui uit de kast en trok die, samen met een gebleekte spijkerbroek aan. Voor ik het wist was ik klaar en kon ik naar beneden. In de keuken trof ik mijn moeder aan.

'Hee lieverd, lekker geslapen?' Mijn moeder moest eens weten.

'Ja, ehh... Heerlijk!'

'Eet snel een boterham en hup naar school jij!' Mijn moeder had haar platinablonde haar een paar tinten donkerder geverfd en de wilde pieken waren iets langer. Ze droeg nog steeds die vreselijke badjas met bijpassende pantoffels, als elke ochtend.

'Ik heb geen honger.' Ik had wel honger maar niet in een boterham.

'Krijg je een eetstoornis?'

'Ik heb gewoon geen honger!' Ik had geen zin in dit gezeur, dus liep ik naar buiten, naar mijn fiets. Eigenlijk had ik meer zin om te rennen.

'Lift nodig?' Deavon stond ineens voor me.'

'Ik wilde eigenlijk gaan rennen, doen wie het eerste bij school is?' Ik had geen zin om op antwoord te wachten dus wurmde ik me langs hem en begon te rennen.

'Jij hebt een voorsprong!'

'Dan zou ik maar gaan rennen!' Ik keek nog 1 keer achterom en zag hem in zijn Audi stappen.

Ik besloot sluip door kruip door weggetjes te nemen, want ik wilde geen mensen afschrikken met mijn tempo.

Eenmaal op school zag ik dat ik eerder was.

'Dat scheelde niet veel.' Deavon stond opeens weer naast me.

'Kan jij me ook , niet laten schrikken?' Ik trok beide wenkbrauwen op.

'Zou ik kunnen proberen. Er is trouwens iets wat ik je moet geven Yara .'

'Wat?'

'Ik weet dat je bloeddorst hebt, dus geef ik je dit.' Hij pakte een flesje uit de binnenkant van zijn jas met daarin een rode vloeistof. Bloed.

'Hoe wist je dat ik dorst heb?' Ik griste het flesje uit zijn hand.

'Wij vampiers kunnen met onze soortgenoten communiceren via gedachten. We kunnen het wel een keer proberen, maar nu moet jij naar Nederlands en ik naar Duits. Ik zie je in de pauze.' Hij gaf me een kus en liep weg. Gelukkig had ik mijn Nederlands spullen al bij me, dus toen de bel ging kon ik gelijk doorlopen naar het lokaal. Dit werd mijn eerste les NL, want de vorige lessen was de docente ziek, en ik was daarom erg benieuwd in wat voor klas ik zou komen.

'Ah kijk, onze nieuwe leerling. Iedereen dit is Yara.' Blijkbaar was de hele klas er al.

'Ga jij maar rechts achter zitten naast Dawsen.' Dawsen? Zat hij bij mij in de les?

'Maar mevrouw..' Ze onderbrak me.

'Ga maar gouw zitten.' Ze wees in Dawsens richting. Met tegenzin liep ik in zijn richting.

'Goedemorgen Yara.' Dawsen glimlachte naar me. Zonder iets terug te zeggen ging ik zitten. Ineens hoorde ik iets in mijn gedachten. HOE GAAT HET SCHAT? Ik dacht eerst dat ik gek werd, maar bedacht toen wat Deavon had gezegd over dat communiceren via gedachten. Ik moest dit toch ook kunnen? Ik deed mijn best en concentreerde me op de woorden IK ZIT NAAST DAWSEN! NEE DUS... Hopelijk kwam mijn berichtje aan.

KLOOTZAK DIE HIJ IS! SINS WANNEER ZIT HIJ NOU WEER OP SCHOOL DAN? Ik herkende Deavons stem in mijn gedachten. Dit was leuk! Zo kon ik dit uur wel volhouden.

WEET IK NIET, WAT MOET IK DOEN? Stuurde ik terug.

MOET IK KOMEN? Het zou wel fijn zijn als hij kwam, maar hij kon niet zomaar weg bij Duits.

LAAT MAAR, IK ZIE JE IN DE PAUZE! Ik kreeg geen berichtje terug dus besloot ik maar te gaan opletten.

'Yara, kan ik je vanmiddag iets laten zien?' Dawsen keek hoopvol naar me.

'Wat nu weer?!' Ik probeerde ongeïnteresseerd te klinken maar ik was eigenlijk best nieuwsgierig.

'Kom je of niet?' Ik dacht er over na en

Mijn nieuwsgierigheid nam toch de overhand.

'Okee.' Ik mocht hierover niks tegen Deavon zeggen, want dan mocht ik zeker niet.